In oktober 2023 begon Wiebke Lühmann aan de grootste reis van haar leven – tot nu toe. Hun pad brengt hen op de fiets naar Kaapstad. De afgelopen weken is ze de Sahara overgestoken. Hoe is het om op de fiets door de grootste droge woestijn ter wereld te reizen?
Wiebke Lühmann startte begin oktober in Freiburg. Daarna gingen we naar Frankrijk, Spanje, Portugal, Spanje weer en dan met de ferry naar Marokko, Afrika en steeds verder naar het zuiden. Met andere woorden, kilometer voor kilometer ging en gaat het nog steeds in een nieuw onbekende. Vol nieuwsgierigheid en respect en met een flinke portie optimisme en nog meer moed begint Wiebke aan haar reis. “Waar ik het meest bang voor ben, is dat ik me eenzaam voel”, zegt ze in de trailer van de film, die tijdens en na haar reis wordt gemaakt: “Road to Cape Town”.
Wat is er tot nu toe gebeurd?
Veel nieuwe en onbekende dingen
Terwijl de Europese landen nog vrij vertrouwd waren, brengt het Afrikaanse continent veel onbekenden met zich mee, veel nieuwe dingen op allerlei manieren. Het gaat om leren en aanpassen. Wat is de beste manier om je te gedragen, wat voor soort voedsel is er beschikbaar, …
De eerste twee weken in Marokko, de eerste dagen in 2024, reisde Wiebke mee met Robbie, een fietser uit Engeland die al vijf jaar de wereld op de fiets verkent. De twee ontmoetten elkaar op de veerboot naar Marokko. Kort voor Marrakech, net voor het Atlasgebergte, scheiden de paden zich. Wiebke krijgt bezoek van haar beste vriendin, fotografe en videograaf Fabienne Engel. Fabienne heeft ook de film On her own gemaakt van Wiebke’s reis naar de Noordkaap. Vanuit Marrakech gaat het over het Atlasgebergte naar Agadir. Vanaf hier gaan we op eigen gelegenheid verder. Voordat hij naar de Sahara gaat, neemt Wiebke een pauze, die vol zit met werk – en een ziekelijke verkoudheid. Dit hoort er ook bij: hoe is het om ziek te zijn in een vreemd land waar zoveel onbekend is? Wiebke zegt: “Ziek zijn op de weg is nooit leuk. Bovenal is doorrijden geen pretje en mijn motivatie is weggeblazen. Als ik ziek ben of merk dat ik ziek word, zoek ik een gezellige, schone plek om te verblijven. Dan gaat het. Pas als de kracht en vreugde terugkomen, ga ik verder.“
Na de ziekte ben ik weer aan het werk gegaan. De teaser voor de geplande film over de reis van Wiebke Lühmann naar Kaapstad werd gemaakt.
Wiebke inspireert met haar positieve, open en welwillende manier van ondernemen, uitproberen en durven. Het hoeft natuurlijk geen fietstocht door Afrika te zijn, maar misschien wel het eerste weekendje weg van je leven?
Het is op weg naar de woestijn
Dan is het zover. De woestijn wacht. En ze begroet Wiebke met waar ze goed in is: met tegenwind en zand. Met 10 kilometer per uur vecht Wiebke zich meter voor meter een weg naar voren. Best vermoeiend na de ziekte en de pauze en aan het einde van de cyclus. Het dagdoel van kilometers werd niet gehaald, maar een paar dagen later schrobde ze 190 kilometer weg. Met meer dan 35 kilo bagage moet je dat eerst doen. De wind, dit keer voornamelijk van achteren, ondersteunt gracieus.
Een dag in de Sahara
Na een paar dagen was Wiebke gewend aan het rijden in de woestijn. Wind van links, rechts, voor of achter is hun constante metgezel. Onderweg komt ze altijd andere fietsers tegen. Sommigen van hen kennen elkaar al, sommigen van hen zijn nieuwe ontmoetingen.
Op dit punt vindt u externe inhoud die het artikel aanvult. U kunt het met één klik weergeven en weer verbergen.
Externe inhoud
Ik ga ermee akkoord dat externe inhoud aan mij wordt getoond. Hierdoor kunnen persoonsgegevens worden doorgegeven aan platforms van derden. Lees hier meer over in ons privacybeleid.
De volgende grens, het volgende land
Na ongeveer 2,5 week in de Westelijke Sahara/Marokko bereikt Wiebke de grens met Mauritanië. Samen met een paar andere fietsers wacht ze tot de lunchpauze voorbij is en ze Marokko kunnen verlaten en vijf kilometer later Mauritanië kunnen binnenrijden. Alles komt goed.
Na de grens verandert er veel. De mensen, het eten, de huizen. Wiebke had zo’n grote verandering niet verwacht en is blij om nog een paar dagen in het gezelschap van andere fietsers te zijn.
In totaal was Wiebke Lühmann bijna een maand onderweg in de Sahara. Ze accepteerde al snel het zand, dat na korte tijd gewoon overal is. BemiddelaarZe is momenteel in Gambia, het kleinste land op het Afrikaanse vasteland.
Interview met Wiebke Lühmann: Verrassing en uitdaging
BIKE: Hoe heb je je voorbereid op de woestijn?
Wiebke Lühmann: Ik las er veel over, interviewde andere reizigers en kocht een klein gasfornuis en 5 instant noedelsoepen. Toen begon het gewoon met “doe je ogen dicht en ga aan de slag”. Dankzij de iOverlander-app was het vrij eenvoudig om te zien waar het dichtstbijzijnde tankstation of winkel is. Dus ik wist dat ik niet elke etappe van de dag van tevoren hoefde te plannen. Geleidelijk aan verhoogde ik de volumes en boekte ik elke dag vooruitgang.
Wat heeft je verrast?
Wat zijn de wegen goed. En hoe mooi en vredig de kleine stadjes in de Sahara zijn. In Mauritanië was ik verbaasd hoeveel er verandert na een grens: het eten, de mensen, ook deels de talen, de meer zichtbare armoede, minder aanwezigheid van toerisme. Nu in Senegal is alles weer anders.
Wat was de grootste uitdaging?
Tegenwind. Meestal was de wind goed voor me – maar als er tegenwind was, voelde ik me een zware vrachtwagen.
Wat vind je van de volgende secties?
De route van Europa naar Senegal is geweldig. En nog veilig ook. Februari is de perfecte tijd en het was waarschijnlijk het coolste deel van mijn route tot nu toe. Veel fietsers keren nu hier in Dakar, Senegal terug of vliegen naar huis. Wat daarna komt zal weer gloednieuw zijn en ik ben erg benieuwd wat me te wachten staat en hoeveel andere fietsers ik verder naar het zuiden zal tegenkomen.