Top 7 mountainbikeroutes: De beste MTB-gebieden in de Alpen

Geen lift, geen stroompad – maar toch staat het Lago nog steeds op nummer 1 van de populairste fietsbestemmingen. De redenen: spectaculair wilde bergwerelden in alle richtingen met een enorm netwerk van militaire paden. Zelfs onder de die-hard Lago-bikers zijn er maar een paar die kunnen beweren dat ze alle tours al hebben gedaan. Helaas zijn sommige trailklassiekers nu gesloten (bijv. Brione, Pianaura, Anaconda) en een recent geasfalteerde (Rocchetta-trail), maar nieuwe IMBA-bewegwijzering wijst nu de weg.

• Tournetwerk: enorm
• Bikeparks: nee
• Moeilijkheidsgraad: matig-moeilijk
• Lift / Shuttle: 1 / diverse
• Stroompaden: 1 van de 5 punten
• Enduroplezier: 5 van de 5 punten
• Landschap: 5 van de 5 punten

PLUS: Gemakkelijk te bereiken via de Brenner-snelweg, het mediterrane klimaat en een topinfrastructuur (fietswinkels, shuttles, hotels, campings, restaurants, ijssalons)

MINUS: De meeste paden zijn uitdagend, beklimmingen meestal op asfalt, beginners blijven vaak alleen maar sporentochten.

Dosso dei Roveri (Moser Guide) of gewoon Navene Tour is de naam van de matig moeilijke trail traverse in de flanken van de Altissimo (30,8 km/ 1125 hm). Zeer goed rijdende technici moeten de extreme variant proberen over Altissimo-top en El Senor-pad (47,4 km / 2343 hm).

Op de paden rond het Gardameer beleef je een waanzinnig natuurspektakel. De veelal ruige grond is altijd een uitdaging. Maar dat is precies wat ik geweldig vind.

Het autonome dal tussen Piemonte, Wallis en Frankrijk is zoiets als het Vinschgautal van de Westelijke Alpen: een stuwmeer voor hoogalpiene supertrailklassiekers. Met het verschil dat de 1000 meter hogere toppen van Gran Paradiso, Mont Blanc en Dent Blanche zich verdringen in de panoramische selfie. Je moet echter hard vechten voor dit eersteklas uitzicht in het Valle d’Aosta: de pendelbussen helpen alleen tot aan de asfaltgrens, de resterende 1000 meter hoogte naar de ingang van het pad moeten in het niets worden geslingerd en vaak worden gedragen. Maar dan is het op naar deze verrassend vloeiende paden die gewoon niet willen stoppen. Zeker een aanrader!

• Tournetwerk: enorm
• Bikeparks: 3
• Moeilijkheidsgraad: matig-moeilijk
• Lift / shuttle: 0 / 1
• Flowtrails: 4 van de 5 punten
• Enduroplezier: 5 van de 5 punten
• Landschap: 5 van de 5 punten

PLUS: Omdat het Aostadal omringd is door supertrails, is er – in tegenstelling tot andere westelijke Alpenregio’s – een shuttle provider: aostavalleyfreeride.com

MINUS: Helaas ligt het dal niet bepaald voor de deur, de reis is lang.

De Banzai Trail van Passo dell’ Invergneux (2902 m) is niet voor niets vernoemd naar een surfmekka. Bijna 15 kilometer natuurlijk stroompad genieten rond Monte Creyna!

Als je aan de westelijke Alpen denkt, denk je vaak aan ruige beklimmingen, maar de paden in het Valle d’Aosta zijn echt moeilijk te verslaan in termen van natuurlijke stroming en epischheid.

De Himalaya voor de deur: 1000 meter hoog de verticale rotsen strekken zich uit uit enorme grindscheuren en staan traliewerk wanneer je je een weg baant door het hoofddal naar het Karwendelhaus – misschien wel de meest populaire tour in het zuiden van München. Maar de markante bergketen tussen Mittenwald, Achensee en Innsbruck heeft in totaal vier grote dalen en 125 toppen van meer dan 2000 meter hoog. Er valt nog veel meer te ontdekken. Dagenlang kun je verdwalen in deze cirques en rotsachtige bergkammen. Het enige nadeel: Een groot deel van de Karwendel is uitgeroepen tot natuurpark, hier mogen fietsers de hoofdpaden niet verlaten.

• Tournetwerk: groot
• Bikepark: alleen Nordkette
• Moeilijkheidsgraad: easy-medium
• Lift / shuttle: 1 / 0
• Stroompaden: 1 van de 5 punten
• Enduroplezier: 2 van de 5 punten
• Landschap: 5 van de 5 punten

PLUS: De geweldige landschapservaring wordt zelfs beginners niet ontzegd: de beklimmingen zijn voornamelijk vlak en leiden over gemakkelijke grindpaden.

MINUS: De toegestane trailopbrengst is relatief laag en de trails in Innsbruck’s Nordkette (met lift) zijn alleen voor echte specialisten.

De klassieke tocht vanuit Mittenwald rond de Karwendelspitzen is nog steeds een aanrader: 68,2 km/1838 hm. Als je echt fit bent, kun je de ronde zelfs doortrekken tot voorbij de Falkenhütte.

Eén keer per jaar moet er het grote Karwendelcircuit zijn. Nu weer met Kaiserschmarrn aan de vernieuwde Falkenhütte.

>> De GPS-gegevens voor de 7 toptochten in de Alpen zijn beschikbaar om te downloaden via <<

De vallei strekt zich uit van het Resiameer tot aan Merano en is een goudmijn voor episch lange grote bergtochten: Goldseeweg, Tibet Trail, Madritschjoch, Eisjöchl, Göflaner Schartl, Piz Umbrail, Ortler – met een enkele vakantie in het centraal gelegen Laces kunt u hier menig must-do pad van de lijst oversteken. En dat zijn nog maar de hele dag ritten. De zonovergoten noordflank van het dal en de tegenoverliggende, ruigere Nördersberg hebben nog diverse korte tochten in petto, die ook met shuttle en Tarscher-Almlift snel te bereiken zijn.

• Tournetwerk: zeer groot
• Bikeparks: nee
• Moeilijkheidsgraad: gemiddeld
• Lift / Shuttle: 4 / diverse
• Stroompaden: 3 van de 5 punten
• Enduroplezier: 5 van de 5 punten
• Landschap: 5 van de 5 punten

PLUS: Kilometers hoge alpine paden in een beperkte ruimte. Weinig regenachtige dagen per jaar, omdat het noorden en zuiden worden afgesloten door bergketens.

MINUS: Geen zwemmeer, geen ijssalon restaurant infrastructuur zoals aan het Gardameer. Pendeldiensten zijn vereist voor de tochten van de Stelviopas en Passo Madritsch.

Hier is de keuze echt moeilijk. Maar vanwege de jarenlange sluiting en de tijdslimiet, die vandaag de dag nog steeds geldig is: de Gold Lake Trail. Voor 9 uur ’s ochtends kun je nog afrijden op de Dreisprachenspitze boven de Stelviopas. Stap dan over op de Bimbam Trail (nr. 16) en cirkel naar Trafo en neem dan de stoeltjeslift terug naar de Furkelhütte.

Totaal: 25.2 km / 329 hm / 2213 tm. Trailgedeelte: 18,9 km!

De stoffige paden aan de zonnige kant in Laces behoren tot de klassiekers in het Vinschgaudal en zijn meestal nog berijdbaar als het weer hier je al de koude schouder geeft. We gebruiken de Tschilli Trail graag om te testen.

Bergen en kristalheldere meren. Tussendoor: veel bos en paden voor elke smaak. Onze collega’s van FREERIDE magazine zweert bij de regio op de Petzen omdat het elf kilometer lange stroompad hier net zo leuk is als zijn wortelintensieve broer Thriller. Direct naast de deur: het Sloveense trailpark Jamnica. Nog meer paden slingeren door het Nockberge-gebergte aan de Millstätter See, waaronder het langste stroompad van Europa (14 km) in Bad Kleinkirchheim. Gezinnen met kleine kinderen moeten zeker een bezoek brengen aan de MTB Area One in Villach.

• Tournetwerk: groot
• Bikeparks: individuele lijnen bij de kabelbanen
• Moeilijkheidsgraad: easy-medium
• Lift / Shuttle: divers / 0
• Flow trails: 5 van de 5 punten
• Enduroplezier: 2 van de 5 punten
• Landschap: 4 van de 5 punten

PLUS: Karinthië ligt al aan de zonnigere zuidkant van de Alpen, en met zoveel kristalheldere zwemmeren heb je de zee niet meer nodig.

MINUS: Buiten de toegestane, bewegwijzerde paden en tochten is fietsen ook verboden op boswegen!

Het grote pluspunt van Karinthië zijn de meer dan duizend zwemmeren. Het hoogste, met het helderste water van allemaal, is de Weissensee (945 m) aan de voet van de Gailtaler Alpen. Het is het beste om twee dagen de tijd te nemen om het fjordachtige bekken te verkennen, naar de Kohlröslhütte te klimmen voor de overnachting en de volgende dag de paden bij de Weissensee-bergbaan mee te nemen. Absolute natuurlijke idylle!

Totaal: 66,7 km / 2555 hm.

Ik heb nog nooit helderder water gezien dan dat in de Weissensee. Voeg daarbij de zachte toppen eromheen en deze kleurrijke alpenweiden – zelfs mijn salade bij de hut was versierd met madeliefjes.

“Jij, iemand bouwt paden direct aan zee!” Het is 24 jaar geleden dat dit gerucht over de Alpen raasde. Sindsdien is het padennetwerk aan de Ligurische Middellandse Zeekust blijven groeien. Met schop en pikhouweel het hele seizoen aan het werk: een gepassioneerde trailbuildingploeg die zich ook toelegt op trailonderhoud. Nog maar enkele weken geleden werd de verbinding van de Enduro netten van Finale Ligure en Pietra Ligure ceremonieel geopend. Het zou dus niet saai moeten zijn, zelfs niet tijdens een fietsvakantie van twee weken. Maar je moet wel een degelijke rijtechniek meenemen.

• Tournetwerk: enorm
• Bike park runs: nee
• Moeilijkheidsgraad: matig-moeilijk
• Lift / Shuttle: 0 / divers
• Stroompaden: 3 van de 5 punten
• Enduroplezier: 5 van de 5 punten
• Landschap: 3 van de 5 punten

PLUS: De paden zijn het hele jaar door begaanbaar. Alleen in de zomer kan het te warm zijn om te fietsen.

MINUS: De lange reis is alleen de moeite waard vanaf een verblijf van een week. Op piekmomenten lopen de shuttlevoertuigen vast op de wegen naar de NAVO-basis. Beter: zelf aanzwengelen!

Alleen al vanaf de 1033 meter hoge NAVO-basis zijn er talloze vertrekmogelijkheden. We hebben onze favoriete trailcombinatie “Finale Ligure Epic” genoemd. De 22 kilometer lange afdaling klimt over enkele tegenklimmetjes, maar leidt aan het einde over de supersteile DH-Men afdaling naar het strand van Varigotti.

Met shuttle naar Nato Base: 22 km / 737 hm / 1660 tm, puur trailgedeelte: 11 km

Finale Ligure is nu een absolute biker hotspot en bomvol in het hoogseizoen. Daarom ga ik er het liefst naartoe tijdens de wintermaanden. Dan moet je rekening houden met temperaturen onder de tien graden, maar je hebt de trails bijna voor jezelf.

>> Andere artikelen over Finale Ligure: Gardameer vs. Finale Ligure, 3 Super Tours op onbekende paden <<

Fietsvakanties in het alpine Jurassic Parc – zo voel je je tenminste in Cortina. Het mondaine skigebied ligt als een centraal resortin de Ampezzo Dolomieten. Vanaf hier draai je niet alleen rond de beroemde rotstorens, maar prik je er ook recht in. Naar het beroemde natuurpark Fanes bijvoorbeeld, of dicht bij de Cinque Torri. Ook om in je ogen te wrijven: het Croda da Lago circuit met zijn epische trail klim naar Forcella Ambrizzola, die anders alleen op een Transalp wordt ervaren. Je moet echter wel fit zijn, want de Dolomieten staan ook bekend om hun puinhellingen en de liften helpen niet bij de klassieke tochten.

• Tournetwerk: enorm
• Bikeparks: 1 (18 km pistes)
• Moeilijkheidsgraad: easy-medium
• Lift / Shuttle divers: / 0
• Stroompaden: 3 van de 5 punten
• Enduroplezier: 3 van de 5 punten
• Landschap: 5 van de 5 punten

PLUS: De grote tochten zijn volledig aangegeven in Cortina. Fietsers mogen ook op stoeltjesliften stappen, bijvoorbeeld richting Cinque Torri.

MINUS: Vooral rond Ferragosto (de belangrijkste Italiaanse feestdag 15 augustus) moet je op de bergpaden veel wandelaars verwachten.

Een van de rondes die je zeker moet doen is die door het natuurpark Fanes-Sennes-Braies, in het noorden van de olympische stad (43,7 km / 1657 hm). De tocht nadert het rotsbastion via de oostflank, passeert de Rifugio Malga Ra Stua en klimt via de Passo Sennes omhoog naar de Seekofelhütte op 2327 meter boven zeeniveau. Dan gaat het over de Pederü-hut door het grote Fanesdal en over de Limojoch terug naar Cortina. Panorama conclusie: Waanzin!

In de Dolomieten zijn de aardse paden vaak veel gemakkelijker te berijden dan de grindpaden bezaaid met diepe en grove puin. Mijn huttip: Het 360 graden uitzicht vanuit de Nuvolau hut (2575 m) is uniek!

>> De GPS-gegevens voor de 7 toptochten in de Alpen zijn beschikbaar om te downloaden via <<