Enduro-systeemvergelijking licht versus vermogen: welke rol speelt gewicht in e-bikes?

Bosch of Shimano? 29 of 27,5 inch? Veel of weinig reizen? Op weg naar het kopen van een e-MTB zijn er talloze vragen. Maar op dit moment komt er een heel fundamentele beslissing naar voren: licht of power e-MTB? Met andere woorden, hoe krachtig moet de motor zijn? En hoeveel capaciteit heeft mijn batterij nodig? En is het überhaupt de moeite waard om te beknibbelen op watt en wattuur? Of zijn de dure lichtwezens gewoon een verkoopbevorderende marketingtruc?

Maar vooral enduro-bikers, die zich richten op plezier in de afdaling, zijn graag onbekend met zware e-MTB’s. Hoe moet je met een e-bike meer dan 25 kilo flow op het parcours ervaren? Hoewel we uit ervaring duidelijk kunnen zeggen dat dit uitstekend werkt, is het redelijk om te vragen of minder gewicht niet betekent dat er significant betere rijeigenschappen op het parcours zijn.

En dat is precies de vraag die we in deze review willen beantwoorden. Hoe verschillen lichtgewicht e-enduro’s van hun omvangrijke broers en zussen? Wat zijn de voor- en nadelen? En hoe groot zijn de verschillen eigenlijk? Daartoe vroegen we twee vertegenwoordigers van elk van de licht- en vermogensklassen met 170 millimeter veerweg en een compromisloos enduro-ontwerp voor een dubbel duel. Ook wordt duidelijk dat er ook binnen de categorieën verschillende oriëntaties zijn. De aankoopbeslissing en oriëntatie op de markt maakt dit er niet makkelijker op. Onze systeemvergelijking werpt licht op de zaak.

Wanneer je overstapt van de machtige Cannondale Moterra LT naar de slanke Simplon Rapcon TQ, is het een wereld van verschil. Het weggedrag van een succesvolle lichte fiets ligt dichter bij dat van een ongemotoriseerde MTB dan bij dat van een klassieke e-bike. Wat betekent dat concreet? Op het parcours kan de fiets op een speelse manier worden verplaatst. Het is gemakkelijk om on the fly van lijn te veranderen, de fiets in wisselende bochten van de ene richting naar de andere te gooien of hem in de lucht op terreinranden te trekken. Daarnaast is de rit preciezer en directer, omdat de lichte fiets minder een eigen leven gaat leiden. Zware e-MTB’s hebben de neiging om te duwen vanwege hun hoge gewicht, wat meer kracht en wennen vereist om de gewenste lijn te raken en vast te houden. Dit is waar de Simplon schittert. De M1 daarentegen houdt meer het midden tussen de twee e-bikewerelden. Dit betekent dat niet alleen het gewicht bepalend is, maar ook de geometrie, het chassis en de wielen die de lichtfactor moeten ondersteunen.

Ik rijd zelden op een e-bike, maar meestal op een enduro zonder motor. De Simplon overtuigde me absoluut met zijn succesvolle weggedrag. Ik zou bijna zeggen dat hij nog beter bergafwaarts rijdt dan mijn YT Capra. Dat is een drastisch verschil met de andere drie fietsen in deze test. Vooral de zware E-MTB’s zijn mij te traag. – Nic Dörpholz, EMTB-testrijder

Het contrapunt van lichtvoetigheid is rijveiligheid. Dit hangt voornamelijk af van de onderwerpen geometrie, chassis en uitrusting. Maar nogmaals, er zijn fundamentele verschillen tussen de twee categorieën. In onze four-way battle waren de twee powerbikes van Cannondale en Flyer veel bevredigender op het parcours. Het eigen gewicht zorgt voor veel tractie en soepelheid – ongeacht de chassiskwaliteit en geometriewaarden. Het scheuren van het stuur aan een wortel die moeilijk te zien is of van de baan wordt gegooid in een stenen veld – dit is wat er gebeurt met de massieven E-MTB’s minder licht. Zeker bij een wat passieve rijstijl bevordert dit de rijveiligheid enorm. Dat geldt overigens ook voor dynamische manoeuvres zoals sprongen. Hoewel zware e-MTB’s niet zo gemakkelijk de lucht in te trekken zijn en trucs ook meer kracht vereisen, is de vluchtfase stabieler. Al met al kom je minder snel in de problemen met een power e-MTB.

Ongeacht de actieradius zou ik altijd voor een powerbike gaan in moeilijk terrein. Maar ook gewenning speelt een rol. Ik breng veel tijd door op klassieke e-bikes en vind hun soepelheid en rijveiligheid bergafwaarts een duidelijk pluspunt. Vooral voor de minder ervaren. Fietsen als de Simplon zijn voor mij vaak iets te levendig en onrustig op de afdaling. – Adrian Kaether, redacteur van EMTB Magazine

Het rijgeluid van een e-bike is onlosmakelijk verbonden met de rijervaring. Als u met niet-gemotoriseerde vrienden rijdt of wilt genieten van de rust en stilte van de natuur, zult u dol zijn op de HPR 50 van TQ. Het geluid is waarneembaar, maar in veel situaties gaat het volledig verloren in omgevingsgeluid. Geen enkele andere E-MTB motor is zo stil! Bovendien is hij rammelvrij bergafwaarts – in tegenstelling tot de twee Bosch-aandrijvingen. De SX van Bosch klinkt ook best aangenaam bij lage stuwkracht, maar wordt veel luider als er veel vermogen wordt gevraagd. De Bosch CX is zelfs in de Eco-modus niet stil en het zoemen is een constante metgezel.

Het verhaal is snel verteld: Als je de smerigste steile trappen en technische beklimmingen onder de knie wilt krijgen, heb je aanzienlijk meer reserves met een krachtige motor en heb je het gemakkelijker. Het gevoel van flow neemt ook toe met het momentum en de lichtheid die een krachtmotor levert. De Performance SX-motor kan met zijn aanzienlijke vermogen veel beter meekomen dan de HPR50. Bij lage cadansen mist zelfs de lichtgewicht Bosch echter duidelijk tractie, wat veeleisende bergopritten beperkt. In vergelijking met een niet-gemotoriseerde fiets kun je met de twee lichtaandrijvingen ook zorgeloos en met recordsnelheid de berg op vliegen. Maar het punt gaat duidelijk naar de machtsklasse.

Waar moet een lichte e-MTB scoren als het niet in termen van gewicht is? Natuurlijk lopen de twee minimalistische kandidaten, met hun kleinere accu’s en lichtere motoren, hier duidelijk voorop. Gemiddeld een goede vijf kilo. Beide lichte fietsen zijn echter allesbehalve uiteindelijk gewichtsgeoptimaliseerd. Dikke 38 mm vorken, consistente enduro componenten en bovenal echt lekvrije banden. Hier troeven ze zelfs de twee powerbikes af – dus voor gewichtsfetisjisten ligt tuningpotentieel op de loer. Critici zullen zeggen: Er zijn ook aanzienlijk lichtere e-MTB’s in deze prijs- en reisklasse. Dat is waar, maar ten eerste is het eerder de uitzondering en ten tweede geldt het ook voor de lichte kandidaten. En zelfs de lichtste power-endurofietsen met vergelijkbare uitrusting komen bij lange na niet in de buurt van de 21,1 kilo van de M1.

Ook het wielgewicht voel je duidelijk in het weggedrag. Vooral de M1 laat hier levendigheid achter met zijn goedkope wielen en dikke Eddy Current. Nog zwaarder zijn de rondes in de flyer. Naast de robuuste Onza-banden komen hier ook de zware Mavic-wielen om de hoek kijken. Tuning is hier de moeite waard! De Maxxis-banden met een dunne behuizing maken de wielen van de Cannondale licht – maar zijn ondermaats voor de kwaliteiten van de krachtige enduro.

Elke pot vindt een deksel. Het gezegde geldt ook voor e-mountainbikes. Tussen minimalistische lichte e-MTB’s, bijvoorbeeld met TQ-aandrijving, en klassieke powerbikes ontstaan talloze benaderingen en tussenvormen. Het beste voorbeeld is de krachtige Bosch SX. Dit maakt proefritten des te belangrijker voor kopers – bij voorkeur op een testevent. – Florentin Vesenbeckh, Testmanager EMTB Magazine

Kleinere batterij, minder bereik. Er is niets mis met deze eenvoudige logica. De extra kilo’s van de powerbikes hebben slechts een marginale invloed op de actieradius. Als je op alle fietsen met vergelijkbare motorondersteuning rijdt, kom je met de grote Bosch-accu’s met 750 wattuur bijna twee keer zo ver als met de minimalistische lichtaandrijvingen. Dat is een feit. Maar ook met de lichte fietsen zijn langere ritten mogelijk. Maar dan moet je de steun nog meer gas geven en zelf ijverig trappen. Of je kunt kiezen voor een tweede accu (alleen mogelijk met de M1) of range extender (160 Wh voor de Simplon, 250 voor de Bosch in de M1). U kunt hier een gedetailleerde bereiktest lezen met enkele huidige lichtmotoren in directe vergelijking met een vermogens e-MTB.

Stabiel of handig? Hoe men de twee categorieën persoonlijk waarneemt, heeft natuurlijk ook veel te maken met de eigen voorkeuren en fysieke vereisten. Een rijder van 100 kilo met een sterk bovenlichaam zal minder last hebben van de iets hogere inspanning die een fiets van 25 kilo vereist dan een slungelige motorrijder van 60 kilo. De onderwerpen motorvermogen en actieradius worden ook beïnvloed door de fysieke vereisten. Lichte en fitte rijders kunnen veel beter met elkaar overweg met minder stuwkracht van de motor en batterijvermogen.

Niets is saaier dan een gelijkspel? Misschien. Maar voor deze systeemvergelijking is het meer dan ooit een kwestie van mening! Als je op een trail van de berg af rolt, komen succesvolle lichte endurofietsen meestal als beste uit de bus. Maar ook andere factoren spelen een rol bij downhill junkies. Er zijn goede argumenten voor beide categorieën, licht of sterk. Als u duidelijk bent over de vereisten die u aan uw e-enduro stelt, bent u niet ver verwijderd van het kiezen van een van de twee concepten.

Veel vermogen, voldoende actieradius, sterke modulatie: de Performance Line CX is de maatstaf voor veeleisende bergopritten en krachtige e-MTB’s. De levendige vermogensafgifte zorgt voor rijplezier op de helling. Het systeem met een grote accu (750 wattuur) is echter zwaar en relatief luid – helaas ook op de afdaling (rammelen).

Geen vis, geen vlees? Of liever de gulden middenweg? Het is in het oog van de toeschouwer. Eén ding is duidelijk: de Performance SX levert veel vermogen voor zijn lage gewicht. Zo kun je bijna een krachtmotor bijhouden en zelfs moeilijke bergopjes beklimmen. Er is echter een zeer hoge cadans vereist, anders duwt de SX slechts matig. Het volume belandt in het midden tussen CX en TQ, net als de rijervaring. Helaas rammelt de kleine Bosch ook bergafwaarts. Hier vindt u de gedetailleerde test van de Bosch Performance Line SX-motor.

De TQ HPR 50 is de absolute antithese van de klassieke E-MTB krachtmotor. Discreet, licht, klein en super stil! Met deze aandrijflijn kom je zo dicht mogelijk bij de klassieke MTB, maar krijg je toch een flinke extra boost voor extra ronden. Bereik en vermogen zijn in vergelijking aanzienlijk beperkt. Aan de andere kant is de rit super stil, zowel bergop als bergaf. Klik hier voor de gedetailleerde review van de TQ HPR 50.

Energiebesparend en snel bergop, om vervolgens zorgeloos in halsbrekende afdalingen te duiken. Dit is het toepassingsgebied van lichtgewicht e-enduro’s. In onze test eindigden twee lichte fietsen, elk met mulletwielen, elk met veel veerweg. Op het eerste gezicht suggereren de gegevens een saai duel. Maar verre van dat. Onze twee kandidaten, Simplon en M1, laten zien hoe verschillend de lichtcategorie kan worden vormgegeven.

Laten we beginnen met de motor. Terwijl de Beiers van M1 vertrouwen op de Zwabische Bosch SX-aandrijving, wordt de Vorarlberg Simplon geleverd met een Bayern-motor van TQ. Met zijn krachtigere motor belandt de M1 als het ware tussen de werelden van de licht- en vermogensklassen. De stuwkracht is voldoende om te concurreren met krachtigere motorfietsen.Hou je mond. En om de actieradius te vergroten, is er de optie van een pittige batterijwissel of de optie van de 250 range extender van Bosch. Simplons concept spreekt minimalisten daarentegen aan. Het vermogen van de TQ HPR 50 is lager. De kleinere accu met 360 Wh is permanent in de fiets geïnstalleerd, waardoor je met een tweede accu de actieradius niet kunt oprekken. En de 160Wh clip-on batterij is ook meer een kleine update dan een enorme actieradiusboost.

Het doel bij Simplon is duidelijk: Bikers die tevreden zijn met minimale ondersteuning en zich volledig richten op downhill kwaliteiten en rijplezier op het parcours zullen hier gelukkig zijn. De M1 daarentegen is veel breder en kan ook interessant zijn voor e-bikers die niet echt zonder motorvermogen en bergopwaartse flow willen. Zonder al te veel weg te geven, kan de M1 EN.400.SX de Simplon Rapcon PMax TQ niet bijhouden in endurogebruik. Details over de rijeigenschappen, evenals sterke en zwakke punten van de fietsen, zijn te vinden in onze gedetailleerde tests. Qua specificaties zijn beide fietsen compromisloos ontworpen voor hard terrein – wat een beetje bijdraagt aan het gewicht. Op de trail zou het gewichtsverschil tussen de twee kandidaten nog groter zijn, omdat de 1,2 kilo lichtere Simplon veel lichter is.

Klik hier voor de uitgebreide test van de M1 Sporttechnik EN.400.SX!

Klik hier voor de uitgebreide test van de Simplon Rapcon PMax TQ Enduro!

Dit duel is een rechttoe rechtaan aangelegenheid, want het betekent: minimalistische endurospecialist tegen veelzijdige alleskunner. Bergafwaarts overtreft de Simplon de M1 in alle opzichten en verzamelt absolute topoordelen. De actieradius en het motorvermogen zijn echter maar matig. Als je op zoek bent naar een allrounder die niet te zwaar is, maar ook niet te zwak op de borst, dan is de M1 een sportieve en veelzijdige fiets voor toeren, trails en omwegen in ruwer terrein. – Florentin Vesenbeckh, Redacteur EMTB

LaOf het nu gaat om alpine tochten, bikepark runs of een snelle rit na het werk, krachtige e-enduro’s zijn allrounders voor zwaar terrein met een geïntegreerde shuttle. Ga rechtop zitten, rijd weg en zoek het avontuur op moeilijk terrein. Is dat niet het basisidee van enduro mountainbikes? Als je het hiermee eens bent, zou je vervulling kunnen vinden in een klassieke e-enduro. Want het plezier begint niet alleen bij het begin van de trail. Zelfs de weg naar boven kan worden omgetoverd tot een speeltuin met rijtechniekuitdagingen. Beklimmingen zijn niet langer het noodzakelijke kwaad dat met zweet moet worden vernietigd of in de shuttle moet worden gedemonteerd.

Hoogtemeters zijn gegarandeerd leuk – zowel bergop als bergaf. Omdat de krachtige motoren bergopwaarts stroming brengen en bijna onmogelijke beklimmingen mogelijk maken. En dankzij de dikke accu’s kan ook de oomph van de elektrische aandrijvingen worden gebruikt. Als je de energie niet volledig verspillend gebruikt, en desnoods een beetje oplaadt tijdens je lunchpauze, kun je een hele traildag vullen met 750 wattuur. De andere kant van de medaille: de kracht- en bereikreserve raakt de ponden. Onze twee endurokandidaten wegen ruim 25 kilo. En dat ondanks het carbon frame en de riante prijzen van bijna 9000 euro.

Zowel de Flyer Uproc Evo:X als Cannondale’s Moterra LT vertrouwen op de populaire Bosch Performance CX. Met name de zware Powertube 750 zet druk op het gewicht van de twee Bosch Enduro’s. Deze twee kandidaten kunnen niet concurreren met het vlotvoetige karakter van klassieke lichte e-MTB’s. Aan de andere kant hebben ze naast hun allround kracht ook echte nemerskwaliteiten en veel gladheid aan de positieve kant. De nieuwe Uproc Evo:X kan de evenwichtsoefening van aangenaam weggedrag en rijstabiliteit beter dan de Moterra LT. Met lichtere wielen zou de Flyer hier nog meer punten kunnen scoren. De krachtige Cannondale verliest zijn kalmte niet snel.

Klik hier voor de uitgebreide review van de Cannondale Moterra Neo LT Carbon 1!

Klik hier voor de uitgebreide review van de Flyer Uproc Evo:X 8.70!

De twee krachtige endurofietsen in onze vergelijking delen hetzelfde lot als de meeste huidige e-MTB’s: grote accu’s zetten druk op het gewicht! Als er dan een robuuste uitrusting bij komt, komen de fietsen vaak uit op meer dan 25 kilo. Flyer noch Cannondale kunnen scoren op de weegschaal. Aan de andere kant hebben beide veel bereik, goede uphill vaardigheden en veel taker kwaliteiten. De Uproc Evo:X doet het beter om wat wendbaarheid in het weggedrag te mengen. – Florentin Vesenbeckh, redacteur EMTB