BIKE Junior Team: De 4e nationale junior scouting wedstrijd in Albstadt

In tegenstelling tot de andere BNWS-wedstrijden was er geen kwalificatie voor het BIKE Junior Team bij de nationale juniorenselectie in Albstadt, omdat de wedstrijd werd georganiseerd als onderdeel van het Duitse kampioenschap. De startgrid was gebaseerd op de algemene rangschikking van de BNWS. Het parcours in Albstadt was het normale wereldbekerparcours voor alle renners vanaf de U19 en een verkorte ronde voor de U15 tot en met U17. De route bestond uit twee steile en lange beklimmingen. De afdalingen waren erg bochtig, steenachtig en je moest heel voorzichtig zijn met losse stenen die in de baan werden gerold. Toch was het BIKE Junior Team weer succesvol en werd het twee keer op het podium vertegenwoordigd door Elias en Max.

Ik keek erg uit naar de race in Albstadt. Want iedereen kent de lange, scherpe beklimmingen en de even lange afdalingen. Zulke routes passen bijzonder goed bij mij, daarom keek ik er erg naar uit. Op donderdagavond kwam ik aan om alle lijnen te controleren. In tegenstelling tot de andere nationale junioren scouting wedstrijden, was er dit keer geen voorcompetitie en vond de XCO Race plaats op zaterdag in plaats van zondag.

Mijn XCO start was al om 9:30 uur, dus ik moest vroeg opstaan en eten. Dat vond ik niet zo leuk. Ik ontmoette Max onder de teamtent om op te warmen. Daar merkte ik al dat ik in goede vorm was. Na een niet al te beste start begon ik de race in de top vijf. Al op de eerste klim kon ik naar de top. Daar heb ik de eerste twee ronden doorgebracht. Toen “lanceerde” ik alles in de pedalen en scheurde een gat. Ik kon het houden. Na in totaal vier zware ronden kon ik als winnaar over de finish komen. Na de wedstrijd zijn we meteen naar de rit gegaan, want nu ligt de volledige focus op het Europees Jeugd Olympisch Festival. Felicitaties ook aan Max, die een geweldige prestatie neerzette en op de 2e plaats eindigde.

Afgelopen weekend vond in Albstadt de 4e ronde van de BNS plaats. De route had twee steile, lange beklimmingen, die ik niet echt leuk vond toen ik ze zag. Ik vond haar erg onrustig en kon tijdens de race nooit echt gelijkmatig trappen. Daarom kon ik het hoge tempo van de kopmannen deze keer niet bijbenen. Ik vocht voor de vijfde plaats, maar moest in de laatste ronde wegrijden en genoegen nemen met de zesde plaats. Nu kijk ik nu al uit naar het komende EK jeugd in Italië!

Afgelopen weekend was het Duits kampioenschap in Albstadt. Ik keek erg uit naar de wedstrijd want de lange en steile beklimmingen bevonden me erg goed. Ook op de snelle afdalingen had ik veel plezier, daarom ben ik vol goede moed begonnen. De eerste ronde ging ook erg goed, maar op de een of andere manier kon ik het tempo niet bijhouden en moest ik de race afsluiten met een DNF. Maar ik geef niet op en zal blijven vechten tot ik weer vooraan kan staan.

Al op vrijdag was ik op de baan in de Bullentäle voor een bezoek. De baan beviel me al goed in de training en ik had veel vertrouwen voor de race. We moesten vier ronden rijden, dus ongeveer een raceduur van ongeveer 45 minuten, wat bij mij zou moeten passen.

Ik begon de wedstrijd vanaf de 9e positie en kon me snel omhoog werken zodat ik op de eerste klim op P3/4 stond. Op de tweede klim kon ik me opwerken naar P2, die ik vervolgens de volgende twee ronden vasthield. Aan het einde van de derde ronde kwam er echter uit het niets een andere coureur die me inhaalde. Op de eerste klim kon ik zijn aanval pareren, maar hij maakte het goed in de afdaling en haalde me voor de tweede klim weer in. Halverwege de tweede klim kon ik mijn laatste aanval maken en een gat van ongeveer 15 seconden slaan, dat ik tot aan de finish kon vasthouden.

Mijn volgende wedstrijd wordt het EK in Toscane, waar ik erg naar uitkijk. Proficiat aan mijn teamgenoot Elias, die de race opnieuw wist te winnen.

Albstadt stond dit jaar ook op het wedstrijdschema van de juniorenscouting. Zelfs na het starten vanaf de tweede startrij was de eerste ronde erg zwaar voor mij. Ik kon geen druk uitoefenen op het pedaal en moest voor elke positie vechten en probeerde het vol te houden. Ik heb in ieder geval veel terrein kunnen goedmaken in de afdalingen. Vanaf de tweede ronde werden mijn benen ronde na ronde beter en kon ik weer strijden om de 5e plaats.

In de laatste ronde kon ik op de laatste heuvel wegrijden van de zesde rijder en een comfortabele voorsprong opbouwen bergafwaarts. Ook de vierde plaats was in zicht. Ik ben een beetje teleurgesteld dat ik zoveel verloor in de eerste ronde, maar ik ben blij met mijn terugslag. De gaten waren sowieso wat kleiner en nu kijk ik uit naar de Sauheldcup in Mehrstetten, waar ik met mijn vader op rijd.