Wanneer de legendarische fotograaf Dan Milner je plaagt met zijn volgende project, een fietsavontuur in India, hoef je geen twee keer na te denken. Professionele motorrijder Steffi Marth was meteen verslaafd om Dan en de Indiase mountainbiker Vinay Menon te vergezellen op deze unieke reis. In een interview beschrijven de drie hoofdrolspelers hoe zij de reis hebben ervaren.
BIKE: Hoe kwam je op het idee om een fietstocht door India te maken?
Dan Milner: Ik heb een zwak voor treinreizen. Misschien is het de combinatie van een langzaam tempo en dicht bij het aardoppervlak zijn als je het leven aan het raam voorbij ziet trekken, of misschien is het de toegankelijkheid die treinen voor zoveel mensen betekenen, vooral in landen als India. Dus toen ik voor het eerst hoorde over een 140 jaar oude trein die nog steeds door de uitlopers van de Indiase Himalaya rijdt, vroeg ik me af: “Hé, kunnen we de trein gebruiken als shuttle met de fietsen?”
“Steffi, wil je met Dan Milner op reis naar India?” Wat was uw eerste reactie op dit verzoek?
Steffi Marth: Om eerlijk te zijn, heb ik heel kort nagedacht over de vraag of India niet te grof voor me was. Maar toen ik hoorde dat Dan Milner er zou zijn, stemde ik meteen toe. Ik kende Dan nog niet persoonlijk, maar ik ken zijn verhalen en hij is gewoon een icoon als het gaat om avontuurlijke mountainbikeverhalen en hij was zeker iemand met wie ik altijd al iets wilde doen.
>> Je kunt meer lezen over de film en de reis van de vier in het reisverslag van Dan Milner. MTB-avontuur in India: op de route van de Darjeeling Himalayan Railway
Je komt uit Pune, India, en dat is vrij ver weg van de Darjeeling-regio. Heb je er ooit gereden of in de omgeving?
Vinay Menon: Darjeeling in West-Bengalen ligt ver weg van mijn geboorteplaats Pune in Maharashtra. Ik heb er nog nooit gereden, hoewel ik een paar lokale vrienden uit Darjeeling heb die altijd geweldige verhalen vertellen over de paden daar. De mistige bospaden zijn volkomen surrealistisch. Met mijn goede vriend Michael McLean van Mountain Bike Kerala als mijn gids op deze reis, waren geweldige tijden gegarandeerd!
Grote bergen bedwing je niet, ze stellen je in staat om erop te spelen. Dus wanneer de gelegenheid zich voordoet om het berglabyrint van de lagere Himalaya in Darjeeling te bezoeken en te berijden, zijn het de bergen die me in staat stellen om van de paden daar te genieten.
Hoe was het om over Dan’s schouder mee te kijken?
Thomas Hessmann: Dan is een van de meest rechtlijnige mensen met wie ik tot nu toe heb mogen samenwerken. Hij weet precies wat hij wil, is absoluut professioneel, maar heeft altijd die waanzin in zijn ogen die je op de een of andere manier verwacht van een mountainbiker van zijn klasse. Het werk zelf voelde nooit als omdat hij er absoluut gepassioneerd over is. Voor hem ging het nooit om enscenering, maar om fietsen.
Als je terugdenkt aan de reis, wat is dan het eerste beeld of de eerste ervaring die in je opkomt?
Steffi: Het eerste waar ik natuurlijk aan moet denken is het hoogtepunt dat we op de laatste dag hebben meegemaakt: fietsen in de zon voor het met sneeuw bedekte Himalaya-gebergte op ongeveer 3.500 m. De lucht was zo ijl, het landschap absoluut onwerkelijk en je kon gewoon met volle teugen genieten van de ervaring. De zonsopgang die dag was ook gigantisch. Het was bitter koud en ik worstelde de hele reis een beetje met de hygiënische omstandigheden, maar voor deze momenten was alles het waard. India is gewoon geweldig, je kunt niet eens beschrijven hoe exotisch dit land is.
Je hebt veel verschillende avonturen over de hele wereld beleefd. Wat was het verschil of het bijzondere aan deze reis?
Dan: Door de trein in het middelpunt van dit avontuur te plaatsen, kregen we de kans om een andere kant van India te zien en te leren kennen die zo zelden wordt gedocumenteerd tijdens fietstochten: het sombere, dagelijkse werkleven van de mensen die wonen op de plaats die je bezoekt, en in dit geval het draaiende houden van een spoorweg. Het idee bracht echter een aantal uitdagingen met zich mee, vooral in de omgang met de treinbegeleiders, die nog nooit eerder met het idee waren geconfronteerdom een fiets mee te nemen in hun trein.
Door het mountainbiken heb je de hele wereld over gereisd en vrienden gemaakt. Hoe voelt het om internationale gasten in je eigen land te ontvangen?
Vinay: Na meer dan 25 jaar in de sport te hebben gezeten, kan ik zeggen dat mountainbiken mijn leven is. India en onze prachtige bergen zijn mijn thuis, mijn speeltuin. Het ontzag en enthousiasme dat ik in de ogen van de elite van de sport zie als ze op bezoek komen, doet me beseffen hoe gelukkig ik ben om India mijn thuis te noemen. Als topruiters en fotografen genieten van de Indian trails, tovert dat een glimlach op mijn gezicht! Toen ik opgroeide met het kijken naar fietsvideo’s en tijdschriftartikelen, stelde ik me altijd voor dat de ongelooflijke bergen van India aan de mountainbikefamilie over de hele wereld werden getoond. Nu is het zover! Het inspireert meer Indiase fietsers om de paden in hun achtertuin te rijden. Als je India bezoekt, ga je als een veranderd mens naar huis!
Je hebt veel geweldige foto’s gemaakt. Wat is het beeld van de reis dat je misschien niet eens op een harde schijf hebt staan, maar voor altijd in je geheugen is opgeslagen?
Dan: Het is waarschijnlijk het mentale beeld van de lokale dragers, sherpa’s en gidsen, die zich vermaken met een fles sterke drank die we ze hebben gegeven en dansen rond het vuur in het koude theehuis hoog in Singalila Ridge National Park. Soms moet je de camera in je zak laten en die beelden voor jezelf bewaren – de momenten die je eraan herinneren dat waar je ook bent, hoe afgelegen of anders een plek ook is, iedereen om je heen mens is en dat hebben we gemeen.
Wat was de grootste uitdaging vanuit professioneel oogpunt als filmmaker en wat was de persoonlijke uitdaging?
Thomas: Als eenmansfilmafdeling moet je alles zelf doen, maar je wilt ook de flow niet vertragen of de fotograaf in de weg zitten. Dus: loop voor de fietsers over het nogal ruige pad, zoek een plek die buiten de straal van Dan ligt, zoek een foto, controleer het geluid, hoop dat de scherpte goed is en leg dan de actie goed vast. Pak alles in, ren erachteraan en doe het helemaal opnieuw. En dat allemaal op een hoogte van 3.600 meter na 4 uur slaap bij -3 graden in een hut zonder elektriciteit en stromend water.
>> Steffi Marth – allrounder & fietsprofessional: 5 vragen aan gravity queen Steffi Marth
Hoe was het mountainbiken en aan wie zou je zo’n reis aanraden?
Steffi: Zoals zo vaak het geval is in zulke verre landen, ben je natuurlijk op zoek naar coole trails en vaak heb je het gevoel dat er nog nooit een mountainbiker op de trails is geweest. Dat is precies waar dit avontuur om draait. Logischerwijs zijn het geen aangelegde MTB-routes, maar alles is heel natuurlijk en heel divers. We reden door dicht bamboebos, onder gebedsvlaggetjes en over weidse weilanden en door mystieke bossen met werkelijk woeste bomen. Op de allerlaatste dag deden we een afdaling met meer dan 2.000 meter diepte, wat een echt avontuur was en wat voelde als vijf uur.
Als Steffi, Dan en Thomas over de reis praten, klinkt het als een echt avontuur. Is dat voor jou ook het geval en was het ook iets bijzonders of was het voor jou een normale fietstocht?
Vinay: Vaak brengen de zwaarste reizen ons naar epische toppen. Deze reis is zeker speciaal voor mij! Ik ben het team enorm dankbaar dat ze me de kans hebben gegeven om met geweldige nieuwe vrienden zoals Steffi, Thomas, mijn oude maatje Mike en de fotomeester Dan te rijden. Hartelijk dank!