Italië: drie echte insidertips voor MTB Trail-avonturen

Als politici en beroemdheden uit de muziekindustrie op televisie over hun vakantie in Italië praten, vraag je je altijd af: waar gaat zo iemand heen als hij onherkenbaar wil blijven en in vrede wil ontspannen? Het Gardameer, de Dolomieten en Rimini zijn vaker afwezig. Te veel Remmidemmi, te veel Duitse vakantiegangers die je zouden kunnen herkennen. Een stedentrip naar Rome of Florence is in dit opzicht waarschijnlijk ook moeilijk. Oké, om een lang verhaal kort te maken – we kwamen er toevallig achter op een van onze onderzoeksreizen: je gaat naar Umbrië. Met andere woorden, naar de enige Italiaanse provincie die geen toegang heeft tot de zee. Geen gletsjers, geen 3000m pieken en geen spectaculaire vulkanen. De vraag is dus: waarom gaan ze daar dan naartoe?

Hoe dan ook, we wisten waarom we naar Umbrië gingen. Want zelfs proeflegende Hans “No way” Rey kocht er een huis. Midden in de prachtige, maar voor Italiaanse begrippen nogal onspectaculaire heuvels aan het Meer van Trasimeno. Het werd al snel duidelijk dat we deze regio qua trails eens onder de loep moesten nemen. We werden begeleid door Silvia, de zus van Hans Rey, die al enkele jaren een fietsresort runt in het Umbrische stadje Panicale. Ze liet ons ook zien in welke steegjes de vakantievierende beroemdheden elkaar ontmoeten om pizza te eten.

De tweede Italiaanse insidertip, die op onverklaarbare wijze nog niet is overgenomen door het grote fietstoerisme, bevindt zich in de westelijke Alpen: de Valle Maira. Als je hier in het zuiden van Piemonte komt, moet je fit zijn: de militaire wegen strekken zich kilometers lang uit tot in het hooggebergte grensgebied richting Frankrijk, al van verre zichtbaar, maar slingeren zich dan een weg naar beneden naar het volgende dal als paden die net zo lang en kronkelig zijn. Je komt er veel relikwieën tegen uit de Tweede Wereldoorlog, toen Italianen en Fransen hier met granaten en explosieven tegenover elkaar stonden. Tegenwoordig is Valle Maira vredig synoniem met hoogalpiene bergkampaden, boomvrije panorama’s en urenlang trailplezier. Voordat u ’s avonds terugkeert naar de schilderachtige dorpjes, waar warme mensen en rustieke gerechten worden geserveerd.

Het op een na grootste Italiaanse eiland heeft eigenlijk iets van “Gods voetafdruk”: volgens de legende nam God het beste van alle continenten voor de schepping van Sardinië en stampte het hele ding met zijn voet in de Middellandse Zee. In die tijd kon hij zich niet voorstellen dat episch lange paden op een gegeven moment nodig zouden zijn voor volledig geluk. Maar het maakt niet uit, want de energieke dorpsgemeenschap genaamd “Fura Grabas” (geitendieven) in het kleine bergdorpje Ulassai verplaatst zich graag met schop en ijsbijl naar het typische tafelberglandschap aan de oostkust. Het is sensationeel hoeveel kilometers paden zich nu rond de typische tafelbergen van de regio wikkelen.