E-Bike Adventure Marokko: De zoektocht naar de sprookjesachtige paden

Aanbevolen redactionele inhoud

Op dit punt vindt u een externe inhoud die het artikel aanvult. U kunt het met één klik weergeven en opnieuw verbergen.

Externe inhoud

Ik ga ermee akkoord dat externe inhoud aan mij wordt getoond. Dit maakt het mogelijk
persoonsgegevens kunnen worden doorgegeven aan platforms van derden. Lees meer in ons Privacybeleid.

We passeren vier politiecontroles snel achter elkaar, waarna ik alles verknoei: “Iets te verklaren?” vraagt de Marokkaanse ambtenaar. “Ja, Bieren van Tegernsee”, glipt het me uit. Ik lach. Maar in het volgende moment stopt de pret. De geüniformeerde man naast onze camper knijpt zijn ogen dicht als Clint Eastwood en zwaait ons op de vluchtstrook.

“Wat een stom gezegde!” schiet het door mijn hoofd. Opeens realiseer ik me: alcohol is niet waar je grappen over moet maken en over moet opscheppen in het islamitische Marokko. Vier politieagenten stappen in ons voertuig, openen kasten, snuffelen door tassen, trekken laden. “Ah, een drone!” roept een van hen als hij een koffer met filmapparatuur opent. Drones mogen alleen worden geïmporteerd en gevlogen in Marokko met voorafgaande officiële toestemming.

De situatie is vergelijkbaar met radio’s. Hoofdschuddend reikt de politieman zijn volgende trofee uit: twee walkietalkies. De ene faux pas na de andere! Het dringt tot me door: Onze bestemming, het Atlasgebergte, is een andere wereld dan die van de inheemse Beierse Alpen. Mislukt onze avontuurlijke reis voordat deze echt is begonnen?

Terwijl ijspegels thuis aan de daken hangen, cruisen de avonturiers met hun e-bikes door een enorme zandbak bij meer dan 30 graden – Marokko is een ideaal deeltijds asiel voor wintervluchtelingen.Foto: Christian Back

Terwijl ijspegels thuis aan de daken hangen, cruisen de avonturiers met hun e-bikes door een enorme zandbak bij meer dan 30 graden – Marokko is een ideaal deeltijds asiel voor wintervluchtelingen.

Nu mengt mijn fietsmaatje en fotograaf Christian Back zich in de discussie: “Marokko – sterk voetbalteam. Duitsland niet goed, moet naar huis.” Plots veranderen de grimmige gezichten onder de politiemutsen zichzelf in een gelukzalige straal. Minuten later mogen we verder. Voetbal voor altijd! Onze zoektocht naar verborgen paden in het Atlasgebergte en naar onvergetelijke indrukken en ervaringen kan beginnen.

“Marokko – sterk voetbalteam. Duitsland niet goed, moet naar huis.”

Thuis had ik keer op keer gehoord over een dicht netwerk van ezelpaden die eenzame Berberdorpen in het Atlasgebergte met elkaar moeten verbinden. Betoverde, magische plekken als uit een vervlogen tijdperk. Het trailonderzoek op de computer was allesbehalve eenvoudig. De keuze van routes op trailvorken was ontnuchterend behapbaar. En ook anders kwam ik kleine gedetailleerde tips tegen. Maar dat is precies de aantrekkingskracht van een ontdekkingsreizigerreis als deze.

E-MTB tour in het Atlasgebergte

De Atlas – als een enorm bolwerk, de bergen die aan de horizon verschijnen, liggen langs de noordelijke flank van Afrika. De hoogste toppen zoals Jbel Toubkal (4167 m), de hoogste berg van Noord-Afrika, bereiken het westelijke Alpenniveau. Beetje bij beetje verdwijnen de laatste buitenwijken van Marrakech in de achteruitkijkspiegel. Het land wordt bergachtiger, eenzamer. De honger naar avontuur is terug. Christian en ik dromen van plaatsen die ontoegankelijk zijn op verharde wegen, van wilde berggebieden die zo ongerept zijn als ze al lang niet meer bestaan in de Alpen. In onze gedachten zien we onszelf in een achtbaan van rode aarde en rots die alleen van ons is. We zien onszelf over bergflankten surfen en met gesluierde vrouwen en lachende kinderen door plaatsen rollen. We willen graag een e-bike sprookje beleven zoals uit 1001 Nachten, oosters en exotisch. Om het onvergetelijk te maken, willen we er een film over maken. Het is gepland om deze zomer op een filmfestival te worden vertoond. Dat is ons plan.

Lees ook:   fox mountainbike helm

Redouan – onze MTB gids in Marokko

De volgende dag ontmoeten we Redouan. Een man van achter in de dertig met een alerte blik, winnend gelach en een hoofdband op zijn hoofd. Hij is mountainbikegids – nog steeds een relatief zeldzame soort in Marokko. Ik heb Redouan de afgelopen maanden meerdere keren aan de telefoon gesproken. Hij had me verteld over Jbel Toubkal, en dat het in de high was. Atlas wemelt van de paden. “Hier zijn we”, kondigt Redouan aan het einde van de rit de bergen in. Ik kijk naar links, rechts, omhoog, omlaag. Ik zie geen spoor. Redouan wijst naar een groep doornstruiken. De ingang bevindt zich achter dit kreupelhout. We zouden hem nooit alleen hebben gevonden. Vroege wintervorst bedekt het pad. We zitten op 2000 meter hoogte. De bergtoppen boven de roodbruine hellingen liggen al onder de sneeuw. We haasten ons weg, Redouan volgt ons. Het pad leidt naar een pad, het pad naar een bosweg, de bosweg naar een brede grindweg. Oké, het uitzicht is mooi. Maar saai rollen zonder stuurhoek, zonder bochten, is voor ons niet genoeg. Dit moet nog beter!

Zelfs als we verder rollen, gaan onze gedachten op reis. Moeten we de vierduizender Jbel Toubkal beklimmen en op zoek gaan naar onze droompaden? Daar ligt al sneeuw. Dus, wat te doen? De volgende dag leidt Redouan ons de woestijn in. Christian en ik zijn snel verzoend met Marokko. Golven in oker zover we kunnen zien. Kamelen slingeren naar ons toe. Toeristen klampen zich vast aan hun bulten en zwaaien links en rechts.

Fluweelachtige zandduinen &gouden zonsondergangen

Als de zon ondergaat, beklimmen we statige duinen. Geel zand, rood licht. Over fluweelachtig zand glijden we met onze fietsen de diepte in. Redouan heeft echt wat nodig is, denk ik. Hij surft voor me uit en maakt lange bochten. Dit zandbiken voelt bijna als freeriden met ski’s of snowboards in poedersneeuw. Nu is het rijplezier goed! Ik kantel de fiets in een schuine positie. Een straal zand vult de lucht. “Ja!” roept Redouan. We zijn dankbaar voor dit alternatieve programma. We zijn blij met de hoge woestijnhemel en het gekke licht, de weidsheid, de leegte, de stilte.

Magische momenten: Tijdens de zonsondergangrit in de woestijn surfen Christian en Andi in brede bochten over een duin.Foto: Christian Back

Magische momenten: Tijdens de zonsondergangrit in de woestijn surfen Christian en Andi in brede bochten over een duin.

Lees ook:   Conway RLC FS 7.9: Carbon volledig van Conway in prijs-prestatievergelijking

Gastvrijheid, samen tijd doorbrengen – dat is wat hier in Marokko telt

De volgende nacht ruilen we camper in voor Berberdorp. Zelfs de rit ernaartoe is een avontuur. In een vierwielaangedreven jeep kronkelen we ons een weg door krappe haarspeldbochten, rommelen we over smalle grindweggetjes en slingeren we door modderige plassen. Lateraal duiken kliffen honderden meters verticaal in de afgrond. Ik loop Christian met mijn elleboog tegen het lijf en fluister hem toe: “Dat ziet er veelbelovend uit!” Na wat voelt als een halve eeuwigheid bereiken we een afgelegen bergdorp op 1800 meter hoogte. Redouan stopt de SUV voor een lemen huis. Binnen begroet Said ons met donkere, vriendelijke en warme ogen. We worden uitgenodigd om bij zijn familie te blijven.

Neem de tijd - ontspannen avond met (van links): shuttlechauffeur Achmed, auteur Andi Prielmaier, gastheer Said, fietsgids Redouan.Foto: Christian Back

Neem de tijd – ontspannen avond met (van links): shuttlechauffeur Achmed, auteur Andi Prielmaier, gastheer Said, fietsgids Redouan.

In de woonkamer van Saids huis staat een houten bank en een tafel – dat is het. Een kleine gasoven sist in de keuken. Saids vrouw Khadija zet thee. “Berber whisky” is wat de Marokkanen tongue-in-cheek hun alcoholvrije, amberkleurige nationale drank noemen. Traditioneel verfijnt Khadija de groene thee met verse munt en suiker. Veel suiker. Een teken van gastvrijheid. Want: weinig suiker – weinig vriendschap, veel suiker – veel vriendschap. Khadija serveert zelfgemaakt flatbread met boter, kaas en olijven in de Thévert à la menthe. Zij heeft de leiding over het huis. In het openbaar daarentegen lijken vrouwen gereserveerd. De rollen van mannen en vrouwen zijn duidelijk verdeeld. We bereikten één doel van onze reis al na een paar dagen: we wilden mensen leren kennen die een heel ander leven leiden ver van de stedelijke beschaving dan wij thuis. Douche? “De badkamer is buiten, want de rivier stroomt door het dorp”, zegt Said lachend. We lachen ook, poetsen onze tanden en glijden in onze slaapzakken. Welterusten, Marokko!

Hoe goed: Een muilezel sleept de apparatuur!

Vroeg in de ochtend werken we ons een weg de bergen op naar een hoge pas. Een muilezel helpt ons om de zware camera-apparatuur van Christian het kronkelende pad op te bulten. Wat een smokkel! Niettemin Het is het waard. We kijken de vallei in, vele bergkammen en kleine geulen, een ezelspad en een wild, ongerept landschap liggen onder ons.

Kosten noch moeite gespaard: een muilezel vervoert de zware camera-apparatuur naar de film- en fotoplekken op de paden in de Hoge Atlas.Foto: Christian Back

Kosten noch moeite gespaard: een muilezel vervoert de zware camera-apparatuur naar de film- en fotoplekken op de paden in de Hoge Atlas.

Daar zijn ze dan, onze sprookjesachtige paden…

Ik kijk naar Redouan, rol met de e-bike naar hem toe en klap hem af. We gaan! Redouan pedaal, ik volg zijn lijn. Het terrein onder onze banden is echt leuk. Rotsstappen: uitdagend, maar niet te ruw. Steinfelder : spannend, maar niet te veel belastend voor de zenuwen. Haarspelden: technisch, maar niet hooky. “Wauw!”, roep ik enthousiast naar Redouan! Dat is precies wat we zochten. Het pad wordt sneller en verdwaalt in het terrein. Nu haasten we ons over terreingolven en richels van geperste klei. Zo ongerept en afgelegen als het bergachtige gebied waar onze route doorheen loopt, heeft Marokko zich de afgelopen jaren zo geleidelijk ontwikkeld. Het is goed mogelijk dat de elektriciteit waarmee we onze batterijen hebben opgeladen zonne-energie is. Marokko is niet alleen een van de pioniers op het gebied van hernieuwbare energie op het Afrikaanse continent. In de wereldwijde klimaatbeschermingsindex 2023 staat Marokko op de derde plaats achter de rolmodellen Denemarken en Zweden. Duitsland staat pas op de 16e plaats. Tegen 2030 moet het aandeel hernieuwbare energie in Marokko stijgen tot 52 tot 86 procent.

Lees ook:   mountainbike schoenen aldi

We voelen ons ook vol frisse energie. We zoeken de volgende afdaling, persen onze auto’s door depressies en laten ons even later bijna gewichtloos omhoog dragen. Als in een achtbaan wisselen kleine richels en geulen elkaar af. De zandgrond zorgt voor een goede grip. Dit is Big Mountain Freeriding – technisch en vloeiend tegelijk! Het ezelpad is allang gemuteerd tot een droompad. Ik moet mezelf knijpen. Is dit een sprookje of realiteit? Zoveel is zeker – de lange reis was het waard.

E-bikes zijn verre van een alledaags gezicht in afgelegen berggebieden.Foto: Christian Back

E-bikes zijn verre van een alledaags gezicht in afgelegen berggebieden.

In het dal bereiken we het volgende dorp. Muziek schalt. Tröten tröten. Toeterende hoorns, klappende handen. We rollen over straat. Of het nu oud of jong is, vrouw of man, oma of opa – iedereen viert als een gek feest. Ook Redouan. Hij springt van de fiets, springt in de lucht. Pas nu beseffen we: Marokko heeft het onmogelijke bereikt. Winst tegen Portugal op het WK. Vreemden omhelzen ons, Redouan, Christian en ik liggen ook in elkaars armen. Iedereen springt, danst. Wij ook. Onze gastheren staan in de halve finales van het WK. En we vonden eigenlijk de gedroomde 1001-nachtpaden. In een razernij van vreugde omhels ik Redouan opnieuw. “Shukran – dank u, Marokko!”

Info Marokko

Reis

Vier uur vliegen van München naar Marrakech. Vluchten zijn beschikbaar vanaf ongeveer 150 euro. Vanwege de nabijheid van het Atlasgebergte is Marrakech een ideale bestemming luchthaven. Aankomst met de trein: naar Tarifa (Spanje), veerboot naar Tanger (Marokko) en vervolgens met de trein of bus naar Marrakech. Duur: 2-3 dagen. Als je genoeg tijd hebt, kun je ook met de auto aankomen (veerboot Tarifa – Tanger). Op afgelegen bergwegen wordt vierwielaandrijving aanbevolen. Deze wegen zijn vaak onverhard.

Accommodaties

Marokko is een reisbestemming en biedt geweldige accommodatie van elke klasse tegen betaalbare prijzen. Een nacht in traditionele riads is beschikbaar voor 25 tot 30 euro per persoon. Backpackers kunnen verblijven in goedkope hostels vanaf slechts 10 euro. De Marokkanen zijn erg gastvrij. In afgelegen dorpen is privé-accommodatie soms mogelijk. Het is het beste om de lokale bevolking of gidsen te vragen. Waar te verblijven Marrakech: Riad Bayti, Riad Dar Yassine

Gastronomie > Nachtleven

Na zonsondergang in Marrakech is een omweg naar het Djemaa el-Fna-plein aan te bevelen. Hier is er een drukte van jewelste met jongleurs, slangenbezweerders, waarzeggers, kunstenaars en muzikanten. En natuurlijk zijn er ook tal van culinaire hoogstandjes. Couscous en tajine zijn de bekendste traditionele gerechten. De wijk Guéliz in Marrakech biedt een breed scala aan restaurantss en bars.

Begeleiden

Begeleide mountainbiketochten in het Atlasgebergte worden aangeboden door de organisator Triberg Reisen, of de fietsgids Andreas Tonelli

Reisetiquette

De islam is de officiële religie van Marokko. Dienovereenkomstig moet kleding schouders en knieën bedekken. Mensen fotograferen: vraag het altijd vooraf.

Beste tijd om te bezoeken

Lente en herfst: Van maart tot mei en van september tot november zijn de temperaturen mild met weinig neerslag. De zomermaanden zijn erg warm.

Source link