Wiebke Lühmann in Marokko: 5000 kilometer naar Marrakech

Op 29.12. nam Wiebke de veerboot naar Marokko met haar fiets, haar trouwe metgezel. Duitsland, Frankrijk, Spanje en Portugal staan achter haar.

Begin oktober 2023 vertrok Wiebke Lühmann op de fiets naar Kaap de Goede Hoop. De eerste weken werd ze vergezeld door Hannah Rapp. Daarna ging Wiebke, een fietsavonturier, in haar eentje verder richting Marokko. In totaal zal de reis naar verwachting ongeveer 14 maanden duren, Wiebke wil met kerst 2024 weer bij haar familie zijn, meldden we.

Wiebke postte eind december op Instagram over haar ambivalente emotionele toestand vlak voor Kerstmis. “Zal ik me eenzaam voelen?”. Maar ze maakte kerstavond mooi voor zichzelf. Er waren noedels en thee. En de volgende dag werd Marokko voor het eerst zichtbaar aan de horizon.

Voordat ze het Europese continent verliet, controleerde ze haar fiets en vernieuwde ze de aandrijflijn. Ze heeft ook haar bagage vergroot om twee redenen. Ten eerste om meer snacks en water te kunnen vervoeren, en ten tweede om meer reserveonderdelen bij je te hebben. Naast haar eerdere bagage voegde ze eraan toe:

• Optimus Svea Fornuis & Pot
• Vervangende jas
• 200 ml kit
• Vervangende cassette
• Vervangende ketting
• Derailleurhanger

Wiebke heeft ook haar korte, nauwsluitende wielershirts ingeruild voor langere en losser zittende fietskleding.

Vanuit Tarifa in Spanje bracht een veerboot Wiebke naar Tanger (Marokko) op 29.12.2023. Ze bracht oudejaarsavond door met andere reizigers in een klein Marokkaans bergdorpje. Na de eerste paar dagen in Marokko deelt ze via Instagram haar eerste indruk van het land, die haar totaal onbekend was: Eten, landschappen en mensen zijn ongelooflijk – “tot nu toe kan ik zeggen dat mensen, eten en landschappen ongelooflijk zijn”.

Ondanks de positieve eerste indrukken was de eerste week in Marokko meer een achtbaanrit. De mooie oudejaarsavond werd even later gevolgd door een bijna slapeloze nacht – de reden was voedselvergiftiging. Dit werd op zijn beurt gevolgd door de doorsteek van het Ifrane National Park als hoogtepunt. De tijd in het nationale park moet adembenemend zijn geweest. Er waren perfecte grindpaden, wilde apen, bijna ongerepte natuur – kortom: de ogen waren gevuld met allerlei indrukwekkende uitzichten.

Op de veerboot vanuit Marokko ontmoette Wiebke Robbie Pickering, een andere fietser die al bijna drie jaar fietst. Op de veerboot hadden ze het geen van beiden voor mogelijk gehouden dat ze vrienden zouden worden en samen zouden reizen. Maar de eerste indruk kan bedrieglijk zijn. En zo vervolgden ze samen de reis. Van Robbie hoorde Wiebke allerlei verhalen en verslagen uit verschillende Afrikaanse landen die hij al had bereisd. “Het is alsof hij mijn grote bikepacking-broer is.” En dat was goed, vooral in de eerste dagen in het nieuwe en onbekende land. De metgezel maakte het gemakkelijker om aan te komen en ook om te reizen.

Wiebke was iets meer dan twee weken met Robbie onderweg, totdat kort voor Marrakech een pech Robbie in een taxi dwong. Dus gingen we voorlopig uit elkaar. In Marrakech was er een afscheidsdiner. Nu wachten er nieuwe ervaringen en avonturen op bikepacker Wiebke Lühmann – mooi en minder mooi, daarover verderop in het artikel meer.

Er blijft altijd een metgezel aan Wiebke’s zijde, en dat is haar fiets, een Wilier Triestina Adlar, individueel f.voor hen. Jij Supergravel fiets is uitgerust met een 1 x 12-speed Shimano Deore XT groepset. Met een 32-tands kettingblad en een 10-52 tandwielset is de fiets klaar voor de reis met zware bagage en de talloze hoogtemeters die hij moet overwinnen op weg van Freiburg im Breisgau naar Kaap de Goede Hoop.

Op zo’n lange reis is het moeilijk om een defect te voorkomen. Maar tot Marokko waren er geen problemen. Met de aankomst in Marokko begon echter ook een probleem: de ketting sprong vrolijk van tandwiel naar tandwiel, de tandwielen deden niet wat ze moesten doen. Wiebke heeft de versnellingen meerdere keren bijgesteld. In beide gevallen leverde dit slechts kortstondig succes op. Zelfs na een bezoek aan een fietswerkplaats werd het probleem niet opgelost, een tweede werkplaats bracht hetzelfde resultaat. Nu is de hoop gevestigd in Marrakech, waar de schakelkabel en romp worden vernieuwd. We duimen dat dit het probleem oplost.

Was het eigenlijk voedselvergiftiging? Wiebke kan het niet precies zeggen. Het kan het eten zijn geweest, een hotel dat niet erg schoon was, stress, inspanning – of het was een mix van alles. Herhaaldelijk braken hield haar zelfs een nacht wakker. De volgende dag ging het beter, maar de maag is nog steeds gevoelig. Ze zegt dat ze er waarschijnlijk aan zal wennen.

Met Marokko heeft Wiebke het eerste land op het Afrikaanse continent bereikt. Er zijn er nog veel meer in Zuid-Afrika. En niet alleen het landschap is nieuw. We konden het haar kort vragen.

FIETS: Wat is er anders dan je vorige reis?

Wiebke: Heel veel. Drie dingen die meteen in me opkomen: De taalbarrière, aangezien veel mensen hier alleen Arabisch spreken – dat is een nieuwe uitdaging. Dan De kinderen, die veel actiever zijn en me vaak verbaasd aankijken, naar me toe komen rennen, me uitlachen en soms om geld vragen. Voorzichtigheid, die ik beetje bij beetje ontwikkel in het bijzijn van mannen, zodat ik onaangename situaties vermijd.

Nadat Wiebke en Robbie uit elkaar gingen, moest Wiebke voor het eerst ervaren hoe het kan zijn om niet serieus genomen te worden als alleenreizende vrouw. Voorheen had ze alleen maar gissingen.

Wiebke is een optimist. Vrolijk, open, vriendelijk, behulpzaam. Ze gaat er altijd van uit dat ze goede dingen verwacht, dat mensen vriendelijk en behulpzaam zijn. Dit is meestal ook het geval in Marokko. Er zijn echter ook situaties geweest waarin hun basisvertrouwen is geschokt. Bijvoorbeeld als ze als witte, ongetrouwde vrouw niet serieus wordt genomen, of als ze verkeerd wordt begrepen vanwege de taalbarrière en mensen daardoor van streek raken, wat ze waarschijnlijk heel snel zijn. Wiebke moet wennen aan zulke pijnlijke ervaringen en ze wil leren hoe ze dergelijke situaties beter kan vermijden.

Mijn vrijheid is erg belangrijk voor mij en ik ben opgegroeid als een gelijkwaardig onderdeel van de samenleving. Nu zijn mijn vrijheden hier aan het verschuiven en omdat ik hier nog niet zo lang ben geweest, kan ik deze verandering nog niet zo goed definiëren. – Wiebke Lühmann

Alle nieuwe indrukken, ervaringen, hoogte- en dieptepunten kunnen overweldigend zijn. Het duurde een paar dagen voordat ze zich thuis voelde en de gewenning gaat door. Daarom zegt ze tegen zichzelf:

Heb geduld. Aanpassing kost tijd. En een fietstocht is als een marathon en is allesbehalve een sprint. – Wiebke Lühmann

Na veel nieuwe ervaringen, na zo’n twee weken samen reizen met Robbie, na voedselvergiftiging, na een week zonder warme douche met 500 kilometer fietsen onder de Afrikaanse zon, zonder te weten waar ze de komende nacht zal doorbrengen, na spontane voetbalwedstrijden met kinderen en nog veel meer, heeft Wiebke Lühmann Marrakech bereikt.

Fabienne Engel is op weg naar Marrakech. Fabienne is fotografe en videograaf – en een goede vriendin van Wiebke. Samen hebben ze al een videoproject succesvol afgerond. De film “On her own” toont Wiebke’s reis naar de Noordkaap. Er komt ook een film over de reis naar Kaap de Goede Hoop, en de film is ook bedoeld om veel andere mensen te inspireren om dapper te zijn en op pad te gaan. De bestemming hoeft niet de andere kant van de planeet te zijn, het kan ook de eerste bikepacking-tour van je leven zijn. De film is ook bedoeld om te laten zien dat wielrennen meer is dan alleen een sport – namelijk een manier van leven.

Het doel is om vele anderen te inspireren, de schoonheid van de wereld te laten zien en fietsen te promoten als niet alleen een sport, maar ook een manier van leven. – Wiebke Lühmann

De komende weken reizen de twee vrienden samen van Marrakech via het Atlasgebergte terug naar de Atlantische kust. In Agadir is het tijd om eerst afscheid te nemen, want Fabienne vliegt terug naar huis, terwijl Wiebke steeds verder naar het zuiden fietst.