De Cape Epic wordt door velen beschouwd als de “Tour de France” van het mountainbiken. Jaar na jaar worden deelnemers van over de hele wereld naar Zuid-Afrika getrokken. De hitte aan het begin van het seizoen kan meedogenloos zijn. Het is op dit moment nazomer in Zuid-Afrika. Naast de zon laat de aardse natuur ook tanden zien – zware regenbuien veranderen de hellingen in plakkerige modderpoelen en wilde dieren springen plotseling op de baan.
Niet voor niets wordt de Cape Epic beschouwd als een van de zwaarste mountainbikewedstrijden ter wereld. De afstand is nu meer routine voor de professionele teams. Mountainbikespecialisten bereiden zich het hele jaar door voor op de rittenkoers.
Cape Epic – stof &zon, plus wilde natuur
In zeven etappes – plus proloog – moest in 2023 een afstand van 648 kilometer met bijna 15.500 meter hoogteverschil onder de knie worden. Ter vergelijking: In zijn 25-jarig jubileumjaar bereikt de legendarische BIKE Transalp een hoogteverschil van meer dan 17.500 meter, verspreid over bijna 500 kilometer. Ook in Zuid-Afrika gaat het door ruig terrein, ruige natuur en een indrukwekkend landschap. De race vraagt alles van de deelnemers – de fiets is zelfs op plaatsen om de ruige bergketens te beklimmen.
De wielernatie Zuid-Afrika daarentegen houdt van mountainbikers en viert ze. De dagetappes worden uitgezonden op tv, de beelden van de helikopters en van bijbehorende camera e-MTB’s zijn spectaculair en hebben de verslaggeving van MTB-etappewedstrijden gevormd. Juist door de grote publiciteit wordt de koers vergeleken met de Tour de France uit het wegwielrennen en heeft het in dit land een mediahype veroorzaakt. Met één groot verschil: terwijl onderweg de laatste etappe naar Parijs meer een ontspannen show is, zijn mountainbikers meestal tot het einde over alles. Wie hier de eindzege gaat winnen, wordt soms pas bij de eindsprint duidelijk. Zo ook dit jaar.
Vorig jaar vooraan: De twee Duitse teamgenoten Georg Egger (op de voorgrond) en Lukas Baum.
De winnaars van de Cape Epic 2023 bij de mannen
Op de laatste dag van de wedstrijd startte het Zwitserse duo Nino Schurter en Andri Frischknecht in de gele trui, maar ook op de andere vijf dagen. Na een val door een passerende antilope kwam de tienvoudig wereldkampioen veldlopen snel weer op de been. Uiteindelijk moest de toppositie verdedigd worden. De hoge snelheid die hiervoor nodig was, eiste echter zijn tol. Uiteindelijk kampte Frischknecht met fysieke problemen en moest hij zelfs door zijn ploeggenoot steun en toeverlaat worden geduwd. Uiteindelijk was het maar genoeg voor de derde plaats.
De overwinning bij de mannen werd meegenomen door de Zuid-Afrikaan Matthew Beers en zijn Amerikaanse collega Christopher Belvins van het Toyota-Specialized-NinetyOne team. Ondanks het verlies van tijd in de eerste etappes eindigde hun spectaculaire comeback uiteindelijk op de eerste plaats.
Absolute topklasse: De Duitse winnaars van vorig jaar Lukas Baum en Georg Egger van het ORBEA x Leat x Spee Company team konden de fantastische tweede plaats in het algemeen klassement veiligstellen en in de voetsporen treden van grote Duitse mountainbikers zoals Karl Platt of Stefan Sahm.
De winnaars van de Cape Epic 2023 bij de vrouwen
In stage 6 verstoorde een spectaculair evenement het vrouwenklassement en kostte het de vorige leiders Candice Lill en Amy Wakefield de overwinning. Een kuil zorgde ervoor dat Amy Wakefield een lekke band kreeg met velgbreuk en zo verloor het duo kostbare tijd en kon het slechts de tweede plaats in het algemeen klassement bezetten.
Kim Le uit Mauritius en de Namibische Vera Looser klommen naar de top van het vrouwenpodium – hun tijd: 29:08:28.7 overall. Gevolgd door het Zuid-Afrikaanse duo Lill/Wakefield. De derde plaats ging naar het NintyOne-Sogo-Specialized Team van Sofia Gomez Villafane en Kateria Nash.
Elke dag prijsuitreiking. Beslis uiteindelijkt na acht dagen het eindklassement via de plaatsingen.
Cape Epic – de hype
De ploegenetappewedstrijd Cape Epic heeft in de loop der jaren steeds meer prestige gekregen en zorgt nu voor een echte mediahype, vergelijkbaar met de Tour de France. Het ruige en genadeloze karakter van Zuid-Afrika eiste alles van de atleten en niet alleen van hen, maar ook van de fietsen. Keer op keer zijn er kleine storingen of soms grote crashes. Reparaties moeten op het circuit worden uitgevoerd door de teampartners zelf of in de technische magazijnen. Ondersteuningsteams houden de A-lijst beroemdheden gratis – of helpen met hun eigen loopfiets of de hele fiets.
Wat Cape Epic zo bijzonder maakt is het unieke en adembenemende landschap bij de Westkaap in Zuid-Afrika. Zelfs in de begindagen werd de mythe van Cape Epic rond de race gecreëerd – met uitgebreide media-aandacht en spectaculaire beelden van de helikopter of opnames aan boord.
De Cape Epic bestaat nu bijna 20 jaar. Naast de professionele teams mogen ook ambitieuze amateurteams meedoen. Hoewel het circuit van jaar tot jaar varieert, is de bestemming altijd hetzelfde: het Lourensford Wine Estate.
Alle etappes kunnen onder www.cape-series.com weer worden gevolgd. Elke eendaagse race biedt uitgebreide dekking met indrukwekkende afbeeldingen en achtergrondinformatie.
Wat heb je aan de Cape Epic voor mountainbiken?
De laatste tijd heeft de fietsindustrie steeds meer te lijden onder de gevolgen van stijgende energiekosten – de magazijnen zitten vol en de schatkist is leeg. De fietsboom is afgevlakt en de vroegere knelpunten behoren bijna tot het verleden. Misschien helpt de mediahype en publiciteit van wielerwedstrijden als de Cape Epic de wielerindustrie te herstellen en de malaise tegen te gaan.
Het kan de sport en de acceptatie ervan in de samenleving dienen. Recente aanvallen op fietsen in Duitse bossen verrasten iedereen die had geloofd in een aanzienlijke toename van meer tolerantie op het pad. Dit was naar verluidt gewoon een groot misverstand. In ieder geval is de berichtgeving over de Cape Epic op tv gearriveerd. Onder meer ARD en ZDF deden verslag van de rittenkoers in Zuid-Afrika.