FREERIDE: Thomas, je ontwerpt fietsen voor Intense en je bent een tegenstander met flipchips.
Thomas Harter: Nee, ik ben in principe niet tegen aanpassingen aan de fiets. Het hangt ervan af wie de instellingen krijgt. Voor raceteams zijn flip-chips op het balhoofd, de liggende achtervork of de achterdriehoek volkomen logisch, maar niet zozeer voor de hobbyrijder die er is. Dat is extra complexiteit die niet iedereen nodig heeft.
Waarom niet? Ze willen ook hun fiets aanpassen aan het terrein of hun voorkeuren.
Voor racers draait het allemaal om milliseconden. Met dat soort trucs haal je het maximale uit de fiets. Voor hobbyrijders is het geen kwestie van seconden. Je moet weten dat de fabrikanten er alles aan doen om een optimale fiets te bouwen voor de behoeften van de hobbymotorrijder. Met te veel instelmogelijkheden overweldig ik de klant. Kortom, je kunt er meer fout dan goed mee doen. Ik zie zoveel mensen voor wie het zinvol zou zijn om eerst de stuurpencombinatie aan te passen. Of om het chassis correct af te stellen.
Ik heb eerder de indruk dat de raceminnende constructeurs de motoren voor hun racers bouwen. Er zijn veel voorbeelden.
Zo zie ik het niet. Dit kan bij veel fabrikanten het geval zijn. Bij Intense doen we het anders.
Dus je bouwt de downhiller niet voor Aaron Gwin en Dakotah Norton, maar voor de hobby downhiller?
Bijna. We hebben een racemodel voor het downhill-team. Deze fiets heeft drie geometrie-aanpassingen. Dus op het balhoofd, op de achterdriehoek en op de liggende achtervork. De standaardfiets heeft deze functies niet, maar alleen een aanpassing, namelijk op de schokdemper, om de veerweg meer lineair of progressief te regelen. Dit is ook logisch voor de hobby downhiller. Zodat hij zijn fiets kan afstellen voor de afdaling of voor het park. Voor mij is dit de enige verstandige aanpassing van de geometrie op productiefietsen.
Veel hobby downhillers willen precies het product waar de racers op rijden. Velen beweren ook dat een verende voorvork met rebound op lage en hoge snelheid alleen voor racers is.
Dat klopt. Het is vergelijkbaar in andere sporten. Mensen willen de World Cup-ski’s van Bode Miller, ook al brengt dat alleen maar nadelen met zich mee. Of op de racefiets. Mensen willen rijden op het model dat deelneemt aan de Tour de France, zelfs als ze daar rugpijn van krijgen.
Is het de schuld van de marketingafdeling van de fabrikant?
Daar kan ik niet over oordelen. Ik ben geen marketingpersoon, ik weet gewoon dat de eisen die aan een product worden gesteld anders zijn. De snelste downhillers ter wereld hebben een andere fiets nodig dan wij hobbyracers. In de fietsindustrie is het vaak zo: als iemand iets doet, denkt iedereen dat hij dat voorbeeld moet volgen. En natuurlijk, hoe meer functies een fiets heeft, hoe meer je erover kunt schrijvenNl. De klant denkt: ik krijg meer waar voor mijn geld. Dat lijkt me logisch. Maar niet in de praktijk.
Daarnaast zijn velen blij met een breed scala aan toepassingen.
Precies, het is de zoektocht naar de eierleggende duizendpoot.
Toch is hebben beter dan nodig hebben. Als je niets wilt veranderen, hoef je dat ook niet te doen.
Dat is waar, maar wat veel mensen niet weten, is dat de duurzaamheid eronder lijdt. Hoe meer bewegende delen, hoe meer geluidspotentieel een fiets heeft. Daarnaast zijn er productietoleranties tijdens de productie. Dit is vooral een probleem bij carbon frames – hier moet je er tijdens de productie nauwlettend op letten. Kortom, het service-aspect neemt toe.
Een spannend aspect – waar ik me niet bewust van was.
Een spannend aspect – waarvan ik me niet bewust was. Natuurlijk, je testredacteuren rijden meestal op gloednieuwe fietsen en slechts voor een paar maanden. Dat geldt ook voor de professionele racers. Maar de eindklant wil lang plezier hebben van zijn fiets – zo kraakvrij mogelijk.
Ik ben van mening dat de juiste cockpit vaak wordt onderschat. En ook de keuze van de banden. Hier kunt u uw fiets voldoende aanpassen aan de grond. Als het een flip-chip is, dan op de achterste driehoek om de kinematica aan te passen. Dit is een verstandige instellingsoptie.
Niet alle ontwerpers zien het op dezelfde manier als Thomas Harter. Meer stemmen
Ik wil dat de fiets zich aan mij aanpast en niet andersom. De flipchip dient hier zijn doel. Verschillend terrein vraagt immers om verschillende geometrieën. Ik ben me niet bewust van meer slijtage door flipchips. Geluid ook niet, tenminste als je het technisch goed oplost. – Peter Denk, Kinematica Luminary, Gespecialiseerd
Flipchips hebben voor mij geen zin, op een paar uitzonderingen na. Mijn motto: Het is beter om meteen te bouwen dan te experimenteren met flipchips. Naast het extra gewicht is ruis nooit helemaal uit te sluiten. We vertrouwen liever op verwisselbare hefarmen, die dan ook het karakter van de fiets beslissend veranderen. Jochen Forstmann, ontwerpingenieur Last Bikes
Aanpassingen in de geometrie maken fietsen universeler. Er zijn nogal wat paden met verschillende terreinen: smal, blokkerig, snel en grof, enz. Hier kan de klant reageren en de fiets aanpassen aan zijn gebruiksgebied. Om ervoor te zorgen dat klanten weten wat ze aan welke eisen moeten stellen, staan retailers klaar om advies en ondersteuning te bieden bij gespecialiseerde retailmerken zoals Focus. Het argument van hogere slijtage is gerechtvaardigd, maar kan structureel worden opgelost, bijvoorbeeld met plastic headsetschalen. – Fabian Scholz, ontwerpingenieur
>> Hoe werkt een flipchip precies? Als je meer wilt weten, raden we je aan dit artikel te lezen <<
>> MTB Flipchips: Wat zijn de voordelen van een geometrie-aanpassing op de MTB? <<