BIKE Junior Team: Succes op het EK in Toscane

Dit jaar vond het EK plaats in Toscane in Il-Ciocco. Zoals altijd was er een tijdrit, een estafette, een shorttrack (de beste 45 uit de TT) en tot slot de XCO-race.

• Het TT-circuit was ongeveer anderhalve minuut lang en niet al te technisch, er waren een paar bochten waar je veel tijd kon verliezen.
• De estafetteronde was de startlus en een ingekorte ronde.
• De shorttrackronde ging deels over de ingekorte normale ronde en was slechts 4 minuten lang.
• De XCO-ronde bestond uit een lange klim met steeds korte vlakke stukken en afdalingen en een lange afdaling die in twee delen was verdeeld. De beklimmingen waren deels technische, smalle en deels brede grindpaden met een perfecte helling. De afdalingen hadden technische passages met stenige afdalingen en ook vloeiende stukken met steile bochten. Een ronde die erg leuk was om te rijden als je hem van dichtbij hebt bezocht.

Het Bike Junior Team startte met een U17 team met Paulina Lange, Max Ebrecht en Elias Hückmann. En een team in het U15-team onder leiding van Nico Brandl. Hier vulden Emma Leupold en Benjamin Huber het team aan als gastrijders.

Meteen aan het begin van de zomervakantie ging mijn familie met het Bike Junior Team naar het EK Jeugd in Il Ciocco in Toscane. De competitie bestaat uit vier verschillende disciplines: de individuele tijdrit, de teamestafette, de korte wedstrijd en de opperste discipline, de eigenlijke veldloop. Nadat ik maandag voor het eerst de baan bezocht, merkte ik al dat het me heel goed uitkwam. Ik hou van korte steile passages met vloeiende afdalingen.

Woensdag zijn we begonnen. De eerste discipline was de individuele tijdrit, maar helaas maakte ik hier een fout: ik startte te snel, werd eruit getild en moest van het clipless pedaal af. Toch liet ik me niet afschrikken, ik kwam de rest van de run vol vertrouwen door en finishte als 19e van de in totaal 267 U15-jongens, op slechts 2,6 seconden achterstand. Dit betekende dat ik me had gekwalificeerd voor de Short Race race, waaraan alleen de beste 45 mogen deelnemen.

Donderdag stond de Team Estafette op het programma, waarbij een estafette van drie renners, twee jongens en een meisje werd gereden. Ik was de startende coureur vanaf de 14e positie en deed het goed. Ik was de eerste die met een duidelijke voorsprong de leiding overdroeg aan mijn teamgenoot Benjamin Huber. Hij wist zijn voorsprong te behouden en gaf als eerste de leiding over aan de laatste coureur Emma Leudpold. Ze kwam als zevende over de finish. We hadden gehoopt om even op het podium te staan, maar zijn tevreden met de 7e plaats van de 147 teams.

Bij de Short Race de volgende dag ging het voor mij niet volgens plan. Ik startte de race vanaf de 19e plaats op de grid. Mijn doel was om alles te geven en mee te strijden voor een medaille. Dit mislukte heel snel, ik moest bij knelpunten steeds weer van de fiets stappen en rennen en duwen vanwege renners voorop. Nadat ik er niet doorheen kon komen, besloot ik in de tweede van vier ronden te vertragen en mijn energie te sparen voor zaterdag.

In de laatste wedstrijd, de cross country race, had ik de eer om vanaf de eerste positie te starten, want ik reed de snelste ronde van alle U15’s in de teamestafette. Ik maakte van de gelegenheid gebruik en nam kort na de start de leiding in het veld van 176 renners. In de eerste ronde probeerde een Zwitser echter weg te rijden en ik kon het hoge tempo niet helemaal bijhouden. Ik eindigde mijn race echter vol vertrouwen en liet me de tweede plaats niet afpakken. Nu mag ik mezelf Vice Europees Kampioen U15 noemen. Dit overtreft elke verwachting waarmee ik naar Italië ben gegaan. Ik ben erg blij met mijn geweldige prestatie, maar het was nooit mogelijk geweest zonder de steun van mijn ouders, mijn broer Timo, mijn coach Vogl Josef en mijn team, het Bike Junior Team en mijn sponsors – heel erg bedankt daarvoor!

Mijn TT verliep niet zo goed als ik had gehoopt. Ik merkte al op de roller dat er iets mis was met mijn benen, omdat mijn pols veel te hoog was voor het opgegeven wattage dat ik reed. Toch ben ik vol goede moed begonnen en heb ik mijn best gedaan. Na ongeveer een halve ronde sloten mijn benen zich en begonnen te verkrampen. Helaas kon ik mijn doel (de eerste 45) niet bereiken en eindigde ik op ongeveer de 90e plaats.

Na een minder goede TT ging ik vol vertrouwen de estafette in. Onze tactiek was dat Elias start, Paulina tweede en ik laatste. Helaas crashte Elias bij de start en verloor plaatsen, hij gaf het stokje over aan Paulina op ongeveer de 23e plaats, die mij op de 29e plaats overgaf. Bij de start merkte ik dat mijn benen nog steeds niet zo goed waren en niet zoveel druk hadden als normaal. Door een foutje crashte ik in een bocht na de Rockgarden en verloor tijd die ik eigenlijk goed wilde maken in de afdaling, maar dat lukte niet omdat ik in de afdalingen twee langzame concurrenten voor me had. Toch kon ik een paar plaatsen opschuiven naar de 22e plaats. De rondetijd was echter niet zoals ik had gehoopt en betekende voor mij de 48e plaats als startpositie in de XCO.

Net als bij de andere wedstrijden merkte ik dat ik me niet zo fit voelde als anders. Toch was mijn doel om de top 10 te halen in de race, wat niet zo onwaarschijnlijk was omdat ik vanaf de 48e plaats startte. In de startlus kon ik me goed omhoog werken en lag ik ongeveer 20e plaats. In de volgende ronde kon ik weer twee concurrenten inhalen, maar dat voelde ik aan het begin van de tweede ronde, waardoor ik langzaam terugviel. Ik merkte de hele tijd in de race dat er iets niet goed ging en mijn benen nog steeds niet zo goed waren, aan het einde van de tweede ronde viel ik terug naar ongeveer de 25e plaats. De volgende ronde verliep op dezelfde manier. In de laatste ronde kon ik twee coureurs inhalen die elkaar in het heetst van de strijd op technisch vlak begonnen te bevechten. Uiteindelijk eindigde ik slechts op een teleurstellende 38e plaats. Helaas verliep het hele EK niet zoals gehoopt. Proficiat aan mijn teamgenoten Nico en Elias die runners-up en Europees kampioen werden.

En het EK jeugd in Toscane is al verleden tijd. Zelfs tijdens de baancontrole was de baan extreem stoffig en erg droog. Ik heb het goed gedaan met mijn Time Trial, zonder al te veel risico. Dus kwalificeerde ik me voor de Short Race met mijn 26e plaats. De volgende dag was het tijd om te laten zien waar we als team van gemaakt zijn. Helaas is dit echter niet gegaan zoals we hadden gehoopt. Zelfs Elias werd gestopt met een valpartij en een defect aan zijn schoen, mijn benen waren ook erg zwaar van de dag ervoor. Max had ook een crash gehad en dus moesten we genoegen nemen met een teleurstellende 22e plaats.

Voor mij ging het vrijdag met de XCC, voor mij de eerste keer ooit. Met een start vanaf de vierde startrij was de startpositie niet perfect. Na veel lopen in de eerste ronde was het na een zware twintig minuten eindelijk genoeg voor de 27e plaats. De laatste wedstrijd was voor mij de belangrijkste race, de XCO. Na een zeer goede start kon ik me beetje bij beetje naar voren werken. Mijn benen waren veel beter dan in de estafette en zo kwam ik als 16e over de finish na een zeer spannende en hete race. Zo kwam de week op het EK tot een einde met enorme successen van de jongens en een solide race van mij.

Na een geweldige week met veel ervaringen in Maribor (eyof), ben ik direct naar het EK Jeugd in Italië gegaan. Net als vorig jaar was mijn voorpret voor het evenement groot, zoals het altijd is is een spannende week met veel indrukken. Na de eerste baancontrole merkte ik dat het een snelle en vloeiende ronde was, die ook veel beklimmingen kende. Ik hou vooral van dergelijke routes en ze passen vooral bij mij.

Woensdagmiddag stond de tijdrit op het programma: Zoals verwacht had ik helaas niet veel kans om vooraan bij de “sprinters” te zitten, waardoor ik helaas niet in de top 45 eindigde. Dit betekent dat de shorttrack twee dagen later ook voor mij werd gelopen, want alleen de beste 45 deelnemers mochten meedoen.

De volle concentratie was dus gericht op de komende teamestafette. Ik was meer dan blij met het team van dit jaar met mijn teamgenoten Paulina en Max, omdat we allemaal snelle rijders zijn. Daarom hoopte ik op een overeenkomstige plaatsing. Ik was de startende coureur. Meteen bij de start gebeurde er een massale crash vanaf de eerste rij, daarom ben ik gecrasht, ben ik niet gewond geraakt en heeft mijn motor alles zonder problemen overleefd. De sluitingen van mijn rechterschoen scheurden echter af, waardoor ik gedwongen was om met slechts één schoen te rijden. Ik had dus een slechte ronde vol problemen. Daardoor was de estafetteploeg die dag niet helemaal tevreden.

Maar nu volgden voor mij twee dagen rust, wat de stemming opbouwde. Zondag was de dag van de XCO race. Dit was mijn hele focus, want het was voor mij het enige waar ik iets wilde “scheuren”. Op de rol nam de motivatie toe, vanaf de tweede rij begon het voor mij. Na een paar plaatsen verlies bij de start door de hectische startfase, verloor ik ook de kopgroep uit het oog. Maar dat kon ik niet op me laten zitten, dus heb ik alles gegeven om de top te bereiken. Gelukkig haalde ik het na twee van de vijf zware ronden. Dus probeerde ik te herstellen op het achterwiel van de Nederlander.

We gingen in tweetallen onze laatste ronde in. Op de laatste lange klim viel ik aan en sloeg een gat dat mijn tegenstander niet kon dichten. Ik probeerde dus niet te crashen in de komende afdaling en tegelijkertijd de Nederlander niet opnieuw te laten naderen. Dat lukte en ik kon als winnaar en nieuwe Europees kampioen over de finish komen. Bij de prijsuitreiking mocht ik de gouden medaille en de “felbegeerde” trui aantrekken. Zo sloot ik deze week af met een succes. Al met al was het een geweldige week met veel mooie herinneringen.