Bij Maria moet je eerst een nummer tekenen. Ik probeer me een weg te banen door de menigte en scheur het volgende stukje papier van de rol: nummer 97. “Ach, dan hebben we nog tijd”, zegt Silvia, wijzend naar de muur boven ons hoofd. In het digitale display is de 68 net verlicht. We gaan op een bankje zitten. Hoewel de eetzaal van de “Faliero Torta De La Maria” vol zit, is er geen publiek. Toch laat Silvia het digitale display niet uit haar zicht. Want soms gaat het heel snel, en kun je niet missen als… 95, 96 … nu! 97, wij zijn aan de beurt. Silvia springt op in het midden van een zin. We banen ons een weg langs de wachtende menigte naar de glazen toonbank. Daarachter zit niet langer Maria, zoals alle jaren daarvoor, maar haar Zoon. Ook groot en sterk. “Prego!” Mijn ogen razen over de talloze kommen en kommen die te zien zijn: gefrituurde knoedels in verschillende soorten en maten, ingelegde groenten, salades, zeevruchten. Op de achtergrond brandt een open vuur. Vijf medewerkers werken met pannen waarop platte broden worden gebakken. De flatbreads worden gesneden als broodjes en gevuld met grove braadworst of rucola en roomkaas. De ogen van Maria’s zoon zijn nog steeds op mij gericht – ik ben blij dat Silvia de bestelling opneemt. Ze spreekt vloeiend Italiaans. Tot slot balanceren we onze zwaar beladen dienbladen door de deur naar buiten in de tuin. Ronde houten tafels wachten onder pijnbomen, achter hen staan Beierse biertuinsets opgesteld op een lange strook gazon – met uitzicht op het meer van Trasimeno.
De “Da Maria”, zoals de lokale bevolking de herberg nog steeds liefkozend noemt, lijkt het beroemdste restaurant in Umbrië te zijn. “Als ik in Duitsland vertel dat ik aan het Meer van Trasimeno woon, hoor ik vaak: Oh, bij Maria!” zegt Silvia. Het feit dat dit fastfoodrestaurant in de stijl van een langeafstandsvrachtwagenchauffeur zo bekend is buiten de grenzen van Italië, verbaast me net zo veel als het landschap eromheen. Op de kaart lijkt het Meer van Trasimeno op de Beierse Chiemsee: cirkelvormig, drie eilanden baden in het water en langs de noordelijke oever loopt een snelweg. Het Meer van Trasimeno grenst echter niet aan een alpiene bergketen, maar nestelt zich in een bed van glooiende heuvels. “Vergis je niet!” grijnst Silvia en ik voel me betrapt, ook al heb ik mijn gedachten nog niet uitgesproken. “De beklimmingen van deze heuvels zijn best pittig.”
MTB-routes: De kruiden onderweg ruiken zo sterk dat je ze op je tong kunt proeven
En Silvia had gelijk. De volgende ochtend leidt het ons naar een grindpad dat omhoog klimt naar het “Upper Lake Circuit”. Bocht na bocht gaan we spiraalsgewijs de klim op, de cipressen schilderen een soort zebrapad op het pad met hun schaduwen. Op een hoogte van 600 meter stopt Silvia eindelijk. Het meer ligt nu als een grote plas aan onze voeten – we hebben de ingang van de Upper Lake Trail bereikt. Verrassend koele wind waait rond de heuvel, de eerste wolkenkussens stapelen zich op aan de horizon. Maar vandaag zullen we toch niet in staat zijn om de volledige omvaart van het meer te voltooien. “Je neemt hier zeker twee dagen voor uit”, zegt Silvia.
“De tocht is een constante op en neer over de heuvels. Er zijn veel te veel hoogtemeters voor één dag.” Maar we ervaren er nu een deel van en het wordt al snel duidelijk wat Silvia bedoelt. We volgen het bewegwijzerde pad, dat net zo vaak van oppervlak verandert als we van versnelling wisselen. Bij sommige zandhellingen verplaatst de ketting zich soms naar de grootste tandwielen. De kruiden onderweg ruiken zo sterk dat ik hun smaak op mijn tong heb. In een bosafdaling komen we een paar wandelaars tegen met manden onder hun armen. Paddenstoelen in mei? “Nee, ze zijn op zoek naar wilde asperges!” roept Silvia over haar schouder, maar moet zich dan concentreren op de dwarswortels voor haar stuur. Na een paar kilometer op deze route, die altijd veelbelovend is, nemen we een afdaling terug naar de oever van het meer. Het pad is een beetje begroeid, maar prachtig weids en speels gedrapeerd in de heuvel. Een afdaling die Silvia nog niet kende. Vallen en opstaan – op deze manier, haar broer, Trial legende Hans “No Way” Rey hierHij verkende ooit zijn geadopteerde huis aan het Meer van Trasimeno. Omdat je niet echt kunt vertrouwen op de weinige kaarten die beschikbaar zijn van dit gebied.
Umbrië mag nooit vergeleken worden met Toscane – of alleen stiekem
Het Umbrische landschap doet me veel denken aan de heuvels van buurland Toscane. Maar Silvia wil deze vergelijking niet accepteren: “Umbrië heeft veel meer bossen! Het is ongerepter en wilder – je zult hier geen caravans met toeristenbussen vinden.” Nou ja, misschien in Assisi of in de provinciehoofdstad Perugia. Maar het omringende landschap is tot nu toe grotendeels gespaard gebleven door busomkeringen en souvenirkraampjes. Het is zeker omdat Umbrië de enige Italiaanse provincie is die niet grenst aan de zee of een ander land. Tot een paar jaar geleden dacht de Umbrische bevolking er niet eens aan om geld te verdienen met toerisme. Integendeel, Silvia’s ogen verwijden zich: “Er zijn zelfs voorstellen geweest om het Trasimeense Meer droog te leggen om meer bouwland te krijgen.”
Maar toen verdwaalden een paar toeristen in dit gebied en merkten dat de rode wijn hier net zo fluweelachtig smaakt en de pizza net zo knapperig is – maar niet eens half zoveel kost als daar, in het beroemdere Toscane. Zelfs stressvolle managers uit Rome erkenden de recreatieve waarde van dit landschap, kochten oude herenhuizen op en gebruikten ze om adellijke landgoederen met zwembaden te renoveren. Sindsdien zijn de campings aan het meer altijd goed gevuld in de zomer.
Levenswerk: MTB-routes volgen
Zo kwam Silvia hier. De mede-oprichter van de fietstouroperator Alps Biketours brak 21 jaar geleden haar tenten op in München en volgde haar broer Hans naar Umbrië. Samen met haar man Jürgen ging ze aan de slag om alle routes in de regio met GPS vast te leggen. In een tijd dat de regio net begon met het aanleggen van wandelpaden. Hoewel veel paden dateren uit de oude Etrusken en Romeinen, waren ze natuurlijk overwoekerd en moesten ze eerst worden vrijgemaakt. “Daar”, remt Silvia plotseling op een van onze hooggelegen trailtochten, “zie je dit bassin aan de andere kant van het meer? Hannibal lokte – na zijn tocht over de Alpen – een Romeins leger van 20.000 man binnen en versloeg hen. Dat was in 217 voor Christus.” Later springen onze banden over grote kiezels die ooit door Etrusken in het gele zand zijn geslagen. Het is verbazingwekkend hoe goed deze oude paden nog steeds bewaard zijn gebleven. Zelfs de gaspeldoornstruiken pluizen hun ontploffende takken alleen op een respectvolle afstand over de historische stenen.
’s Avonds rijden we naar Città de la Pieve voor pizza. We parkeren de auto in de oude stad en slaan te voet een zijstraat in. Boven een deur schijnt het woord ‘Pizza’. De inrichting past hierbij: eenvoudige houten tafels met witte tafelkleden, PVC-vloeren, fel licht – niet bepaald een oase van gezelligheid, maar de allerbeste pizza in de regio. Helaas is Silvia niet de enige die dit weet. Alle tafels zijn al bezet. Dus wachten we aan de bar. Net als de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer, blijkbaar. Op een foto aan de muur is te zien hoe hij hier op vakantie zijn collega Otto Schily van het ministerie van Binnenlandse Zaken, die op dat moment ook in functie was, ontmoette. Beiden stonden te wachten op een tafeltje aan de bar. Want in deze pizzeria kun je niet reserveren of een nummer trekken.
>> U kunt de GPS-gegevens voor drie tochten op het Meer van Trasimeno hier gratis downloaden <<
Informatie over de MTB omgeving Trasimeno Lake
Het jachtgebied
Het Meer van Trasimeno ligt op een hoogte van 259 meter nabij de grens met Toscane, omgeven door heuvels tot 800 meter hoog. De beklimmingen zijn dan ook niet echt lang, maar bevatten vaak hellingen. Veel tochten leiden zonder technische problemen over zand- en grindwegen. De singletrails van de regio zijn vrij zachtaardig, maar er zijn ook bospaden afgewisseld met rotsen en wortels – fietsiconen zoals Hans Rey en Brian Lopes hebben er ook plezier. Italië: Big Smile Supertrail aan het Meer van Trasimeno.
Beste tijd om te touren: Maart tot juni en september tot november. In de zomer is het meestal te warm om te fietsen.
Camping: Het is nog in aanbouw, maar in het voorjaar opent de eerste glamping met alle luxe in Sant’Arcangelo, direct aan de zuidelijke oever van het Meer van Trasimeno.
Eten & Drinken: Niet te missen is een picknick bij zonsondergang boven lake Chiusi, georganiseerd door de Madrevite wijnmakerij www.madrevite.it
Bruscetta met verse olijfolie geserveerd in de olijftuin van de familie Vitali www.ilvecchiopiantone.it
Accommodatie tip: het Villa Rey Country Resort in Panicale. In 2006 poetsten Silvia Rey en haar man Jürgen een oud landhuis op tot een ware wellnessoase. Met fietsverhuur, ons eigen restaurant, geweldige keuken, wellness- en yogaprogramma en een groot zwembad in de tuin. Als ervaren gidsen laten ze je natuurlijk ook de leukste trails in de regio zien. www.villarey.eu en www.alpstours.eu
Algemene informatie: www.umbriatourism.it/de // www.italia.it/en
Tour & Cultuur: de mooiste fietsroutes van Umbrië
© Regio Umbrië
Naar Umbrië komen alleen voor de paden zou heiligschennis zijn. Natuurlijk moet u ook een bezoek brengen aan de historische oude binnenstad van Perugia. Maar ook het heuvelachtige landschap rond de hoofdstad van Umbrië zit vol met historische kunstschatten. Je hoeft niet eens in de auto te stappen om ze te ontdekken, want er zijn bewegwijzerde fietsroutes die deze bezienswaardigheden achter elkaar verbinden. Een overzicht van dit kilometerslange tournetwerk vindt u onder www.umbriatourism.it/de/fahrrad
De Brufa Beeldenpark in het midden van de wijngaarden van Torgiano: Zelfs van veraf zie je de indrukwekkende openluchtwerken oprijzen uit de bossen en weiden. Moderne sculpturen die bedoeld zijn om in directe dialoog te staan met het landschap. Tot nu toe hebben 30 kunstenaars zich hier kunnen vereeuwigen en elk jaar komt er een sculptuur bij. Daarna is het de moeite waard om de bijna tien kilometer verder naar Deruta te trappen om ook de Umbrische Centrum voor Traditionele Keramiek te bezoeken.
De tour: www.umbriatourism.it/web/umbria/-/torgiano-and-deruta-among-wine-and-majolicas-en
De koepel van Bevagna: Bijna als een ruimteschip staat de futuristisch ogende “Carapace” geparkeerd op een heuvel bij wijnmakerij Lunelli. Van buiten een gigantische koepel en architectonisch gezicht, binnen een zeker fantastisch mooie werkplek. Een werk van kunstenaar Arnaldo Pomodoro dat te ontdekken is op fietsroute nr. 5, een gemakkelijke tocht van 26 kilometer door de steden Bevagna, Cannara, Bettona, Torre del Colle in het wijngebied Sagrantino.
Info: www.umbriatourism.it/de/-/route-05-het-platteland-tussen-monte-subasio-en-bevagna
Assisi, UNESCO Werelderfgoed: De hele stad is uitgeroepen tot werelderfgoed omdat het de thuisbasis is van Sint Franciscus, wiens boodschap van respect voor de natuur en alle levende wezens tot op de dag van vandaag resoneert. Het leven en alle werken van de “patroonheilige van dieren” kunnen worden ervaren op de fietsroute “Francis Trail”. Een pelgrimsroute die ook per fiets in zeven etappes door bossen, velden en olijfgaarden naar Rome te volgen is.
Alle informatie: www.viadifrancesco.it/de/pilgerwege-franziskusweg-nach-assisi-italien/fahrradwege
Cascata delle Marmore – Marmeren val: Wanneer je voor dit donderende natuurspektakel staat in de bossen bij de stad Terni, zul je niet geloven dat de drie treden ooit kunstmatig door mensenhanden zijn gemaakt. Maar het waren eigenlijk de oude Romeinen die ervoor zorgden dat de Velino-rivier hier 165 meter de diepte in dook. Tot op de dag van vandaag is het de hoogste kunstmatige waterval van Europa. Wandelpaden leiden door het soortenrijke, jungle-achtige bos, dat overvloedig wordt bewaterd door de spray van de waterval. Onder de watervallen wordt de rivier de Nera gebruikt voor kajakken en raften op de rivier.
Info: www.umbriatourism.it/de/-/wasserfall-von-marmore
>> U kunt de GPS-gegevens voor drie tochten op het Meer van Trasimeno hier gratis downloaden <<