Routegids Friuli Veneto | mountainbike-magazin.de

Vier tours in Friuli

1. Monte Crasulina

Lengte 28,42 km
Duur 3:37 uur
Strengheid Zwaar
Druppel 1489 meter
Hoogteverschil aflopend 1489 meter
Laagste punt 604 m boven zeeniveau
Hoogste punt m a.s.l.
Lengte 30,14 km
Duur 4:21 uur
Strengheid Zwaar
Druppel 1546 meter
Hoogteverschil aflopend 1543 meter
Laagste punt 386 m boven zeespiegel
Hoogste punt m a.s.l.
Lengte 19,75 km
Duur 3:14 uur
Strengheid Zwaar
Druppel 1221 meter
Hoogteverschil aflopend 1221 meter
Laagste punt 645 m boven zeespiegel
Hoogste punt m a.s.l.
Lengte 29,75 km
Duur 4:07 uur
Strengheid Zwaar
Druppel 1488 meter
Hoogteverschil aflopend 1483 meter
Laagste punt 479 m boven zeeniveau
Hoogste punt m a.s.l.

Infocentrum

Locatie &karakter: Friuli ligt in het noordoosten van Italië, rond de universiteitsstad Udine. In het noorden grenst de regio aan Karinthië in Oostenrijk, in het oosten aan Slovenië. De bergen in het grensgebied zijn ruim 2000 meter hoog, de diep ingesneden valleien liggen op 400 tot 1000 meter. Dit resulteert vaak in aanzienlijke hoogtemeters voor MTB-tochten. De ruige berggebieden zijn niet erg ontwikkeld voor het toerisme, maar bieden een verrassende verscheidenheid aan paden. Deze zijn ontstaan door alpenlandbouw, grensoverschrijdende smokkel en het verloop van het front in de Eerste Wereldoorlog.

Reis: De reis naar Tolmezzo is moeizaam met het openbaar vervoer en brengt verschillende veranderingen met zich mee. Met de auto kunt u de regio bereiken vanuit München via Salzburg en Villach op de A 10 en A 2. Alternatief zonder snelwegvignet, maar met tunneltol via Kitzbühel, Felbertauern, Lienz en de Plöckenpas. Beide in ongeveer 4,5 uur.

Beste tijd om te bezoeken: Door het afdammende effect van de Karnische en Julische Alpen is de hoeveelheid neerslag in de regio bovengemiddeld. Vanaf november ligt de eerste sneeuw op grote hoogte. Deze ontdooit vrij snel in het voorjaar door de zuidelijke oriëntatie en relatief lage hoogte van de bergen, waardoor er in mei vaak goede fietscondities zijn.

Overnachting: In de regio zijn er veel kleine guesthouses, B&B’s en hotels, maar geen accommodatie gespecialiseerd in MTB vakanties. Een manier om de fietsen veilig op te bergen, maar de behulpzame Friuliërs vinden meestal. We kunnen het Hotel Al Benvenuto in Tolmezzo (albenvenuto.it), het Grand Hotel Gortani in Arta Terme (gortani.it) en het Casa Ortis in Paluzza aanbevelen, waarvan de eigenaar Silvio zelf een biker is (casa-ortis.alberghiinitalia.top). “Van bikers voor fietsers” is ook de Bondi Gemona in Gemona (bnb-bondigemona.ch).

Begeleiden: Friuli is niet erg gericht op toerisme in het algemeen en fietsers in het bijzonder. Wat de regio voor velen aantrekkelijk maakt, heeft als nadeel dat er nauwelijks kabelbanen en geen pendeldiensten zijn. De eigenaren van de B &B Bondi Gemona, Eugen en Gabriella Haubensak, begeleiden niet alleen hun huisgasten, maar ook anderen door de regio op aanvraag: haubensak.tg@bluewin.ch

Van het pad af:

  • Romeinse weg: Door het Buttal ten noorden van Tolmezzo en over de Plöckenpas aan het einde, leidde een belangrijke Romeinse weg in de oudheid, die Aquileia aan de Adriatische Zee verbond met de huidige Lienz en Villach: de Via Julia Augusta. Een belangrijke plaats op deze weg in die tijd was Iulium Carnicum, in de buurt van het huidige Zuglio. In het lokale Civico Museo Archeologico en op de naburige opgravingssite kunt u een idee krijgen van de lange geschiedenis van deze plek.
  • Wellness: Ook bekend sinds de Romeinse tijd is de naburige zwavelhealingsbron van Arta Terme, die later ook door de Venetianen werd bezocht. Tegenwoordig is er een moderne thermale spa met spa- en wellnessdiensten, maar ook medische behandelingen. termediarta.it
Lees ook:   Interview met Casey Brown: "Mountainbikes zijn moderne paarden."

Routegids Friuli Veneto

We zijn weer op zoek naar deze vrolijkheid, die ons fietsers een tocht door ongerepte natuur, een fabelachtig parcours of een adembenemend uitzicht geeft. Maar waarheen? Er zijn niet veel witte vlekken meer voor trail-hongerige mountainbikers in Midden-Europa. Niet alleen het internet serveert GPS-tracks non-stop voor de hele Alpenboog. Maar in de verbazingwekkende eenzaamheid waarin we zijn beland, is het anders. Friuli-Venezia Giulia. Als u op zoek bent naar touroperators, gidsen of zelfs aangewezen tours om hier te fietsen, vindt u nauwelijks wat u zoekt op het WWW. De bizarre bergwereld van de Julische en Karnische Alpen in het kanaaldal nodigt letterlijk uit tot een echte ontdekkingsreis op de fiets. Pioniersgeest en richtingsgevoel zijn nodig – zoveel van tevoren – omdat de paden slecht of helemaal niet gemarkeerd zijn, vaak overwoekerd of verborgen onder een diep tapijt van bladeren.

Routegids Veneto

Adriaan Greiter

Karwendel gevoel in Italië? Gelukkig die zich comfortabel voelt op steile paden met los grind.

De regio Friuli ligt ingeklemd tussen de Oostenrijkse provincie Karinthië in het noorden, Slovenië in het oosten en Veneto in het westen. Als uitvalsbasis voor onze tours kiezen we voor de Noord-Italiaanse stad Tolmezzo. Het ligt aan de rivier de Tagliamento en is een ideale uitvalsbasis voor het verkennen van de Friulische Dolomieten. Als je de geschiedenis van de regio bestudeert, zul je je realiseren dat de omliggende zijdalen vol moeten staan met paden. Militaire paden van de Eerste Wereldoorlog, smokkelaarspaden naar ooit belangrijke passen of herderspaden Hier ontstond een uitgebreid netwerk van paden voor het beheer van alpenweiden. Toch is het gebied gespaard gebleven van het massatoerisme, en op de eerste dag voel ik me een kluizenaar in de rustige bergen van Noord-Italië. Wandelaar? Mountainbikers? Behalve wij lijkt hier niemand op pad te zijn, de hoofdrolspeler is de natuur. Dit zijn originele valleien, met turquoise beekjes die door de kalkstenen kliffen slingeren, met kleine poelen die je uitnodigen om na een lange tour in het water te springen. Maar als je wilt genieten van het afgelegen pad voor een droomachtergrond, moet je eerst zweten. De frisse militaire paden en boswegen zijn een uitdaging bergopwaarts – en je moet nog steeds reserves hebben voor de duw- en draagpassages “op pad”.

Vandaag starten we in het Aupatal, een dunbevolkt zijdal in het grensgebied van de Karnische en Julische Alpen, omringd door enkele tweeduizend meter hoge toppen. Al de reis met de auto naar het startpunt van het dorp Bevorchians geeft me een idee van wat ons te wachten staat. Steile rotswanden stralen naar me toe en brengen een Dolomietengevoel over. Des te eentoniger lijkt me nu de lange bosweg door dichte gemengde bossen, totdat we een los, grindpad tegenkomen. Nu wordt het moeilijk en ik ben blij dat we vandaag met elektromotoren op pad zijn. Toch moeten we op sommige plaatsen duwen, en voorzichtigheid is geboden vanwege de blootstelling en smalheid van het pad. Het uitzicht is echter als uit een prentenboek. De opvallende top van de Creta Grauzaria bouwt zich voortdurend voor ons op, en vaak zijn er prachtige uitzichten op de vallei – daar is het, deze sereniteit! Op 1750 meter kantelt het pad in de schaduw van de machtige rotswanden. Voor ervaren, ervaren bergfietsers begint het echte hoogtepunt van de tocht met de Sentiero 437. Op grof, deels los terrein met meerdere rotstrappen leidt het alpenpad naar de Rifugio Grauzaria. Als je de techniek van het achterwiel schakelen niet beheerst, zul je bijna niet elke bocht kunnen rijden.

Lees ook:   Test Stevens E-Inception 8.7.1. GTF: Hardlopen

Na 500 meter puur fietsen komt de Rifugio uit het loofbos tevoorschijn. De huisbaas met een witte baard leunt in het deurkozijn en grimast niet als we voorzichtig onze fietsen op zijn weideterras rollen. Is er nu een standpreek dat we hier niets verloren hebben met de fiets? Maar niets van dat alles, de verhuurder bekijkt onze fietsen met een glimlach. Hij vraagt ons vriendelijk om plaats te nemen en beveelt zijn zelfgemaakte salsiccia aan voor verfrissing. Wie kan nee zeggen? Voor ons ligt de enorme rots van het Grauzaria-massief, de nieuw gebouwde Rifugio met 22 bedden dient als uitvalsbasis voor klimroutes. Zowel de aanblik, maar eerder de pittige huisworst drijft de zweetparels op ons voorhoofd – en we bestellen nog een liter water. Over het algemeen moet je voldoende vloeistof bij je hebben, omdat er geen andere waterpunten zijn op de hele tour. Vers versterkt nemen we afscheid. De huisbaas kijkt bijna verdrietig als de enige gasten zijn alpenoase bij ons verlaten. We gaan verder over het prachtige 437 pad. Nu veranderen de kenmerken van de afdaling: we kruisen brede stromen puin onder steile schietgaten. Bij guter lijn keuze en veel fietsgevoel waar je je een weg doorheen kunt banen in proefstijl. Over grote puintranen surfen we het dal uit, voordat er weer verschillende haarspeldbochten onder de knie moeten worden voor de finale. Na 1200 meter diepte eindigt deze traktatie van Trail en rollen we met een grote grijns Dordolla binnen.

Routegids Veneto

Adriaan Greiter

Welkom bij vrienden! Gastvrijheid is erg belangrijk in de regio.

Het pittoreske bergdorpje wordt ook wel het “Venetië van de Alpen” genoemd, hoewel het slechts 67 zielen heeft. Het Aupatal is een voorbeeld van een perifere, structureel zwakke regio waarin de gevolgen van de ontvolking van de bergen heel duidelijk zijn. In 2012 werd bijvoorbeeld de bevolking in de hele vallei gegeven als slechts 175, vandaag is het waarschijnlijk een paar minder. Voor ons natuurliefhebbers is het een juweel met slaperige bergdorpjes en machtige rivieren, maar zonder echt toerisme is het voor de lokale bevolking niet gemakkelijk. De manieren om geld te verdienen zijn duidelijk. Noch de valleibodems, noch de alluviale kegels of valleihoofden zijn goed geschikt als nederzettingsgebieden. Door de afdammende hoge bergen en de nabijheid van de Adriatische Zee valt er vooral in de herfst veel regen. Overstromingen en rotspartijen leiden tot de enorme grindoppervlakken.

Lees ook:   FNLD GRVL: Met de gravelbike onder de Finse middernachtzon

Als we ’s avonds de volgende tocht plannen op basis van de kaarten, zijn we verbaasd: acht kilometer bergkampad? Alles berijdbaar? Er zijn echter ook 1500 meter hoogte, waardoor we de volgende dag vroeg vertrekken naar de Resia Vallei. Het bergdal in de Juliaanse Vooralpen, waar momenteel ongeveer 800 mensen van Slavische afkomst wonen, is nauwelijks te overtreffen in originaliteit met zijn natuurlijke bossen en het smaragdgroene water van de Resia. Zo nu en dan passeren we een eenvoudig dorpje, maar ook het historische stadje Stolvizza. Aan de kant van de straat staat een monument gewijd aan de schaarslijpers. De mannen die zwaar opeengepakt door Italië en de landen van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie marcheerden om maaldiensten aan te bieden. Tegenwoordig is een museum gewijd aan haar leven.

Routegids Veneto

Adriaan Greiter

Kan een dag beter eindigen dan met een after-trail biertje in de zwembaden van de Resia?

Over een deels geasfalteerde bosweg beheren we de klim naar de Meerkoet-Alm, die prachtig gelegen is in een holte omringd door Monte Kanin en Monte Plagne. In het hoofdgebouw is er een boerderijwinkel waar u kunt genieten van lokale gerechten en kaas gemaakt op de bergweide. We nemen ook een kleine pauze voordat we de frisse klim naar Monte Plagne aanpakken. Het historische smokkelaarspad leidt ons naar de langverwachte grenskam, alleen duwend en dragend komen we door de smalle bochten. Uiteindelijk bereiken we de bergkam en kunnen onze ogen niet geloven. Een bijna eindeloos pad strekt zich uit over verschillende weidetoppen naar onze eigenlijke bestemming, de Monte Niche. Er is stilte, ik hoor noch auto’s, noch vliegtuigen. Omdat we nog niet helemaal alleen zijn, cirkelt er een prachtig steenarendpaar boven ons! Alsof dit alles nog niet genoeg is, blijkt de bergkam een gigantische, alpiene bloemenweide te zijn. Onderweg verschijnen vaak hele trossen edelweiss. Wel moeten we het deels blootliggende pad in de gaten houden. Stenen of gaten in de grond liggen op de loer onder de hoge grasnaaf. Keer op keer dwingen korte klimmetjes ons uit het zadel. Uiteindelijk, in de dans van endorfines, bereiken we de vijfde piek, Monte Niche. Het volgende pad is militaire architectuur: Een perfect pad in de ideale helling met talloze haarspeldbochten rondt de mammoettocht af naar het avontuur van superlatieven. En natuurlijk missen we een bad niet samen met de dorpsjongeren in de poelen van de resia.

Een uurtje vrolijkheid? In totaal waren we met z’n zessen onderweg. En hoe dan ook: De geluksgevoelens die je als MTB-liefhebber in deze bijna ongerepte regio in een paar dagen kunt verzamelen, zijn eigenlijk genoeg voor een leven lang.

Source link