Zelfs toen de Element C70 eind 2022 de BIKE-kelder binnenrolde voor een trailbike-groepstest, was ik enthousiast over zijn slanke silhouet. Eindelijk een volledig zonder buisdiameter zoals bodybuilder bovenarmen. Het nieuw ontworpen marathonicoon zag er eenvoudig en elegant tegelijk uit, bijna sierlijk – puur understatement, zo bleek later in de test. In plaats van klassieke racegenen werd de Rocky ingeprent met pure traildeugden. In de huidige versie biedt de vering maximaal 132 millimeter veerweg voor en achter – in de steile Ride 4-stand welteverstaan.
Echter, na een kort heen en weer met de gemakkelijk te verwisselen flip-chip, reed ik het element in de vlakste stand. Dan krimpt de veerweg tot slechts 123 millimeter. Aan de andere kant is de trapas laag verlaagd en wordt de balhoofdhoek afgevlakt tot slechts 64,7 graden. Dit betekent dat de Rocky een beetje verwijderd is van zijn oorsprong, maar in Canada wordt de term marathon waarschijnlijk toch heel anders gedefinieerd dan in Europa.
Ik heb de Rocky – of beter gezegd mij – de race toch bespaard. Al zou ik me ook een marathon op de Element kunnen voorstellen. Makkelijker pantoffels oprollen en het element zou klaar zijn voor de lange ronde. Er zou ook ruimte zijn voor twee bidonhouders op de onderbuis. De zitpositie overtuigde me vanaf de eerste pedaalomwenteling. Dankzij de steile zitbuishoek en het grote bereik beheerst de Element C70 nog steeds technische beklimmingen met veel trekkracht aan de ketting, en toch zit je niet te sportief in het zadel. Ideaal voor lange tochten en overmatig klimmen. En dat waren er genoeg: de Sennes-Fanes-ronde heeft de Rocky twee keer op zijn rug. Diverse steile beklimmingen naar de Kronplatz ook. Mijn absolute hoogtepunttour op de Sambock veranderde ook in een echte rampjacht. Het chassis gedroeg zich altijd onopvallend. Een klein knikje, ja, maar zo discreet dat het reiken naar het platform meestal niet de moeite waard was.
In de afdalingen kwam de Rocky echt tot bloei. De achterdriehoek genereert veel tractie, de Fox-ophanging filtert zowel hoogfrequente schokken als dikke brokken. Bij snelle passages zorgen de slappe balhoofdhoek en lage trapas voor veel veiligheid. Zelfs op ruige afdalingen zoals de Herrnsteig bij Plan de Corones kon het element het goed aan – ook al stellen de 130 millimeter bepaalde grenzen en is het beter om het stuur hier goed vast te houden. Richtingsveranderingen op technisch terrein daarentegen zijn speels. Met een gewicht van slechts 12,4 kilo kan de Rocky zelfs in bochtige haarspeldbochten behendig worden omcirkeld. Off-road spelen? Altijd met plezier.
Qua uitrusting was de Rocky weer onopvallend. De cockpit met hoogwaardige Odi handgrepen ligt perfect in de hand. Met 6600 euro is een Shimano XT groepset geen hoogtepunt. In ruil daarvoor garandeert het stressvrije uren in het zadel. Alleen de remmen met twee zuigers en 180 mm schijven op de vork waren te zwak voor het immens brede toepassingsgebied. De eerste schijf verbrandde in de afdaling bij Plan de Corones.
De matig geprofileerde Maxxis Rekon moest ook plaatsmaken voor de Assegai met hoge tractie voor alpine gebruik – het achterwiel zou ook al lang geleden zijn vervangen. Een beetje vervelend: ondanks de juiste kabelgeleiding en het juiste koppel bleef de Race-Face paal vaak in de neergelaten stand.
Bij de laatste ritten reageerde de achterdriehoek ook veel minder gevoelig. De reden hiervoor waren vastzittende lagers op de ophanging van de rocker. Aan het einde van de testperiode gaf luid gekraak bij snelle afdalingen aan dat een uitgebreide onderhoudsbeurt meer dan te laat was – maar met wat de Element te verduren kreeg, is dat echt geen wonder.