Tucson USA: MTB-Spot Arizona – Bergen, Trails &Cactus Stekels

Als er een plant is die geschikt is als symbool voor mijn leven, dan is het wel een cactus. Mijn vader was een cactusverzamelaar. Als kind bracht ik vele middagen door in de kassen van de cactusvereniging. Als kind van het Oosten was een cactus meer dan alleen een krassende plant. Het was een symbool van vrijheid. Amerika. Cowboys. Eindeloze uitgestrektheid. Arizona. Het resoneerde altijd op de een of andere manier als mijn vader een nieuwe cactus mee naar huis nam en deze liefdevol op de vensterbank van de woonkamer drapeerde terwijl mijn moeder met haar ogen rolde. Zijn levenslange droom was om cactussen in het wild te zien. Helaas is het niet uitgekomen. Toen mijn vader vorig jaar overleed, liet ik als souvenir een kleine cactus op mijn arm tatoeëren. En nu dit! Ik fiets tussen echte cactussen. In Tucson, Arizona.

In de lange, koude wintertijd groeit het verlangen naar fietsen. De plaatsen van verlangen zijn te vinden op internet. Zo kwam ik op een avond de 24 Uur in de Oude Pueblo tegen terwijl ik doelloos surfte. De race is een van de oudste en meest legendarische 24-uursraces ter wereld. Ik had er al eerder van gehoord. De foto’s waar ik doorheen klikte boeiden me letterlijk. Marathonfreaks die door een ruig, eindeloos cactuslandschap slingerden. Een setting als uit een Western met John Wayne. Het feit dat de race in februari plaatsvond en dat ik tegen die tijd niet in de buurt zou komen van de benodigde vorm voor een 24-uursrace, maakte het voor mij des te interessanter. Ik heb me aangemeld.

>> Almeria: Tabernas Desert Bike Tour in Spanje <<

Maandag, de dag na de Old Pueblo: De race was geweldig. Wat een indrukwekkend landschap! Hoewel mijn benen dood zijn van de 270 kilometer en 4000 meter hoogte, wil ik elke minuut van mijn verblijf gebruiken. Bovenal wil ik de gigantische saguaro cactussen zien die het symbool van Arizona zijn en waarvan er één mijn arm siert als een tatoeage.

Ik heb een afspraak met Juan van Homegrown Mountainbike Tours. Alleen al rond de stad Tucson, in de buurt waarvan de 24 uur in de oude Pueblo plaatsvindt, zijn er drie grote singletrailnetwerken. Juan stopt de pick-up truck op een bergkam die torent als een scheidingswand tussen Tucson en een enorme groep rotsen. De parkeerplaats is het startpunt van verschillende traillussen. Naast ons bruisen andere motorrijders. Het schijnt een populaire plek te zijn.

“We kunnen een rondje maken, of de bergen in. Er zijn sprongen en technische bergopwaartse secties. We kunnen wegrijden en beslissen over de weg”, zegt Juan en gaat er vandoor.

Het pad is absoluut perfect gemodelleerd. Niet te plat. Niet te steil. Niet te tam. Niet te geblokkeerd. Gebouwd door bikers voor bikers. Goed te rijden met een hardtail en ook met een enduro. Want om de paar meter leuke, kleine kickers nodigen je uit om te springen, maar ze zijn zo geplaatst dat je er als minder technisch ervaren persoon omheen kunt cirkelen zonder enig gevoel van stress.

Waarom bestaat zoiets niet in Duitsland? De vraag blijft door mijn hoofd ratelen. Paden dicht bij de stad waar je spontaan je rondes kunt maken na het werk. Echt jammer.

Juan kent het spoor. Hij neemt elegant elke sprong, terwijl ik volledig bezig ben met het houden van de normale ideale lijn. Het is bijna alsof je in een videogame zit. Ik voel me nog steeds een weg van niveau 1 naar niveau 2. Juan, de local, zit op een hoog scoreniveau. Echt indrukwekkend hoe hij rijdt. Maar in tegenstelling tot hem is mijn blik altijd gericht op het landschap. Gek, die cactussen.

Juan stopt voor een indrukwekkend exemplaar. Het deel is zo groot als een boom, zo’n 10 tot 12 meter hoog. Verschillende stekelige armen strekken zich uit in de lucht van de machtige romp. Een teken dat deze saguaro cactus heel erg oud is. “De eerste arm vormt zich pas na vijftig tot zeventig jaar. Het duurt enkele honderden jaren voordat de armen zo groot en talrijk zijn”, legt Juan uit.

In vergelijking met andere cactussen zijn de saguaros vredig staande sculpturen in het gebied. Aan de andere kant zijn de cholla cactussen, taille- tot manhoge planten die eruit zien als donzige struiken, echt gemeen. Maar pas op! Als je te dicht bij ze komt, vallen ze aan met staalharde, centimeterlange stekels waarin weerhaken zich bevinden. Wat er eigenlijk met me gebeurde tijdens de 24-uursrace. Ik moest het cholla-segment dat zich in mijn dij had geboord uit mijn been wrikken met een stuk hout.

Hier, op de lus met Juan, zijn er gelukkig maar een paar cholla cactussen. Maar er zijn andere uitdagingen. Bijvoorbeeld verrassend steile, technisch veeleisende bergopwaartse passages. Geen probleem voor Juan, die ze beheerst met een mix van harde starts, vaardig gewichtsverschuivingen en proefbewegingen. Ik, de marathonspecialist, die eigenlijk gewend is aan steile beklimmingen, moet meerdere keren van de fiets afstappen en duwen. Maar de verandering van belangrijke punten en flow pieces is leuk. Het uitzicht is altijd mogelijk: pieken, onontwikkelde vlaktes en monumentaal grote supercacti. Mijn vader zou dolblij zijn geweest.

Het is de perfecte tourervaring. Panorama, rijplezier, zweet, alles inbegrepen. Het weer is ook gracieus. Niet te warm, niet te koud. De temperaturen in Arizona kunnen sterk fluctueren. Hier heerst een typisch woestijnklimaat. Zelfs als het overdag aaibaar warm is, kan het ’s nachts ijzig zijn zoals in de Duitse winter.

“Tussen september en mei zijn de temperaturen perfect. In de zomer is het echter zo warm dat fietsen niet mogelijk is. Ook als je het probeert. Je kunt niet tegen de verzengende hitte”, zegt Juan.

Na bijna vier uur bereiken we de parkeerplaats weer. Juan snuffelt in de koelbox en overhandigt me een biertje. Een India Pale Ale van een lokale brouwerij, zoals Juan uitlegt. Overwinning of Dood is de naam van het ras. Super! Meer valt er niet te zeggen. Prösterchen.

De reis vanuit Duitsland is mogelijk vanaf alle grote luchthavens en duurt 14 tot 16 uur, afhankelijk van de verbinding. Meestal moet je één keer wisselen. Fietstransport is gemakkelijk mogelijk met United Airlines en kost ongeveer 100 euro per enkele reis.

Tucson is bekend van vele westerse films en is een van de oudste steden in de VS. Ongeveer 1 miljoen mensen wonen in de stad. Maar omdat de stad heel breed is gegroeid, heeft het kleine, afgelegen centrum bijna de charme van een klein stadje. Er zijn veel cafés, pubs en winkels. Accommodatiemogelijkheden zijn er in overvloed, variërend van eenvoudige motels tot volledig uitgeruste resorts zoals het Omni Tucson National Resort.

Vanwege het imposante landschap dat Tucson omringt, ligt de focus van outdoorliefhebbers natuurlijk op activiteiten in de bergen of in de Sonorawoestijn. Waardevolle bestemmingen zijn bijvoorbeeld de westerse filmstad Old Tucson, het kunstmuseum of het observatorium. Het Saguaro National Park biedt schilderachtige hoogtepunten, waaronder geweldige wandelroutes. De beroemde Grand Canyon ligt op ongeveer 10 uur rijden van Tucson.

Er zijn drie grote singletrailnetwerken rond Tucson. Je parkeert gewoon bij de ingang en rijdt weg. Alle lussen zijn perfect aangegeven. De moeilijkheidsgraad varieert van flow tot enduro. Als je het individueel leuk vindt, of een huur-MTB nodig hebt, moet je contact opnemen met Homegrown MTB. De gidsen organiseren individueel op maat gemaakte ritten en halen u op verzoek op bij het hotel.

De legendarische 24 hours in the Old Pueblo vindt half februari plaats op ongeveer een uur rijden van Tucson in de Sonorawoestijn. De startplaatsen zijn zeer begeerd en altijd snel uitverkocht.

>> VS: Roadtrip naar de MTB-cultsites – Californië, Moab & Durango <<