Top MTB gebied Lausitz: De 3 trail rondes van de Malevil Marathon

Het Lausitzgebergte loopt langs de Duits-Tsjechische grens in de meest zuidoostelijke hoek van Saksen. Of – afhankelijk van je standpunt – in het noordelijkste puntje van Tsjechië. De locatie voor de rondleidingen is in het Boheemse dorp Hermanice v Podještedí. Met een uitbreiding van zo’n 50 bij 25 kilometer is het Lausitzer gebergte beheersbaar groot. Dit biedt mountainbikers volop mogelijkheden om elk hoekje en gaatje te ontdekken. Vooral in het Tsjechische deel kun je genieten van pure natuur, want de hele bergketen werd hier al in 1976 uitgeroepen tot landschapsbeschermd gebied. Grotere steden als Liberec en Ceská Lípa liggen ver buiten het fietsgebied. De kegelvormige bergen van de grensbergen zien eruit als kleine vulkanen en een blik op de geologische geschiedenis bevestigt hun vurige formatie. De Lausche is met slechts 793 meter de hoogste top, met tal van andere tussen de 600 en 750 meter. Maar hun flanken zijn steiler dan je zou denken. Motorrijders voelen dit vaak genoeg. Het geheim van het Lausitzer gebergte zijn de indrukwekkende formaties van basalt, die overal in het bos verborgen zijn. En aan hun voeten liggen kleurrijke zandstenen kliffen die bijna doen denken aan het beroemde Amerikaanse fietsmekka in Moab.

• Lengte: 30.5 km
• Bergop: 659 m
• Rijtijd: 3 uur
• Moeilijkheidsgraad: makkelijk

De tour volgt enkele delen van de route van de Malevil Marathon. Na het inrollen over een landweggetje gaat de route verder over zachte weidepaden richting Polesí. Een eerste afdaling leidt naar het midden van het sprookjesland van rotsen. De structuren hebben namen zoals Snake’s Back of Hidden Wall. Daarna volgt de klim naar Popova skála (Pfaffenstein), die aan het einde erg steil wordt. Onder de topstructuur is het het beste om de fiets te parkeren en ladders naar de rotspreekstoel te beklimmen. Het uitzicht is de moeite waard! Een spannend pad gaat verder langs de Duivelsmuur. Na het passeren van de grens gaat de route over Duitse bodem richting het Hochwald. Op een grillig pad verder richting Lückendorf, volg dan 250 meter hoogte naar het Hochwald (Hvozd). De panoramische berg met twee berghutten (versnaperingen) wordt op mooie dagen goed bezocht. Langs de grenslijn leiden de paden naar de Johannisstein, waar je een mooi uitzicht hebt op het Duitse kasteel Oybin. Bij Krompach steekt u de groene grens over terug naar Hermanice.

Beginpunt: In het Malevil Resort in Hermanice v Podjestedi (Tsjechië).

Hoogtepunten: 1. Leuke routes in de omgeving van Popova skála. Beklimming via ladders naar de rotstoren. 2. Mystieke rotsformaties langs talrijke delen van de route.
3. Schilderachtige passage tussen Hochwald en Johannisstein.

Kernpunten: Alle paden en paden bieden geen grote technische problemen.

Reflectie: Voor de laatste afdaling passeert u de Kammweg inn bij Krompach (wijk Valy 114), met zitplaatsen buiten op een panoramische locatie. Een ideale gelegenheid om Boheemse dumplings te proberen, want het is allemaal bergafwaarts naar de finish.

• Lengte: 47 km
• Bergop: 1024 m
• Rijtijd: 5 uur
• Moeilijkheidsgraad: gemiddeld

De Lausche (793 m) is het hoogste punt van het Lausitzer gebergte. Met zijn conische vorm doet het denken aan zijn oorsprong als vulkaan. Maar er zijn nog meer hoogtepunten op deze tour. Bijvoorbeeld de molensteen, vijf kilometer na de start in Cvikov. De rotspoort in het midden van het bos heeft altijd de legendes in de regio gevoed. De route maakt dan een lus door de meest westelijke hoek van het Lausitzer gebergte. Op de Jedlová-heuvel is er een treinstation in de middle of nowhere. Op weg naar Finkenkoppe, de op een na hoogste berg in het Lausitzer gebergte, volgt het ene pad het andere. Maar het nokpad is ook inspannend! Voorbij oude Grenzsteinen, de route nadert de Lausche. Op de laatste steile helling naar de top blijven maar weinig mensen in het zadel zitten. De beloning voor de inspanning is een geweldig uitzicht en de kronkelige afdaling naar Myslivny (versnaperingen). We vervolgen onze weg langs de grens. Pas bij de mysterieuze zwarte Rabenstein draait de route weer naar het zuiden richting de bestemming. De laatste twaalf kilometer rollen makkelijk naar Cvikov.

Beginpunt: Op het dorpsplein van Cvikov (Zwickau). Het wat troosteloze dorp ligt tien kilometer ten westen van Hermanice aan de hoofdweg naar Nový Bor.

Hoogtepunten: 1. De rotspoort bij de Molensteen (Milštejn) behoorde ooit tot een kasteelcomplex. 2. Lang stuk van het pad via Finkenkoppe en Lausche.

Kernpunten: Het pad naar de Finkenkoppe is steil en deels begroeid (duwen). De laatste 100 hoogtemeters naar de top van de Lausche zijn ook steil. Korte stukken op het grenspad tussen Myslivny en Dolní Svetlá.

Reflectie: Restaurant bij het treinstation van Jedlová (km 13) en Lužická Bouda (km 32).

• Lengte: 35.3 km
• Bergop: 600 m hoogteverschil
• Rijtijd: 3 uur
• Moeilijkheidsgraad: makkelijk

De tour leidt naar de oostelijke grens van het Lausitzer gebergte. Daar, aan de rand van het bos, liggen enorme, witte stenen die doen denken aan de gladde rotsen in het Amerikaanse fietsmekka Moab. Het is echter niet mogelijk om erop te fietsen. Daarnaast is het natuurmonument beschermd. Na de start kunt u zich opwarmen op de gemakkelijke klim (landweg) naar Krompach. Na drie kilometer takt een panoramisch pad af naar rechts, over de zuidelijke flank van het Hochwald. Je passeert het dorpje Petrovice, daarna klimt het pad weer richting de bergen. In de buurt van de Popova skála (Pfaffenstein) leidt een pad naar een mystieke vallei, geflankeerd door bizarre rotstorens. Al snel begint een inspannende padpassage, eerst steil omhoog naar het Ravennest, dan golvend langs verdere rotsformaties naar het gehucht Horní Sedlo (pas). Over een grillig bospad dalen we af naar de olifantenstenen. Het is de moeite waard om de ongewone groep rotsen te voet te verkennen. De terugweg voert door typisch Boheemse boerendorpjes, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.

Beginpunt: In het Malevil Resort in Hermanice v Podjestedi (Tsjechië).

Hoogtepunten: 1. Tussen kilometer 13 en 20 passeert u tal van rotsformaties die typerend zijn voor de regio. 2. De glad gesneden olifantenstenen zien eruit als vreemde lichamen met hun lichte kleuring.

Kernpunten: De ingang van de singletrail (afdaling) op kilometer 13,5 is steil en wortelig. Het pad naar het Ravensnest leidt zeer steil, maar berijdbaar naar de top (km 15). Anders waren er geen technische problemen tijdens de tour.

Reflectie: De nederzetting Jítrava is enigszins onromantisch gelegen aan de federale snelweg 13. Maar je passeert er een paar leuke herbergen. Bijvoorbeeld het Pankrazer Hof met eigen brouwerij (km 21).

U kunt de GPS-gegevens voor de hier beschreven tochten in Lausitz hier gratis downloaden.

>> Meer tours in het Zittau-gebergte vind je hier (3 toptours vanaf Duitsland) <<

Vanuit het zuiden en westen van Duitsland via Hof (A72) of Erfurt (A4) naar Chemnitz en Dresden. Vanuit het noorden (Berlijn) op de A13. Vanaf het knooppunt Dresden-West neemt u de A17 naar Pirna. Ga verder langs de Elbe (grens) naar Decin. Vanaf daar neemt u de nationale weg 13 in oostelijke richting (Nový Bor, Liberec) naar Jablonné. Nog vier kilometer naar Hermanice. Afstand van München 580 km, van Frankfurt 570 km, van Berlijn 300 km.

Pakli Sport, Zdislavy z Lemberka 437, Jablonné v Podještedí. In de kleine winkel van Radek Patrák kunt u de belangrijkste reserveonderdelen krijgen. En alle informatie over de Malevil Marathon. Radek is immers de organisator van de race, www.paklisport.cz

“Zittau Mountains Nature Park / Lusatian Mountains” (GPS-compatibel en weerbestendig), schaal 1:33000, ISBN 978-3868430400.Kaarten ter plaatse, op een schaal van 1:25000.

In het Tsjechische deel van het Lausitzer gebergte is de infrastructuur relatief dun. In de dorpen vindt u een paar particuliere guesthouses of kleine hotels. Een mooi overzicht vind je op www.tschechische-gebirge.de

Onze tip: Malevil-Resort, Hermanice v Podjestedi 280, Jablonné v Podještedí. Het golfresort is de thuisbasis van de gelijknamige marathon. Bovengemiddelde standaard voor de regio, heerlijk eten en stallingen voor de fietsen, www.malevil.cz

De iconische marathon in Tsjechië is uitgegroeid tot een groot internationaal evenement en viert volgend jaar zijn 25e verjaardag! De profrenners reizen al geruime tijd niet alleen voor de sensationele parcoursen van het parcours, maar ook voor de UCI-punten die verdiend kunnen worden. Er zijn 4 verschillende langeafstandsroutes om uit te kiezen. Datum: 1 juni 2024, Info: www.malevilcup.cz

Klein maar krachtig! In Jablonné v Podještedí, vier kilometer ten zuiden van Hermanice, heeft de lokale bevolking onlangs een pumptrack aangelegd. Natuurlijk was de lokale freeride-ster Vojtech Bláha aanwezig met woorden en daden. Het ligt in het noorden van Jablonné, dicht bij de spoorlijn. Informatie op Facebook onder “Pumptrack Jablonné v Podještedí”

Als je vanaf het Lausitzer gebergte naar het oosten kijkt, valt Ješted, hemelsbreed zo’n 20 kilometer verderop, meteen in het oog. De 1012 meter hoge top is versierd met een televisietoren die eruitziet als een gigantische puntmuts. Een stoeltjeslift van het skigebied aan de oostkant van de berg wordt in de zomer gebruikt voor het bikepark. Freeriders vinden er in totaal vier routes met een totale lengte van 5,8 kilometer. Natuurlijk mogen sommige obstakels niet ontbreken. De start is aan de voet van de berg in de stad Liberec. Info: www.skijested.cz

Geografisch gezien maakt de grootste stad in de regio al deel uit van het IJzergebergte. Toch is een wandeling door de historische oude binnenstad de moeite waard. Tips: pizza bij Maškovka (Mariánská 285), regionale Tsjechische keuken bij restaurant Radnicní Sklípek (nám. Dr. E. Beneše 1/1), live muziek bij Bedna Klub (Nad Školou 1675) of Rock Klub Bunkr (Tržní námestí 1385/8). Ontspan in het historische bad van keizer Franz Joseph (Oblastní galerie Liberec, Masarykova 723/14). Info: www.visitliberec.eu

Misschien had hij gewoon moeten bidden en de paar glazen Becherovka moeten weglaten. Maar zijn beste vriend, de priester van de kathedraal, had altijd meer gegoten – en nu is het hier, de ramp! Radek klapt theatraal met zijn handen boven zijn hoofd. “Het is allemaal nat”, flapt hij eruit, zwaar ademend. Dan rent de Tsjechische bolbliksem weer heen en weer tussen de tenten. Wat is er gebeurd? In de late namiddag had de lucht boven het Lausitzer gebergte zijn sluizen geopend en het festivalterrein van de Malevil Marathon binnen enkele minuten enkeldiep onder water gezet. De hoofdorganisator had zoveel moeite gestoken in de dag voor de race. Maar het is duidelijk dat Petrus zijn gebeden niet verhoorde. De ramp is echter beperkt. De hemelse bui doet niets af aan de stemming onder de motorrijders. Integendeel. Het feest is in volle gang. Technoid basses verwelkomen de laatste terugkeerders van de 100 kilometer lange ronde. Rijen witte tanden grijnzen van met vuil besmeurde gezichten.

“Het was weer geweldig”, zegt Dirk Leschke, die zelfs met zijn broer Christian en vriendin Andrea vanuit Erlangen is afgereisd: “Geweldige organisatie met de Tsjechen, en toptrails!” Zo klinken de uitspraken over de hele linie. “Er wordt hier nog veel gemountainbiked”, interrumpeert Thomas Aurich uit Zschopau in Saksen. “Geen saaie snelwegen zoals bij veel andere marathons.” Ik pak een biertje en meng me onder de mensen. Een uitbundige avond volgt zijn loop.

Twee dagen later werd deOp dezelfde plek. Vroege ochtendmist, vogelgezang, kitscherige zonsopgang, alles wat bij een beeldschone ochtend hoort. De normaliteit is teruggekeerd in het Lausitzer gebergte. Radek stelde voor dat ik nog een paar dagen zou blijven om te fietsen. Als ultieme trailchecker stelde hij me voor aan Vojtech Bláha, een jonge local die jaren geleden al de internationale freeridescene opzweepte. Zijn woonplaats is niet te missen, zegt Radek als hij me na het ontbijt op pad stuurt. En inderdaad, een paar kilometer verderop staat er een enkel huis op de weg, midden tussen de pampa’s. “Ahoj”, begroet de negentienjarige krullende man me in de garage, waar hij nog aan zijn fiets sleutelt.

“Mijn naam is Vojtech, maar mijn vrienden noemen me gewoon Vojta”, legt hij me uit in zijn beste Engels. Gelukkig maar, want ik kan niet echt overweg met zijn landstaal. En dit ondanks het feit dat er nogal wat woorden in het Tsjechisch zijn die zijn afgeleid van het Duits. Zoals “ksicht” voor gezicht of “knedlik” voor dumplings. “Hier, met mijn familie, woon ik aan de voet van de bergen”, zegt Vojtech, wijzend naar de beboste heuveltoppen van zijn territorium. Het is geen wonder dat je in deze omgeving een gepassioneerde mountainbiker wordt. Want ik zie geen alternatieven, bijvoorbeeld bezwijken voor de verleidingen van de consumptiemaatschappij. Een roofvogel cirkelt boven ons, verder naar achteren huppelt een boer over zijn akker. We slingeren in het zadel en zetten koers naar de eerste trail. Het plan: Bij Popova skála, naar het Duitse Pfaffenstein, heeft Vojta afgesproken om zijn maatje Jonas te ontmoeten.

Jonas wil van Zittau in Duitsland naar het ontmoetingspunt rijden, dat precies aan de andere kant van de bergen ligt. Want dat is het enige bijzondere aan het gebied: De Duits-Tsjechische grens loopt precies over de hoofdkam en verdeelt de hoogste toppen Lausche (Luz) en Hochwald (Hvozd). De andere eigenaardigheid wordt onthuld wanneer Vojta de afslag neemt naar een mystieke vallei. Links en rechts verrijzen donkere, bizarre rotstorens. Sommige smal en fragiel, sommige massief, andere schuin en de zwaartekracht trotserend. Ze hebben vreemde namen zoals Land van de Oehoe, Duivelsmuur, Ravennest of Lovers. Vojta is bergafwaarts in zijn element en zijn achterwiel verdwijnt snel uit mijn gezichtsveld. Maar ik kan er niets aan doen, ik moet stoppen om van deze aanblik te genieten. Een paar minuten later komt de jonge Tsjech weer het pad op. “Gaat het goed met je?” Vojta moet grijnzen als hij mijn verbaasde blik opmerkt. “Kom op, we zullen nog genoeg van dat soort rotsformaties tegenkomen”, zegt hij, draait zich om en verdwijnt weer. Al snel gaat het pad weer omhoog. Gelukkig kan ik de wervelwind bergop nog bijhouden.

Als we bij Popova skála uit het struikgewas breken, staat Jonas ons al op te wachten. High five. Er zijn geen communicatieproblemen tussen de twee freeriders. Jonas spreekt zelfs vloeiend Tsjechisch. “Mijn moeder is Tsjechisch”, legt de tweetalige Zittau uit. We beklimmen de rotstoren via een stalen ladder en genieten van het 360 graden panorama. Waar anders vind je vanaf één punt uitzicht op een hele bergketen? Tenminste de noordelijke helft wordt beschouwd als de kleinste middelgebergteketen van Duitsland. Vooral de kegelvormige afluisteraar valt op. In de uitlopers ziet u de steden Zittau en Liberec. We werken ons een weg langs de hoofdkam. Witte grensstenen geven informatie over het gebied waar we ons momenteel op bevinden. Af en toe zijn er echter ook duidelijkere waarschuwingsborden die “Pozor” (aandacht!) in rode letters het bos in roepen. In feite is de EU-grens echter slechts een lijn op de kaart. Tussen Lückendorf en Oybin passeren we nog een rotsachtig rif met gruwelijke namen als Satan’s Head of Guillotine. Het is maar goed dat de Mönchsfelsen vlakbij is. Bij de Johannisstein opent het uitzicht zich weer over het dalbekken van Oybin inclusief het kasteel. Een ideale plek voor Jonas om afscheid te nemen. Terwijl hij van de bergkam naar Zittau, Vojta en microfoon rolth bergafwaarts naar het zuiden. Praktisch, zo’n grensgebergte.

Op de laatste dag rijd ik naar Jablonné om afscheid te nemen van Radek. Ik vind hem achter zijn huis. De begroeting klinkt me bekend in de oren: “Grote ramp!” Daarvoor zwaait hij theatraal met zijn arm over de chaos in de tuin. Alles is kriskras door elkaar, bevestigingsmateriaal, gereedschap, barrièrehekken, wegwijzers, banken en stoelen. De grote schoonmaak na het evenement. Het is 24 jaar geleden dat Radek in een opwelling aan de marathon begon. Sindsdien is er veel veranderd, alleen niet de chaos achter de schermen. Ahoj Radek, misschien werkt het volgend jaar beter met bidden.