Huttocht Zuid-Tirol: Met de E-MTB tour van Brunico naar Bressanone

Hoog boven de Zuid-Tiroolse trailregio’s Eisack en Pustertal troont de Starkenfeldhütte op een zonnig plateau. Een wellnessoase voor mountainbikers omringd door spectaculaire Dolomietentoppen. De gastheer: Johannes von Klebelsberg (27), bekend als downhill legende “Denim Destroyer”. De tocht: Van St. Lorenzen naar de 2194 meter hoge Astjoch en op de tweede dag ontspannen over de idyllische Rodenecker Almen en Spinges naar Brixen.

• Lengte 22,2 km
• Bergopwaarts 1429 m
• Afdaling 305 meter diepte
• Trail riding techniek: 80% gemakkelijk, 20% medium

Van Brunico naar St. Lorenzen ligt het op slechts een steenworp afstand. Daar beginnen we aan de tour. Vanaf hier gaat het naar Montal bij de ingang van Val Badia, waar de klim wacht. De prelude is nog erg ontspannen met uitzicht op het Pfunderer gebergte. Maar de serpentines worden smaller en je begint hoogtemeters te verzamelen over de Kreuznerhof richting Astjoch. Met zijn 2194 meter is het de hoogste top op het hoogplateau van de Rodenecker-Lüsner-Alm en biedt het een geweldig panoramisch uitzicht. Je moet het uitdagende pad aan de voorkant overslaan en in plaats daarvan hetzelfde pad volgen vanaf de top naar beneden en naar rechts boven de Kreuzwiesenalmen rond de Astjoch totdat je op de Almweg landt, die dan snel naar het Starkenfeld leidt.

• Lengte 33,4 km
• Bergop 586 m
• Afdaling 1962 dieptemeter
• Trail riding techniek: 50% makkelijk, 30% medium, 20% moeilijk

Tot aan de wandelparkeerplaats van Zumis rol je over een bosweg over het plateau. Dit wordt gevolgd door een gevarieerde, deels veeleisende rit over bospaden richting Zizner en verder naar Gifen. Vanaf Sciaves gaat het uiteindelijk naar de andere kant van de vallei, en de klim naar Spinges begint. Over bospaden, over wat asfalt haarspeldbochten en uiteindelijk door een prachtig dennenbos bereik je het uitzichtpunt bij de Spinger Kreuz. Tot slot wacht u een paar kilometer pad naar Brixen, deels technisch veeleisend, deels snel op een zachte bosbodem, langs het klooster Neustift en over het fietspad naar het hart van Brixen.

Bosplafond bereikt. Het doek gaat omhoog, het scherm spreidt zich uit en toont natuurcinema in blockbusterformaat. In de hoofdrollen natuurlijk de Dolomieten. Waanzinnig mooi als altijd de Fanes-Sennes- en de Puez-Geisler-groep, die hier hun tentoonstellingsgevecht voeren met de Sarntaler Alpen en het Rieserfernergebergte. Voor de laatste panorama-confrontatie is het echter nog steeds noodzakelijk om de Astjoch te veroveren. Steil, echt smerig steil, is de laatste, korte steek. Het voorwiel stijgt dreigend, de longen pompen ondanks boost. Dan het kruis hoog tussen de Puster- en Eisack-valleien – en het hart weet niet echt of het moet springen of stilstaan. Zuid-Tirol doet dat graag met u.

Het is verrassend dat het uitgestrekte hoogplateau van de Rodenecker- en Lüsner Almen niet bijzonder bekend is. Als je denkt aan Zuid-Tiroolse zonneterrassen, kom je al snel uit bij de Alpe di Siusi. Het brede, golvende terrein hier tussen Brunico en Bressanone daarentegen zoemt onder de radar. En daar zoemt het goed. Geen drukte, geen bergbanen, geen paardenkoetsen. Maar 80 alpenweiden op 23 vierkante kilometer, een dicht netwerk van paden en een uitzicht dat in geen enkele richting mag eindigen. De massieve Peitlerkofel en de Plose. De negens en de tien. De Santa Croce en daarvoor de Kronplatz, waar we ’s ochtends de legendarische Herrensteig met zijn eindeloos aantal gevormde haarspeldbochten reden. Vanaf het bikepark rolden we na de lunch naar de andere kant van het dal. Geen probleem met de E-MTB – net zo weinig als de beklimming van het Rodenecker plateau naar onze bestemming vandaag, de Starkenfeldhütte. Vele meditatieve bochten door het eenzame bos waren, bde tour culmineerde later op de Astjoch met zijn onmetelijke uitzicht. Dan de focus op het voor de hand liggende. Het is niet ver van hier naar de Starkenfeldhütte, en er is een vleugje honger.

De directe weg naar beneden aan het front, zoals de Verhuurder van Starkenfeld van tevoren had gewaarschuwd, was “nogal veeleisend”. En om zijn oordeel in twijfel te trekken zou nogal aanmatigend zijn, omdat een zekere fietscompetentie niet kan worden ontzegd aan onze huidige gastheer. Volgens de UCI stond Johannes von Klebelsberg in 2019 op de 52ste plaats van de beste downhillers ter wereld. Dus misschien is het beter om de Astjoch op meer ontspannen paden te omcirkelen om veilig bij de hut binnen te rollen.

Dit toont zich al snel op de meest veelbelovende locatie, wakend over de brede weilanden van het plateau met uitzicht op de Stubaier Alpen. Na een brand in 2017 werd de Starkenfeldhütte herbouwd. Helder en eenvoudig met enorme panoramische ramen en shingle gevel. Op het huis fotovoltaïsche cellen. Voor het huis ligstoelen naast een overwoekerde vijver. Achter het huis, de kaasmakerij en goed gevoede, zeer goed gevoede konijnen en vier varkens, die grommen en genieten van knoedelresten – en dus zeker aan het einde van het seizoen voldoende spek hebben opgedaan …

Het ziet er groot uit, de Starkenfeldhütte, althans van buitenaf. Het biedt plaats aan slechts elf kamers. De tweepersoonskamers, suites en 6-persoonskamers zijn standaard ingericht en alpine chic, maar bieden badkamers, ramen en een balkon. Boven is er een sauna en vooral een enorme yoga- of seminarruimte onder de gevel met een panoramisch uitzicht op de Zuid-Tiroolse bergen. Het Starkenfeld heeft niets gemeen met de anders vaak typische 150-gasten alpenhutten. Wanneer de daggasten in de late namiddag vertrekken, keert de rust terug. Tijd voor ons om de apfelstrudel te verteren en met Johannes een rondje te trekken – hij hoeft alleen maar in zijn spijkerbroek te glijden…

Laten we de wachttijd gebruiken voor een korte excursie naar de downhiller, die velen meer kennen onder de naam Denim Destroyer: hij kwam op achtjarige leeftijd naar het wielrennen, tien jaar later was hij voor het eerst Italiaans kampioen en nam kort daarna deel aan UCI World Cup-races. In de loop der jaren heeft hij voor verschillende teams gereden, terwijl hij als restauranthouder aan de zijkant werkte en samen met zijn broer een filiaal van hun restaurant Bolzano in München opzette. En zo gebeurt het dat Johannes in 2019 een seizoen rijdt zonder team, zonder sponsor, maar met zijn eigen fiets – en in spijkerbroek.

Voor de race in Maribor vond ik toevallig deze super stretchy jeans in een winkel en dacht dat ze ook goed zouden werken als racebroek. – Johannes von Klebelsberg, alias Denim Destroyer

De “privérijder” trekt in deze outfit de aandacht met sterke resultaten, bijvoorbeeld met een 13e plaats op de zeer selectieve afdaling in Val di Sole. Een Britse journalist doopte de Zuid-Tiroolse jongen, die in spijkerbroek reed (met zijn smartphone in de ene zak en zijn portemonnee in de andere) “Denim Destroyer”. Johannes wordt dus per ongeluk de tweede ster van het tafereel. De merken haalden hem vervolgens in de val en het jaar daarop koos Johannes voor het GT Factory Racing-team.

In het voorjaar van 2022, op 26-jarige leeftijd, kondigt hij zijn afscheid aan van de downhill spo.rt en neemt een paar maanden later de Starkenfeldhütte over. Hij had gewoon geen zin meer in de blessures, het heen en weer tussen fiets en baan, en er waren ook doelpunten buiten de sport. Hoewel hij sindsdien niet meer op tv naar een afdaling heeft kunnen kijken, “omdat het nog steeds te veel pijn doet en te veel jeukt”, heeft hij met deze hut een levenslange droom vervuld. Een levenslange droom op 2000 meter hoogte, zomer en winter, met veel werk en weinig tijd om te mountainbiken. Maar nu neemt hij de tijd voor een trailrit met ons.

Op weg naar de Astjoch vertelt Johannes dat hij waarschijnlijk beter heeft gereden in zijn tijd zonder team, omdat hij daar kon doen wat hij wilde. Later waren de sponsors en monteurs niet altijd even enthousiast over zijn ideeën. Zelfs niet toen hij een blok van 2,5 kilogram ijzer onder de trapas las, omdat hij geloofde dat het gewicht meer stabiliteit en meer snelheid zou bereiken. “En ik was echt tien seconden sneller op mijn thuisbaan.”

Daarom houdt hij van de rijervaring op zijn E-MTB, omdat deze precies deze kenmerken heeft. En natuurlijk nog wat meer voordelen. Kortom, hij moet weer meer fietsen, zegt hij, naar beneden en naar Kronplatz en verder naar de Plose. Met de E-MTB is dit geen probleem van bovenaf en een prima ronde. Maar de tijd … We raken er ook langzaam vanaf. In het avondlicht gaan we nu terug naar de hut – Johannes kiest natuurlijk voor de Direttissima variant, de directe lijn.

Na een driegangenmenu en een glas wijn en nog een glas wijn volgt de diepe bedrust. Na het slapen volgt de ochtendyoga met een waanzinnig mooi uitzicht en een uitgebreid ontbijt. Daarna gaan we op weg naar de afdaling richting Bressanone. De eerste wandelaars lopen al langs het hooggelegen pad. De melkleveranciers van Johannes slingeren ontspannen over de alpenweiden en laten ons ze niet storen. Dan is het tijd om afscheid te nemen van dit zonneterras met uitzicht en je te concentreren op de paden in het bos. Vanaf Zumis is het deels zeer veeleisend, deels vloeiend, deels over boswegen naar Rodeneck en verder naar Sciaves. Keer op keer moeten we onze handen en remmen een pauze geven tussendoor. Onze ogen zijn er ook blij mee, zodat ze makkelijker kunnen wennen aan het nieuwe landschap.

Het wildere Pustertal en het hoogalpiene landschap liggen achter ons, nu verwelkomt het naburige Eisacktal ons met bijna mediterrane mildheid. Een zachte wind waait langs de wijnstokken langs de weg. De zon is sterk en het groen is vol. Theoretisch zouden we nu rechtstreeks naar Brixen kunnen rijden, maar rechts op de tegenoverliggende helling van het dal staat halverwege nog een kijkpreekstoel. Met een rake voorzet ervoor. En aangezien onze batterijen vandaag niets te doen hadden, trekken we deze lus op naar Spinges. Bijna 500 meter later staan we pal naast het kruis en kijken over het dal en weer diep de Dolomieten in. Maar ook de geschiedenis in, want dit monument herinnert eraan dat mensen hier ooit met succes zich met de deelname van het dorpsmeisje Katharina Lanz tegen de troepen van Napoleon hebben verdedigd. Een heroïsch gevoel dus, waarmee we de daaropvolgende trailafdaling richting Mühlbach inrollen. En het mogen niet de laatste kilometers plezier zijn die ons via het Neustiftklooster naar het mooie oude centrum van Brixen leiden.

Het startpunt van de tweedaagse huttentocht is Brunico, de belangrijkste stad van het Pustertal. De snelste manier om Brunico met de auto te bereiken is via de Brenner snelweg, afslag Brixen/Pustertal. Met de trein reis je met de trein naar Franzensfeste en stap je daar over op de lokale spoorlijn naar het Pustertal, die je naar Bruneck brengt. Keer dan terug met de trein of taxi van Bressanone naar Brunico (met de auto) of met de directe treinverbinding naar huis.

De Starkenfeldhütte ligt op een hoogte van 1936 meter aan de Rodeneck-Lüsner-Alm tussen de uitstekende toergebieden Pustertal en Eisacktal. U kunt overnachten op het Starkenfeld in suites, tweepersoonskamers en zespersoonskamers en halfpension krijgen met driegangenmenu en uitgebreid ontbijt. Bovendien: kleine sauna en regendouche in de kamer. Wat zeker niet bestaat voor recreatieve doeleinden: wi-fi en mobiele telefoon ontvangst.

Prijzen per persoon: in een 6-persoonskamer: 79 euro, in een tweepersoonskamer: 118 euro en in de suite: 138 euro. Openingstijden zomerseizoen: half mei tot half november.

Er zijn talloze touropties in zowel Val Puster als Isarco, omdat ze de noordelijke toegangspoorten tot de Dolomieten zijn. Diverse tours inclusief beschrijving en GPS gegevens zijn te vinden op onze website onder www.bike-magazin.de, zoekterm: Dolomites >>

Brixen: De gidsen van BrixBike in Stadelgasse 4 hebben een vast weekprogramma, plus individuele kampen, technologie en touraanbiedingen.

De lokale fietsschool heet Plosebike. Er zijn ook twee bikeparks in de regio. Ondanks de 17 liefdevol gebouwde trailafdalingen is de Kronplatz in Brunico nog steeds een geheime tip en niet overvol. Aan de voorkant leidt de legendarische, kronkelende Herrensteig over bijna 8 km en 1300 meter diepte naar beneden. Openingstijden Plan de Corones: juni tot eind oktober.

Het equivalent op de Plose, de lokale berg van Brixen, zou de zwarte Sky Line zijn. Maar zelfs hier zijn er verschillende paden van alle kleurcategorieën, die ooit de helling op werden getrokken door Gravity Logic, de trailboeren uit Whistler. Openingstijden Bikepark Brixen: half mei tot half oktober.

Forbiker in Brunico is de naam van de competente Cube winkel met service en reserveonderdelen. In Brixen zijn diverse, goed gevulde fietsenwinkels met een goede pechhulp. Bijvoorbeeld Rush eMotion Bike, Profi Bike, Mister Bike of Sportservice Stricker direct bij het Dalstation Plose in St. Andrä.

Van San Lorenzo di Sebato naar Montal bij de ingang van Val Badia, waar de klim wacht. De prelude is nog erg ontspannen met uitzicht op het Pfunderer gebergte. Maar de serpentines worden smaller en je begint hoogtemeters te verzamelen over de Kreuznerhof richting Astjoch. Met zijn 2194 meter is het de hoogste top op het hoogplateau van de Rodenecker-Lüsner-Alm en biedt het een geweldig panoramisch uitzicht. Je moet het uitdagende pad aan de voorkant overslaan en in plaats daarvan hetzelfde pad volgen vanaf de top naar beneden en naar rechts boven de Kreuzwiesenalmen rond de Astjoch totdat je op de Almweg landt, die dan snel naar het Starkenfeld leidt.

Tot aan de wandelparkeerplaats van Zumis rol je over een bosweg over het plateau. Dit wordt gevolgd door een gevarieerde, deels veeleisende rit over bospaden richting Zizner en verder naar Gifen. Vanaf Sciaves gaat het uiteindelijk naar de andere kant van de vallei, en de klim naar Spinges begint. Over bospaden, over wat asfalt haarspeldbochten en uiteindelijk door een prachtig dennenbos bereik je het uitzichtpunt bij de Spinger Kreuz. Tot slot wacht u een paar kilometer pad naar Brixen, deels technisch veeleisend, deels snel op een zachte bosbodem, langs het klooster Neustift en over het fietspad naar het hart van Brixen.