Mountainbike rijtechniek: Kraak elke berg op met Braydon Bringhurst

De Amerikaan uit Idaho houdt van de uitdaging van technische hellingen. Zijn uitgangspunt: soepel bergop rijden in plaats van als een trialbiker omhoog te springen. Dit vereist ervaring en vaardigheid. Braydon onthult hier de belangrijkste manoeuvres.

Stenen trappen in de beklimming zijn bijzonder verraderlijk. Braydon Bringhurst gebruikt hiervoor een proefmanoeuvre. Dit vereist minder reissnelheid , maar timing is hier cruciaal.

1. Af… Bouw in ieder geval stapvoets tempo op. Plaats vlak voor het obstakel de cranks horizontaal. Til het voorwiel op tijd op en plaats het op de rotstrap. Dit kan worden bereikt met de handmatige impuls: ga laag over het stuur, strek je dynamisch naar achteren uit. Daardoor stijgt de frontlinie.
2. … erop… De eerste stap versmelt met de tweede. Zodra het voorwiel op de rotstrap staat, bouw je energie op voor de bunny hop-impuls. Om dit te doen, ga diep in de compressie en strek je je vervolgens dynamisch naar voren uit. Deze beweging moet vloeiend zijn, zodat de achterkant meetrekt.
3. … eroverheen! Het tempo spat eruit door de actie. Daarom moet je nu snel en hard trappen. Verschuif het zwaartepunt van het lichaam naar voren zodat je weer druk op het voorwiel krijgt. Dien de timing in. Oefen de manoeuvre aan het begin op het vlakke.

Deze rotsrand is lastig. Het is hoog en ligt in het midden van de bergop. Met andere woorden, ik heb niet veel snelheid. Ik kan dus niet de zogenaamde longen gebruiken, maar moet de achterwielhop uitpakken. Toegegeven, de verhuizing is niet gemakkelijk, maar het kan zeker worden geleerd. In het begin kun je het het beste uitproberen op de flat, bijvoorbeeld op een boomstam. – Braydon Bringhurst, Uphill Expert

Braydon zegt: “Ja!” Voor technische hellingen selecteert hij het derde of vierde tandwiel (uit de lichtste versnelling). Hierdoor kan hij in een stevig tempo rijden in geblokkeerd terrein zonder constant te hoeven schakelen. Wanneer Braydon hard trapt, moet de ketting altijd stevig op het tandwiel zitten.

Stenen treden en hakken zijn de meest voorkomende uitdaging op technische hellingen. De ingrediënten voor succesvol overwinnen: snelheid, timing en techniek.

1. Snelheid: Snelheid is alles! De benadering van het kernpunt moet zo rechtlijnig mogelijk zijn. Begin met momentum, zadel naar beneden, voor een lager zwaartepunt. Richt op de trede en zet de cranks vlak daarvoor horizontaal.
2. Timing: Het is de timing die telt: haal de spanning van de voorkant af en plaats het voorwiel op het voorste deel van de trede tijdens het rijden. Zwaai nu razendsnel met je heupen naar de steel. Resultaat: De achterkant volgt de stap.
3. Trapvermogen: Het momentum bepaalt of je vastloopt of doorgaat. Met andere woorden, neem zoveel mogelijk snelheid mee door de actie. Trap onmiddellijk de stap om te versnellen.

Zoek een vloeiende lijn naar het obstakel. Je moet het voorwiel op de trede zetten tijdens het rijden. Timing is dus heel belangrijk. Nadat je je heupen naar voren hebt gezwaaid, beweegt het zwaartepunt van je lichaam terug naar de centrale positie, zodat je kunt trappen zonder grip aan de achterkant te verliezen. – Braydon Bringhurst

Bij het kiezen van lijnen is een goed oog vereist, dat op zoek is naar tractie, stappen en snelheidspotentieel. De belangrijkste voorwaarde: “Houd de wielen draaiende“, zegt Braydon.

1. Ziften: Net als bergafwaarts is een vooruitblik ook belangrijk voor technische hellingen. Meestal is een rechte lijn het beste. Stuurbewegingen remmen snelheid, balans en tractie. Als de lijn niet recht gereden kan worden, moet hij het op zijn minst zonder al te heftige bochten kunnen.
2. Wegen: Zoek in uw regel naar alinea’s. Kan elk obstakel worden omgerold, of moet je het voorwiel optillen als dat nodig is? Manoeuvres als deze kosten energie en beroven je van momentum – een aspect waar je rekening mee moet houden. Ook belangrijk: tractie!
3. Oversteken: De blik dwaalt tussen het voorwiel en de afwerking. Balanceer je gewicht idealiter in de fiets zodat je altijd voldoende druk aan de voorkant en tractie aan de achterkant genereert. Ook al lijken de laatste meters naar de finish nauwelijks haalbaar, het gaat door. Blijf trappen!

Geloof het of niet: Zoeken naar lijnen kan heel leuk zijn. Ondertussen ontdek ik er meteen meerdere. In ieder geval moet de lijn vloeiend en soepel te rijden zijn, d.w.z. zonder een addertje onder het gras. Dat zou de stroom doden en de balans onnodig belasten. – Braydon Bringhurst

De Bunny-Hop is de offroadmanoeuvre bij uitstek. Hierdoor kun je gemakkelijk over obstakels springen. Dit is ook het geval in de uphill versie. De beweging blijft hetzelfde, maar er zijn nog steeds verschillen.

1. Verschil in stijging: Er zijn meer energiebesparende manoeuvres in de bergop om obstakels te overwinnen. Als het terrein steil is, kost het enorm veel snelheid om trappen en stenen te overwinnen door bunny hop.
2. Bouw spanning op: Trap hard om snelheid op te pikken voordat je het obstakel bereikt. Plaats de cranks ruim op tijd horizontaal. Buig nu laag over het wiel om spanning op te bouwen.
3. Handmatige impuls: Strek je uit naar achteren net voor het obstakel (handmatige impuls). Hierdoor wordt de voorkant licht. De daaropvolgende beweging moet dit vloeiend volgen. Timing is cruciaal!
4. Heupswing: Nu moet de achterkant volgen voordat hij de hindernis raakt. Om dit te doen, duw je je heupen naar de steel. Hierdoor valt de staart op. Nu hangen beide wielen in de lucht. Obstakel overwonnen!

Houd er rekening mee dat het vaak veel pogingen kost. Ik lukt zelden vervelende hellingen bij de eerste poging. Je leert van de mislukte pogingen en krijgt gevoel voor lijn, tractie en noodzakelijke techniek. Geloof me, niets is beter dan het na zoveel pogingen eindelijk te halen. Zoek naar uitdagingen en stel doelen. Persoonlijke doelen. Begrijp ook dat de weg naar succes ook deel uitmaakt van het geheel. Het is vaak leuker met vrienden – maar raak niet gefrustreerd als je buddy het sneller kan doen. – Braydon Bringhurst

Braydon is geen fan van de platformfunctie op de demper. Althans niet op technische hellingen. “Hier heb ik een gevoelige achterkant nodig voor veel tractie”, zegt Braydon. Hij laat het zadel volledig zakken voor de nodige bewegingsvrijheid. Clipless pedalen helpen bij de krachtoverbrenging. De setup van het chassis is gebaseerd op de aanbevelingen van de fabrikant. Braydon gebruikt dezelfde setup ook voor de afdaling.

De Amerikaan uit Idaho begon al op jonge leeftijd met BMX en skiën. Later wordt Braydon een competitieve hoogspringer. In 2016 stapte hij op een mountainbike. Hij merkt al snel zijn talent voor technische hellingen, maar Braydon rockt ook in het park. Voor dit bergopwaartse project gebruikte hij bewust zijn Canyon Spectral: “Een lichtere fiets was misschien efficiënter geweest, maar ik ben iemand die alles met een fiets wil doen.”

FIETS: Je houdt van technische hellingen. Wat spreekt je er aan?

BRAYDON BRINGHURST: Je ziet bijna ontembare passages, hersenen, peinzen, steeds opnieuw proberen, je tanden eruit bijten, maar aan het einde van de dag versla je het beest. Het is net als boulderen, maar dan met de fiets.

Sommigen noemen je de bergopwaartse koning.

Dat is gaaf, daar ben ik blij om – maar er zijn renners die net zo goed zulke hellingen kunnen doen. Trialbikers bijvoorbeeld – die doen het op hun manier. Voor mij draait het echter allemaal om flow en stijl. Zodra ik als een proefspeler begin te springen, verlies ik mijn enthousiasme. Ik wil de berg zo soepel mogelijk beklimmen.

Je reed de legendarische Whole Enchilada op. 2638 meter hoogte, deels blootgelegd, bijna altijd technisch en geblokkeerd. Elk stuk. Een record! Waarom heb je afstand gedaan van een officieel Guinness World Record?

Dat vond ik niet belangrijk. Ik wist dat het project al mijn energie zou vergen. Daarvoor had ik de juiste mensen om me heen nodig. Dus koos ik voor een klein team van goede vrienden. Ik wilde niet dat vreemden om me heen stampten.

Was er een punt waar je aan twijfelde? Er waren momenten van frustratie toen ik mijn fiets tegen de rotsen wilde donderen of van de helling wilde gooien. Het was op het sleutelpunt The Snaggle. Ik probeerde het keer op keer, maar ik kon dit vervelende steile stuk gewoon niet overwinnen. Na meer dan 50 pogingen heb ik het eindelijk gehaald.

>> Het hele verhaal van “The Whole Enchilada” met Braydon Bringhurst is hier te vinden. <<

En daarna wist je zeker dat je de rest kon doen? Pas veel later, na alle sleutelpassages, werd het pas echt lastig. De vele pogingen kostten tijd en het werd donker. De temperatuur daalde en het begon te regenen. Ik wist dat als er sneeuw kwam, ik een slechte kans had. De grond was nat en tractie in wortelpassages was afwezig. Daarnaast had ik al meer dan 2000 meter hard bergop in mijn benen.

Je traint al jaren op dit parcours, je had tot 800 pogingen nodig voor enkele belangrijke onderdelen tijdens de voorbereiding, plus een team en een filmproject dat in je nek ademt. Hoe ging je om met de druk?

Ja, druk was er zeker. Het team bestond uit ongeveer tien personen. Maar de meeste druk kwam van mij. Hoe ben ik ermee omgegaan? Ik wist dat ik had wat nodig was. Dat hielp enorm.

Wat was de grootste uitdaging van het project. De organisatie. Om alles onder één dak te krijgen. De geboorte van mijn dochter een paar dagen voor de poging nam veel ruimte in beslag in mijn hoofd. Bovendien was de timing ongunstig, omdat in de herfst de winter snel inbreekt in de bergen. Mijn strategie: ik wil dingen loslaten waar ik toch geen invloed op heb.

Je hoort in de film hoe je tegen jezelf praat. Er was ook een therapeut in uw ondersteuningsteam. Kwam het idee van hem?

Ja, onder andere. Dr. Manning maakte me bewust van het belang van positieve gedachten en hoe negatieve gedachten een onmiddellijke impact kunnen hebben op je acties. Hij adviseerde me ook om in het nu te zijn. Niet om na te denken over het verleden of de toekomst. Als ik na alle mislukte pogingen op een van de belangrijkste punten had nagedacht over wat me nog te wachten stond, was ik misschien meteen gestopt. Het is beter om je te concentreren op het moment. En ik bleef mezelf eraan herinneren: ik heb wat nodig is!

Voor één functie had je meer dan 50 pogingen nodig op de projectdag. Je leek gefrustreerd, overstuur. In de film leek het alsof je het advies niet altijd had geïnternaliseerd.

Ik ben geen heilige. Soms verloor ik ook mijn kalmte. Meestal toen mijn gedachten het obstakel al overwonnen hadden. Ik was al verder in mijn hoofd, maar in werkelijkheid beet ik nog steeds mijn tanden uit op het gedeelte. Vaak had ik graag op mijn fiets willen knallen.

Je moest je ook fysiek voorbereiden. In de film is te zien op een racefiets. Helpt dat voor zo’n project?

Tot op zekere hoogte, als ik alleen uithoudingsvermogen had getraind, zou de snelheid naar beneden zijn gegaan en had ik het nodig. Explosief, maximaal vermogen voor een paar meter. Ik trainde strikt volgens het trainingsplan. We hebben ons georiënteerd op voetbal en voetbaltraining. Dus sprong ik dagenlang van een staande start op een stapel pallets. Altijd en altijdr opnieuw.

Je team heeft een voedingsplan voor je samengesteld, berekend hoeveel water en calorieën je nodig hebt voor de bergop.

Het was verschrikkelijk. Mijn maatje stond naast me en gaf me constant energierepen of water. Ik propte het spul in mijn keel en verstikte het met een grote slok water. Het was voor mij duidelijk dat mijn lichaam in staking zou gaan als ik niet at. Toch had ik het spul graag overgegooid.

Hoe lang heb je erover gedaan om te herstellen?

Het herstel verliep moeizaam. Thuis stond mijn vrouw te wachten met twee kinderen en een baby. Het heeft me een maand gekost om er mentaal en fysiek weer bovenop te komen