Trailguide Thüringer Leisteengebergte | mountainbike-magazin.de

Vier tochten in het Leisteengebergte

1. Saalerunde

Infocentrum

Locatie &karakter: Het Schiefergebirge is het zuidelijkste puntje van Thüringen direct aan de grens met Beieren en grenst aan het Thüringer Woud. Op de noklijn, waarop ook de Rennsteig loopt, bereiken de toppen hoogtes van 700 tot 860 meter, terwijl de Saale bij het Hohenwarte stuwmeer net geen 300 meter is. Dit resulteert soms in verrassende hoogteverschillen voor een middelgebergte. Over het algemeen is het landschap echter vrij zacht golvend, nauwelijks alpine.

Reis: Het Thüringer Leisteengebergte ligt vrij centraal en is goed verbonden met de A 73 in het westen en de A9 in het oosten. Daarnaast lopen er verschillende federale snelwegen door het gebied. De regio is ook gemakkelijk bereikbaar met de trein dankzij de verbinding met de hoofdlijn Neurenberg-Jena en verschillende regionale treinen.

Beste tijd om te bezoeken: Vanwege het dwarsbalkeffect naar de belangrijkste Europese weerrichting is het weer op grote hoogte ongewoon ruw, er is bovengemiddelde regenval. Maar het stimulerende klimaat heeft recreatieve waarde en therapeutische voordelen. In de dalen is het veel milder. De beste MTB-reistijd is dan ook van de lente tot de herfst, dus ongeveer april tot oktober, waarbij de tochten langs de Saale eerder of later haalbaar zijn.

Overnachting: Er zijn veel fietsvriendelijke hotels en herbergen in de regio, zoals het Hotel &Restaurant “Zur Fernmühle” in Ziegenrück (fernmuehle.de), het Gasthaus “Garküche” in Leutenberg (garkueche.de) of het Schlosshotel Eyba in Saalfeld (schloss-hotel-eyba.de). Meer accommodaties gericht op motorrijders vind je op de bettundbike.de website van de ADFC.

Begeleiden: Als je de regio wilt laten zien door de lokale bevolking, wend je dan tot Lucas Rahm van Trailwerk (trailwerk.bike) – of Ronny Quitschalle, die rondleidingen aanbiedt naast rijtechniek en racetraining (ronmanshow.com).

• Boot &Slaap: Als u het grootste aaneengesloten stuwmeergebied van Europa van een heel andere kant wilt ervaren, kunt u er zelfs op overnachten. Met de “Rollyboot”, een woonboot van 24 m², vaart u volledig zelfvoorzienend en zeer comfortabel over het Stuwmeer Hohenwarte. In een van de vele baaien kunt u voor anker gaan voor de nacht en genieten van de sterrenhemel met een glas wijn in uw hand op het eigen terras van de boot. rollyboot-hohenwarte.de
• Op de oren: Elk half augustus vindt een van de grootste openluchtfestivals van Europa plaats in Saalburg aan de Bleilochtalsperre, de “Sonne Mond Sterne”. Elk jaar verzamelen zo’n 40.000 hiphop- en electrofans zich op het festivalterrein op het strand van de stad om drie dagen lang samen te vieren. sonnemondsterne.de
• Grottig goed: Waar ooit zwarte sloppenwijkleisteen werd gedolven, kun je je nu op drie niveaus, namelijk verdiepingen, vergapen aan de kleurrijkste grotten ter wereld ter wereld: In de sprookjesgrotten van de showmijn van Saalfeld heeft de natuur de holtes die door de mijnbouw zijn ontstaan getransformeerd in een fascinerende stalactietenwereld. feengrotten.de
• Begeleiden: Als je de regio wilt laten zien door de lokale bevolking, wend je dan tot Lucas Rahm van Trailwerk (trailwerk.bike) – of aan Ronny Quitschalle, die naast rijtechniek en wedstrijdtraining ook tochten aanbiedt (ronmanshow.com).

Routegids Thüringer Leisteengebergte

Glinsterend blauw en losjes op een weiland gegooid, strekt de Saale zich uit door het heuvelachtige, weelderige landschap dat me omringt. Toch wordt de rivier niet bedoeld als we het hebben over het land van blauw goud. Het is de leisteen – die ook de meest zuidoostelijke bergpunt van Thüringen zijn naam geeft. Tussen de bossen van de Rennsteig en de kastelen langs de Saale doen idyllische dorpjes bedekt met leisteen denken aan de gloriedagen van de mijnbouw. En het fjordachtige laaggebergtelandschap schreeuwt bijna om per mountainbike verkend te worden.

Gustavs Ruh. Dit is de naam van de gedenksteen waar ik sta, met een prachtig uitzicht op het Stuwmeer van Hohenwarte en zijn machtige dam. Pittoreske kleine baaien in het midden van een weelderig groen boslandschap met overwoekerde rotsen verspreid onder me. “Een beetje Scandinavië in het midden van Duitsland”, schiet het door mijn hoofd. Maar genoeg gedroomd. Stap op de fiets en zet de demper op. De eerste single trail afdaling van de dag staat voor de deur. Vanaf de open plek duiken we de diepten van het Thüringer Woud in. Snel, steil, maar ook bochtig, het eerste deel verwent je met veel flow – totdat een paar haarspeldbochten naar het Waldhotel Stauseeblick ons afremmen, maar ook een technische kick bieden. De vermakelijke start van de tour maakt je hongerig naar meer paden in de Saale-vallei. En zo is het weer “ketting links”, de volgende klim naar het moshuis brengt de kalveren in beweging. Het toevluchtsoord ontleent zijn naam omdat wandelaars traditioneel een stuk mos meenemen om in de scheuren van de houten balken te stoppen. De schuilplaats, zo vermomd van binnen, wordt vaak gebruikt door schattige slaapzalen. Helaas duikt vandaag geen van de nogal nachtdieren op.

Vakantie aan de Thüringer Zee

Of het nu met of zonder knaagdieren was, Sebastian had aan het begin van de dag niet al te veel beloofd. “Crisp round” door het grootste stuwmeergebied van Duitsland kondigde onze pezige gids aan. En inderdaad, dit middelgebergte blijkt verrassend rijk aan hoogte te zijn. De toppen zijn deels zo’n 800 meter hoog, terwijl de Saale slechts zo’n 300 meter hoog is. Veel kan samenkomen op een dagtocht!

Maar nu rollen we met plezier over brede onverharde wegen op de helling naar de camping Portenschmiede. Nu zijn we aangekomen in het plaatselijke recreatiegebied aan de Thüringer Zee, zoals de verzameling van de vijf stuwmeren wordt genoemd. Campers en bungalows liggen langs de oevers. Plezierboten steken het meer over. De waterskibaan doet de harten van sporters sneller kloppen. Helaas gunt Sebastian ons geen tijd voor het koele water en steken we over een bosweg naar de Bockfelsen. De rotsachtige uitloper bestaande uit leisteenrots opent een indrukwekkend uitzicht op de Saale-gordel. Hier is een fotostop verplicht – ook voor niet-influencers.

Een prachtige single trail leidt ons langs de waterlijn naar de Linkenmühle, waarvan de schaduwrijke biertuin u uitnodigt om een pauze te nemen met de Thüringer keuken. Na een vreselijk lekkere, maar niet helemaal ideale sportmaaltijd – halve eend met rode kool en knoedels – wil ik nauwelijks op de fiets stappen. Mijn inertie herstelt zich niet als Sebastian er discreet op wijst dat we maar de helft van de tour hebben gespeeld. “We moeten betalen, de veerboot vertrekt over tien minuten”, roept hij. Ik kijk hem verbaasd aan: veerboot? Ja, even later steken we over naar Altenroth met Thüringen’s enige van deze exemplaren, de molenveerboot. Slechts drie fietsers en twee auto’s kunnen aan boord worden ondergebracht, de oversteek op de 400 meter brede waterweg duurt vijf minuten. Aangekomen in Altenroth gaat het in de gebruikelijke stijl van deze tocht terug naar de Hemmkoppe: niet lang, maar steil en vermoeiend. Maar het pad naar Ziegenrück compenseert de inspanning: over bosbodem, ruwe stenen, rotsen en een paar haarspeldbochten trekt het de perfecte helling naar de bocht van de Saale. Opnieuw rijden we bergopwaarts richting Reißerts Ruh, waar we genieten van een laatste uitzicht over de Saale lus. Daarna gaat het over bos- en onverharde wegen, langs vijvers en via pittoreske plekjes terug naar Bucha.

Na zoveel fietsen op de blauwe Saale, volgen we de volgende dag het spoor van het blauwe goud. De paden moeten ons door natuurparkgebieden leiden, die worden gekenmerkt door leisteenrots en de bijbehorende mijnbouw. Uitgangspunt is het hotel “Am Rennsteig” in Wurzbach. Op de Rennsteig, een van de beroemdste hooggelegen wandelpaden in Duitsland, en de sporen van de Schiefergebirge Trophy, zwengelen we naar het hoogste punt in de omgeving, de 792 meter hoge wetsteen, die op zijn beurt de imposante Altvaterturm herbergt. Dit 35,8 meter hoge bouwwerk herdenkt de verdrijving van de Sudeten-Duitsers en is een replica van het Habsburgse Observatorium, dat tot 1959 in het Jeseníky-gebergte in Silezië stond. Gedenkplaten in de buitenste nissen van de toren gaan over de (na)oorlogsperiode en prijzen vreedzame en vrije coëxistentie in Europa. Met gemengde gevoelens verlaat ik de plek.

De verhalen van mijn grootouders, die als Sudeten-Duitsers hun vaderland moesten verlaten, schieten door mijn hoofd. Wat een voorrecht dat mijn generatie zulke gruweldaden bespaard is gebleven en dat we zorgeloos onze reis naar de leisteenhopen rond Lehesten kunnen voortzetten. Het volgende gedeelte aan de voormalige binnen-Duitse grens is echter opnieuw een herinnering aan wrede tijden: de “groene gordel” strekt zich 50 tot 200 meter breed uit over bijna 1400 kilometer door Duitsland, dat het 40 jaar lang in twee landen verdeelde als een “dodenstrook”. We rijden over geperforeerde betonplaten waarop de DDR-grenswachten ooit patrouilleerden. We moeten voorzichtig sturen om niet vast te komen te zitten in de gaten die het ooit moeilijk moesten maken om per motor of fiets te ontsnappen. Ondertussen eist de natuur de grenszone steeds meer terug, maar toch halen we opgelucht adem als we de gordel verlaten.

Even later staan we bij het monument “Historische leisteenmijn Lehesten”. Hier kunt u de aloude traditie van de Thüringer-Frankische leisteenwinning ervaren. In het hoogseizoen tonen rondleidingen de mijnbouw- en verwerkingstechnieken van wat ooit de grootste open schaliemijn op het Europese vasteland was. Helaas krijgen we vandaag geen rondleiding aangeboden, dus verkennen we de faciliteit op de fiets en aan de hand van informatieborden. Plots bereiken we een 45 meter diep, blauwgroen meer. Het open mijnbouwrestgat is omgevormd tot een watermassa en biedt met de aangrenzende leisteenhopen, weiden en bossen een toevluchtsoord voor zeldzame dier- en plantensoorten.

We verlaten dit juweeltje en zwengelen bergopwaarts naar Brennersgrün om bij de originele Rennsteig te komen. Brennersgrün is een goed voorbeeld van het eeuwenoude ambacht van leisteendekkers met kunstzinnige dakbedekking en gevelontwerpen. Voor ons gaan we verder op de bergkam naar Rötterdorf, waar de waardige finale van onze tour wacht: een ongedwongen wortelpad terug naar het hotel in Wurzbach.

Ook de volgende dagen in het Thüringer Leisteengebergte fietsen we keer op keer als tijdreizigers van de Duitse geschiedenis. En of het nu in de Saale-vallei is of op het spoor van mijnbouw en leisteentraditie: het Thüringer Woud wemelt van de prachtige paden. De afdalingen zijn vrij kort, maar de beklimmingen knapperig. De uitbundige natuur rond de fjordachtige Thüringer Zee en de historische waypoints maken de tochten erg vermakelijk – een stukje Duitse (mountainbike) cultuur!