Vader & Zoondagen: MTB event voor vader en kind in Nauders – Verslag

Het eerste wat opvalt is de onzichtbare muur. Het is alsof de kermis in Nauders, waar de paviljoens van de Vader & Zoondag zich bevinden, omgeven is door een magnetisch veld dat alleen vaders en hun zonen doorlaat. Binnen, op het grasveld: mountainbikemannen en hun kroost. Buiten, op straat: moeders zwaaien naar hen als kinderen die vanaf het hek van een kinderdagverblijf naar de kinderopvang worden overgedragen.

Het zou binnen een paar minuten moeten beginnen. Eventdirector Holger Meyer zit al met de megafoon te prutsen, als ik Mousebears zie. Stiekem, alsof ze verboden terrein betreedt, sluipt ze zich een weg door de wachtende papa-zoonballen naar mij en Tim (11).

“Oké, hier is iets om aan te knabbelen als je honger hebt. Maar verdeel!” zegt ze haastig, schuift me een zak gummies en steelt me terug naar de straat. Muizenbeer is amper uit het zicht als onze kleine zich tot mij wendt.

“Papa, mag ik een hapje?” “Logo!” antwoord ik, zonder de minste zweem van weerstand, en houd hem de zak snoepjes voor. Op dat moment flitst een eerste idee van wat het basisidee van deze gebeurtenis is door me heen. Het klinkt in eerste instantie paradoxaal: een familiegebeuren waarbij de moeders onuitgenodigd zijn. Is dit cancel culture? Of diversiteit? Geen van beide, nog niet. Het is waarschijnlijk veel alledaagser: Father &; SonDays is gewoon een vorm van gevierde insouciance.

Tim en ik brengen vaak samen bikeparkweekends door. Ik heb er nooit filosofisch over nagedacht. Maar hier, te midden van deze moederloze vader-zoonbubbel, begin ik onvermijdelijk na te denken. Waarom is het een eventconcept om endurotrails zonder moeders te rijden?

Veel tijd om te broeden heb ik niet. Holger verdeelt de gidsen en deelnemers al in groepen. Daarom vroeg ik google snel via smartphone: Wat is het verschil tussen moeders en vaders? Op de website Go Feminin een eerste duidelijke verklaring: Moeders hebben een moederinstinct en behandelen kinderen meer met kinderhandschoenen. Vaders daarentegen zien kinderen graag als speelkameraadjes en avontuurlijke medeplichtigen.

Een interview op Spiegel Online met een ontwikkelingspsycholoog die een onderzoeksproject over het onderwerp uitvoerde, gaat in dezelfde richting. Moeders zijn extreem angstig om negatieve emoties weg te houden van hun kroost, terwijl vaders hun kinderen soms uit hoge stemming in de lucht gooien, meldt de expert. Met andere woorden, actie in plaats van kinderhandschoenen. Bier drinken en voetbal kijken lijken immers geen typische vaderclichés. Ik kan het interview niet meer doorlezen. Tim knijpt me vermanend op de heup, want “Fabs”, onze gids, staat al te wachten.

Onze groep bestaat uit vijf vader-zoon eenheden. Mijn neef Felix (15) is ook bij ons. Iedereen wacht op de afdaling naar de lift. Het langverwachte agendapunt voor de komende uren: versnipperen tot er geen meter diepte meer over is. Ja!

Honderd vaders en kinderen staan ingeschreven. Dat betekent dat alle stoelen uitverkocht zijn. Father &; SonDays werd slechts vijf jaar geleden uit een opwelling geboren. Ex-downhiller Holger Meyer, die samen met zijn partner Karen Eller naast rijtechniekkampen ook gespecialiseerd is in familie-evenementen, sprak tijdens een weekend in Nauders met de toerismestrateeg van het bergdorp, Manuel Baldauf, over een mogelijk familieformat. Holger was met zijn zoon Lois voor endurofietsen in Nauders.

“Toen kwam ik op het idee van de Father & SonDays”, zegt Holger, een buddy-type dat ondanks zijn grijzende houthakkersbaard het aura van een eeuwige jongen om zich heen heeft. Het evenement was een schot in de roos. Iedereen was enthousiast. Maar er kwamen ook boze e-mails van moeders die zich buitengesloten voelden, zegt Holger. Hij kan de kritiek begrijpen. Maar zo is het nu eenmaal.

“Sorry, als man kan ik ook niet meedoen aan het Vrouwenkamp”, haalt Holger zijn schouders op. Voor hem heeft het boy-only motto echt niets met macho-denken te maken, maar juist het tegenovergestelde. Op deze manier zouden de moeders tijd voor zichzelf hebben, terwijl vaders en kinderen drie dagen lang quality time samen doorbrengen. En op een andere manier, zoals als een compleet gezin. Wat Holger redelijk goed kan beoordelen, want hij en Karen organiseren ook de Family Bike Derby op de Paganella met een klassiek vader-moeder-kind concept.

“De sfeer bij Father & SonDays is compleet anders. Veel relaxter. Moeders letten meer op wanneer het kind naar bed moet, wat te eten, wat te dragen. Op de een of andere manier bestaat er niet zoiets als ‘jij’ met vaders. De kinderen springen bij de barbecue over de schans en als ze in het vuil belanden, is dat gewoon zo”, lacht Holger. Laissez-faire (spreek uit: Lässeefähr) noemen sociale pedagogen deze ontspannen houding.

Het is even voor 11.00 uur. De gondel is boven, de fruitkauwgomzak is leeg. De boomgrens ligt ver onder ons. Slechts een paar ruige, steile rotswanden torenen uit boven het kleine plateau waarop we staan. Toch zorgt Tim ervoor: “We gaan toch niet omhoog?” Ik stel gerust: “Geen paniek. Gewoon bergafwaarts.” Het verdomde onderwerp hoogte. Zelf zou ik nooit vrijwillig gebruik maken van een lift. Maar mijn kroost heeft een hekel aan opzwepen.

Maar het feit dat ik hier drie dagen doorbreng in impactbeschermende kleding en zonder het vooruitzicht om te zweten in het mooiste toerlandschap op de top, is oké voor mij. Een goede relatie is altijd gebaseerd op de bereidheid om compromissen te sluiten. Het feit dat de Vader & Zoondagen naar boven wordt getild, maakt deel uit van het concept. Het maakt een van de grootste stresspunten onschadelijk en maakt het mogelijk om de deelnemers in homogene kleine groepen te verdelen.

De afdaling wordt de Zirm Trail genoemd en wordt in fietsjargon beschouwd als een “knikkerbaan” vanwege het soepele, zachte karakter. Veel snelheid, nul kans op vallen. Feitelijk.

We zijn amper begonnen of Tim ligt lang. De reden blijft een raadsel. Er gebeurde ook niets. Verbaasd slaat mijn technisch bedreven kroost het vuil van zijn broek. Blijkbaar was het nervositeit. Rijden in een groep kan druk veroorzaken. Zeker als je de anderen nog niet kent en bang bent om als remman belachelijk gemaakt te worden. Maar er is geen spanning meer te voelen na de eerste kronkelende kronkeling. Zowel vaders als kinderen haasten zich met een bezielde instelling door de zee van bochten. Geen ‘grote ballen’-aanstellerij, geen profileringsslogans. Aangenaam.

Na drie afdalingen is het tijd voor de lunch. Tijd om elkaar voor het eerst te leren kennen. Klemens en Harald, twee maatjes uit Lienz, zijn met respectievelijk hun 10- en 11-jarigen van ver afgereisd en zijn er voor de tweede keer. De moeders zijn niet de downhill skiërs, zeggen ze. De aantrekkingskracht van de Vader & Zoondag is de groepsdynamiek. “De jongens proberen uit wat ze van de anderen leren”, zegt Klemens, die met zijn zoon Luis in een bijpassende look gekleed is.

Het gaat verder in het dicht getimede programma. Laat allereerst stoom af op het Schöneben-stroompad, dat zo bochtig is dat je je helemaal dronken voelt van het constante heen en weer sturen. Daarna terug naar Nauders, waar een leuk programma op het expoterrein en daarna het BBQ-feest wacht.

De volgende dag was alles weer terug bij af. Liften, knikkerbaan, eten, orgiastische flow trail blasting, dan weer feesten. Deze keer zal het plaatsvinden als een hybride vorm van barbecue en sprongwedstrijd. Als je je als fietsende vader het perfecte feest zou voorstellen, zou het precies zo zijn als dit.

Gelukkige vaders in turnpakjes die de geur van een geweldige dag mountainbiken uitstralen, zitten rond het flikkerende kampvuur met bierflesjes in hun handen. De kinderen springen in de beste stemming over een helling, humoristisch becommentarieerd door Holger en zijn bemanning. Ongeagiteerde maar krachtige muziek borrelt uit de speakers. Een oase sfeer.

Zou het anders zijn als de moeders hier ook waren? Zouden ze de mannen met een strenge blik straffen zodra ze het tweede biertje uit de kist trokken? Zou Ze kijken op de klok en sporen hen aan om te vertrekken als ze denken dat het tijd is om naar bed te gaan? Zouden ze in de buurt zijn, irriteren, de muziek stom vinden, de avond verpesten? Dat kan ik me niet voorstellen. Moeders die fietsen zijn zelden leuke trulla’s. Maar het maakt niet uit. Het moment is perfect zoals het is. En dat is het enige wat telt.

Zondag, kort na 16 uur. De drie dagen zijn voorbij gevlogen. Vetgemest met indrukken, ervaringen en meters diepte keren de vader-zoongroepen terug naar de kermis in het centrum van Nauders. De aankomsten stappen uitgeput en voldaan van hun fiets. De onzichtbare muur met het magnetisch veld lijkt nog steeds te werken. Buiten, op straat, staan de wachtende moeders te zwaaien. We zwaaien terug, als kinderen die na een lange, spannende dag worden opgehaald van de opvang.

Het basisidee van de Vader & Zoondag is gebaseerd op de stelling dat vaders en zonen meer ontspannen met elkaar zijn als ze onder elkaar zijn tijdens het fietsen. Het festival is ook bedoeld als uitwisseling tussen vaders. Samen met een gids rijden de vader-kind duo’s voornamelijk easy flow en enduro trails in kleine groepjes.

De Father & SonDays wordt georganiseerd door Die Rasenmäher, het bedrijf van Karen Eller en Holger Meyer in samenwerking met Nauders. Het driedaagse evenement vindt begin augustus plaats. Het ticket voor een vader met maximaal drie kinderen kost 325 euro en is inclusief liften en BBQ-feestjes. De 100 plaatsen zijn elk jaar snel uitverkocht.

Het bergdorp Nauders op het drielandenpunt van Oostenrijk, Zwitserland en Italië is altijd een hotspot geweest voor mountainbiken. Dankzij een gestaag groeiend netwerk van trails, dat grensoverschrijdend op de markt wordt gebracht onder de naam 3-Country Enduro Trails, is de regio een magneet geworden voor enduro-bikers. Om ook gezinnen aan te trekken, zijn er de afgelopen jaren epische stroompaden aangelegd, zoals de Zirm Trail op de lokale berg en de zeven kilometer lange Schöneben Trail aan de Italiaanse kant van het Resiameer.

De drie dagen zitten bomvol met een programma. De kern is fietsen op de De mooiste routes rond Nauders. Het geheel wordt afgerond met leuke wedstrijden, workshops en gezellige BBQ feestjes. In de exporuimte kunnen producten voor kinderen worden bewonderd en uitgeprobeerd. Als je wilt, kun je ook met een testfiets de paden op.

Het Father & SonDays event is nadrukkelijk gericht op vader-kind groepen, moeders moeten buiten blijven en drie dagen tijd voor zichzelf krijgen. In een interview onthult organisator Holger Meyer wat het vader-kindweekend zo bijzonder maakt.

FIETS: Tikken moeders en vaders echt anders?

HOLGER MEYER: Ik denk het wel. De vaders zijn meer ontspannen in de omgang met de kinderen, dat is ook wat de sfeer bij Father &; SonDays maakt. Voor sommige vaders is het echter ook de eerste keer dat ze een heel weekend alleen met de junior doorbrengen. Ineens komen er dingen aan het licht die anders door de moeder zouden worden overgenomen. Maar dat smeedt ook samen.

Hoe verhoudt de Father & SonDay-ervaring zich tot normale familiegebeurtenissen?

Het zijn eigenlijk de kleine dingen die het verschil maken. Bij Father & SonDays zitten de vaders bijvoorbeeld ’s avonds graag rond het kampvuur en drinken ze een biertje. Bij de Family Bike DerbMeestal overheerst het gezond verstand van de moeder en gaat ze vroeg naar bed om de volgende dag fris en uitgerust te zijn. Wat ook zijn charme heeft. Persoonlijk vind ik beide evenementen leuk.

Wat is de grootste uitdaging bij het organiseren van Vader & Zoondag?

Om alle inschrijvingen onder één dak te krijgen. Het evenement loopt altijd snel vol. En dan is het natuurlijk spannend om de groepen goed te verdelen. Vader en zoon rijden samen in een groep. Een van onze gidsen bepaalt het tempo. Vaak komt het niveau van de kinderen niet overeen met de rijvaardigheid van de vaders. Maar we hebben de ervaring gemaakt dat de kinderen er heel snel in kunnen passen en de vaders meestal comfortabel volgen.