Emilia-Romagna per e-bike: droomtochten in het Italiaans

Voor Duitse toeristen is Emilia-Romagna zoiets als de belichaming van een Italiaanse vakantie aan de Adriatische Zee. Eindeloze zonuren, eindeloze, zij het drukbezochte stranden en zwoele zomeravonden waarin de dag niet lijkt te eindigen op de promenades van de vakantieoorden. Het achterland daarentegen is een ronduit slaperig paradijs voor fietsers.

Als we aankomen bij het Gambrinus Bike Hotel in het midden van Riccione, dat gespecialiseerd is in fietsers, hebben we vier verleidelijk klinkende tochten van zo’n 50 tot 60 kilometer in onbewolkt nazomerweer voor de boeg. Al in het hotel worden we omringd door de flair van het geleefde fietsen. Niet alleen truien van wielericonen als Marco Pantani of Maurizio Fondriest sieren de hotellobby, maar ook in de gangen, op de muren van de tussenverdiepingen, gangen en in de eetzaal herinneren talloze insignes van het wielrennen ons eraan waarom ongeveer 90 procent van de gasten hier keer op keer komt: In de Gambrinus, die wordt gerund door de charismatische hotelmanager Grazia Nicoletti met haar broer Luca in de derde generatie, Het draait letterlijk allemaal om je passie voor fietsen – inclusief een fietsworkshop en een pastabuffet in de middag om je koolhydraatvoorraden aan te vullen.

Na een rustgevende nacht in Gambrinus ontmoeten we onze gids Patrick, die ons de komende dagen door Emilia-Romagna zal vergezellen. Vandaag de dag zijn Saludecio, Mondaino en Montegridolfo schilderachtig gelegen dorpjes. We verlaten Riccione in de richting van het achterland en bevinden ons al na een paar kilometer in idyllische afzondering. We zijn omringd door zonnebloemvelden, wijngaarden en de cipressen en dennen die typisch zijn voor deze regio. Ik ben goed uitgerust met mijn Bergamont touring e-bike, want we rijden voor het grootste deel op regionale wegen, die we delen met auto’s die zelden voorbij razen. Ik besluit om vooral de eco-modus – die me een actieradius van zo’n 80 kilometer geeft – aan te zetten omdat hotelmanager Grazia ons er al op had gewezen dat we tijdens onze tochten nauwelijks kunnen rekenen op een noemenswaardige laadinfrastructuur. Daarom is de oplader naast veel water ook opgeborgen in de fietstas, zodat je in geval van een accunoodgeval om een stopcontact in een bar centrale kunt vragen.

We nemen de eerste verkennende pauze na ongeveer 20 kilometer met 350 meter aangenaam hoogteverschil in Saludecio. Het presenteert zich als een pittoresk, slaperig dorp met mooie huisgevels die getuigen van een levendige en lange geschiedenis. In het centrum vergapen we ons aan de overblijfselen van het middeleeuwse kasteel en de representatieve toegangspoort Porta Marina, die ons door de stadsmuur naar de steegjes van de stad leidt. Hier genieten we van de rust van het Italiaanse landleven met een cappuccino tot we weer op de fiets stappen om op weg te gaan naar de volgende etappe naar de stad Mondaino. Opnieuw leidt de route ons over glooiende heuvels en vredige valleien, afwisselend velden, kleine bossen en weiden, de temperatuur is gedaald tot dertig graden en we fietsen verder onder een diepblauwe Adriatische hemel. Na ruim een uur bereiken we Mondaino, dat ons met zijn charmante stadsbeeld terugvoert naar de Middeleeuwen.

Ook hier wacht ons een culinair hoogtepunt van onze tour: we zijn te gast bij de kaasmakerij Formaggio Pecorino di Fossa, die al generaties lang thuis is in de Mulino della Porta di Sotto. In de tijd van het Malatesta fort van Mondaino was de middeleeuwse molen een belangrijke bouwsteen voor de zelfvoorzienende bevoorrading van het fort. In de 18e eeuw werd het gebruikt als zoutmolen en was het enkele jaren in bezit van de Rothschild bankiersfamilie. Twintig jaar geleden kochten de gebroeders Chiaretti, Emanuele en Michele, het om de traditionele Fossa-kaas te maken. We genieten van vier heerlijke variëteiten van de specialiteit, die nu naar vele landen wordt geëxporteerd, en gaan gesterkt op weg naar de laatste etappe, die ons via Montegridolfo terug naar de kust leidt. Uiteindelijk hebben we 58 kilometer afgelegd en zo’n 850 hoogtemeters afgelegd.

Op dag twee vertrekken we vroeg in de ochtend vanuit het langzaam ontwakende Riccione richting Misano Adriatico. We zijn onderweg in het weekend van de legendarische MotoGP-race in Misano. Als we de Motodom passeren, lijkt de eerste vrije training te beginnen. We horen de auto’s op twee wielen hun rondjes maken en zijn blij dat onze route in eerste instantie langs de rustige vallei van de Conca-rivier naar de weelderige natuur van het achterland leidt. Even later zijn we al in de regio Marche en klimmen we over onverharde wegen van bijna 200 meter hoogte richting Gradara met zijn prachtige kasteel, een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de regio.

Het Castello di Gradara, dat boven het slaperige dorp uittorent, en het goed bewaarde middeleeuwse dorp onder het kasteel zijn omgeven door een enorme muur met kantelen, die de respectievelijke kasteelheren en de inwoners van het dorp beschermden tegen agressors. Het fort, gebouwd in 1150 door de adellijke familie De Griffo, is door de eeuwen heen het toneel geweest van veroveringen, ook al werd het een tijdlang als onneembaar beschouwd. Vanaf de meer dan 30 meter hoge donjontoren laten we onze blik dwalen naar de Adriatische kust en genieten we van het uitzicht over de altijd groene heuvels van de Marche.

>> Lees ook: Droomreis door de juwelenkist van Italië – een fietstocht door Toscane <<

Na een hapje en de verplichte cappuccino vervolgen we onze weg, fietsen over de heuvels van het met cipressen en dennen begroeide achterland aan de kust en bereiken de provinciehoofdstad Pesaro. De levendige havenstad verwelkomt ons met een verscheidenheid aan historische gebouwen, maar ook cafés, bars en restaurants. We vinden de sfeer minder toeristisch dan in de vakantieoorden van Emilia-Romagna, hoewel Pesaro ook een van de populairste vakantiebestemmingen aan de Italiaanse Adriatische kust is.

Na een korte pauze in Patrick’s favoriete café is er een energieverslindende klim via de Via Panoramica, die door het Parco Regionale Monte San Bartolo leidt. We komen aan bij het hoogste uitzichtpunt op zo’n 400 meter boven zeeniveau en genieten van het uitzicht over de baai van Rimini, wat vaak de moeilijke hoogtemeters compenseert die we net achter de rug hebben. De volgende 25 kilometer lopen langs de Via Panoramica en bieden ons een dromerig decor dat zachtjes op en neer beweegt. Weidse uitzichten over de kust en het achterland wisselen elkaar voortdurend af – we kunnen geen genoeg krijgen van dit spektakel voor de ogen. De laatste kilometers terug naar de kust leiden in steile haarspeldbochten naar beneden. Van daaruit gaan we op weg naar huis naar Riccione en hebben dan in totaal 66 kilometer (met zo’n 800 hoogtemeters) in de benen.

Vandaag neemt Patrick ons mee naar de vallei van de Conca-rivier, waar we de meanderende loop van de rivier zullen volgen op grindpaden door de typische flora van het achterland van Emilia-Romagna. Na ongeveer anderhalf uur zeer ontspannen rijden, verlaten we de oever van de rivier en beheersen we de eerste zachte bergopwaartse passage van de dag, voordat we genieten van een espresso in Morciano en opnieuw het uitzicht over het prachtige landschap naar de kust. De cafeïneboost moet nuOok Erdings ontvouwt zijn volle effect, want een nogal veeleisende klim stapelt zich voor ons op. In ongeveer 90 inspannende minuten beklimmen we de heuvel waarop het indrukwekkende Montefiore ligt, een van de vele middeleeuwse dorpjes die de regio kenmerken. Het is omgeven door een massieve muur,

in het midden waarvan het fort van Montefiore Conca, dat van verre zichtbaar is, majestueus de lucht in rijst. Vanuit Montefiore Conca nemen we een snelle afdaling door een dicht bos tot we uiteindelijk de badplaats Cattolica bereiken om op de terugweg naar ons hotel naar ons hotel te gaan. We hebben vandaag in totaal 50 kilometer met 550 hoogtemeters onder de knie.

De laatste tocht met 54 kilometer en 700 hoogtemeters brengt ons naar de plaatselijke wijnvallei, die we doorkruisen op zachte stijgingen en dalingen. In Trarivi, een ander middeleeuws dorp op een fantastische locatie, bezoeken we een miniatuur openluchtmuseum dat de gevallenen uit de twee wereldoorlogen herdenkt. We vervolgen onze klim en bereiken het pittoreske dorpje Montescudo, waar de FDe stadstoren en een middeleeuwse ijskelder herinneren aan de levendige geschiedenis van de stad, die de Malatesta’s in de 14e eeuw massaal versterkten als een belangrijke buitenpost en veiligheidspost. Vanaf hier dalen we een tijdje af, door de dorpen San Savino en Coriano, tot we uiteindelijk San Clemente bereiken, bijgenaamd de “Stad van de Wijn” in de regio. Vanaf hier glijdt onze blik over velden en wijngaarden, waarvan de wijnstokken voornamelijk dikke Sangiovese-druiven dragen; maar Trebbiano en Rebola behoren ook tot de druivensoorten die hier worden verbouwd, zelfs Riesling wordt van tijd tot tijd verbouwd. Bij de wijnmakerij Enio Ottaviani wacht ons een stijlvolle wijnproeverij met stevige pinsa’s. Perfect gesterkt en opgetogen stappen we in het zadel om de laatste etappe van onze toerdagen via Cattolica terug naar Riccione te nemen.

De regio Emilia-Romagna strekt zich in Noord-Italië uit tussen de Apennijnen en de Povlakte. Het grenst in het noorden aan Lombardije en Veneto, in het zuiden aan Marche en Toscane, in het westen aan Ligurië en, in enkele delen, aan Piemonte. Eerst en vooral staat Emilia-Romagna bekend om zijn toeristische metropolen Rimini, Riccione, Ravenna, Cattolica en Misano Adriatico. Maar ook de steden in het binnenland van Bologna of Parma zijn een bezoek waard. We verkenden het heuvelachtige achterland direct grenzend aan de kuststreek op de fiets. En naast de weelderige mediterrane natuur hebben ze dromerige stadjes ontdekt met indrukwekkende kastelen en vestingwerken op versterkte heuvels. De rust en kalmte die slechts een paar kilometer achter de kust heersen, hebben ons geïnspireerd.

De GPS-gegevens van de vier toursuggesties in Emilia-Romagna zijn beschikbaar Hier gratis te downloaden of in de MYBIKE-collectie op komoot

De gemakkelijkste manier om Emilia-Romagna te bereiken is met de auto over de Brennerpas en vervolgens via de Italiaanse A 14, die rechtstreeks van Bologna naar de Adriatische Zee leidt. Als alternatief zijn de luchthavens van Bologna en Rimini ook te bereiken vanaf veel Duitse luchthavens. Bovendien heeft Rimini een groot, internationaal goed verbonden treinstation, dat ook een comfortabele reis met de trein mogelijk maakt. Als u voor de snelweg kiest, moet u 11 euro per enkele reis budgetteren voor de Brennerpassage en het Oostenrijkse snelwegvignet (9,90 euro voor tien dagen). Ook op de Italiaanse snelwegen moet tol worden geheven. Naar Riccione, het startpunt van onze tours, betaal je iets minder dan 40 euro per enkele reis.

We zaten in de Hotel Gambrinus gevierendeeld, een absoluAanrader voor elke fietser. Het hotel wordt charmant gerund door de derde generatie broers en zussen Grazia en Luca Nicoletti en biedt fietsliefhebbers een doordacht compleet pakket met workshop, truienwasservice en ’s middags een pastabuffet om hun energiereserves aan te vullen na de tocht. Het hotel bevindt zich op de tweede rij achter de boulevard en biedt een authentiek Italiaans dinermenu, inclusief drankjes aan tafel. Liefdevol versierd met truien van professionele wielrenners van wereldklasse.

Emilia-Romagna biedt alle lekkernijen die typisch zijn voor Italiaanse culinaire hoogstandjes. Klassiekers zoals parmaham, cannelloni, tagliatelle, pastasaus in Bolognese-stijl of balsamicoazijn komen hier vandaan – daarnaast worden vers gevangen vis en zeevruchten uit de Adriatische Zee geserveerd. We raden ’s avonds een goed gekoelde Trebbiano of een sterke Sangiovese aan. Als u ’s avonds door de levendige voetgangerszone in Riccione dwaalt, vindt u tal van restaurants in alle prijsklassen. Naast het alomtegenwoordige pizza- en pasta-aanbod vinden fijnproevers ook het juiste restaurant voor het diner, bijvoorbeeld om te genieten van vis- of vleesgerechten.

De heuvelachtige routes in Emilia-Romagna zijn behoorlijk batterijslurpend. Elektrificatie via oplaadpunten voor e-bikes in de regio staat echter nog in de kinderschoenen. Zelfs in de vakantieoorden aan zee zijn er nog steeds een tekort aan oplaadpunten. Het is daarom zeker aan te raden om de oplader mee te nemen op de tochten. De vriendelijke mensen in het achterland staan altijd klaar om een fietsaccu op te laden aan een normaal stopcontact tijdens een cappuccino of pasta tijdens de lunch.

Formaggio Pecorino di Fossa kaasfabriek in Mondaino: De pitkaas, die maandenlang rijpt in het oude gewelf van de voormalige zoutmolen, wordt in verschillende variaties aangeboden. Als u zich voor uw bezoek registreert, beleeft u een presentatie van het kaasbereidingsproces en een proeverij van de smakelijke pitkaas. De kaaswinkel biedt andere lekkernijen uit de eigen productie van de familie Chiaretti aan.

Wijnmakerij Enio Ottaviani: Ook hier is het raadzaam om je vooraf in te schrijven, bijvoorbeeld om een wijnproeverij te beleven vergezeld van heerlijke specialiteiten. De wijnbouwfamilie cultiveert 12 hectare wijngaarden en heeft een uitstekende reputatie opgebouwd voor Chardonnays, fruitige Bombino Bianco’s en natuurlijk aromatische Sangioveses. Het moderne wijnhuis vormt een groot contrast met de glooiende wijngaarden in het midden waarvan het zich bevindt.

Voor een grove oriëntatie is de wegenkaart Emilia-Romagna – Bologna 1:150.000 van Freytag en Berndt aan te bevelen. Het toeristenbureau van Emilia-Romagna ondersteunt de planning van tochten met kaarten. emiliaromagnaturismo.it/de/sport/radfahren

Italiaans Nationaal Bureau voor Toerisme ENIT, www.italia.it/en/emilia-romagna