Mondraker Dune 2024: De nieuwe lichte e-MTB is geland

Wat een timing! Het sci-fi-epos “Dune 2” wordt in de bioscopen uitgebracht en de superenduro Mondraker Dune met de SX-engine van Bosch wordt op de markt gebracht – ook in zijn tweede editie. Nee, de Spanjaarden hebben de naam niet gestolen – dat waren ze eerder.

Al in 2009 lanceerde de fabrikant uit Alicante een enduro genaamd Dune, toen nog met 26-inch wielen en, vanuit het oogpunt van vandaag, grappig gebogen aluminium buizen van de hydroforming-pers. Nu beleeft de Dune zijn revival als een lichte e-enduro met een chic vormgegeven frame van full carbon. Zelfs de wip is gemaakt van de zwarte wondervezel.

Er zijn drie modellen: de Dune R met Fox-vering voor 7999 euro, de RR met Öhlins-veerelementen (9499 euro) en het topmodel XR in premiumuitrusting voor maar liefst 11.999 euro. Alle modellen wegen ongeveer 20 kilo, zijn uitgerust met mul-banden en worden aangedreven door de SX-motor van Bosch, die zich discreet maar duidelijk rond de trapas nestelt.

De SX van Bosch (400 Wh, 55 Nm) is een hermafrodiet: hij is niet superlicht met een gewicht van zo’n twee kilo, maar wel voorzien van meer vermogen. Het is zelfs mogelijk om samen met krachtige e-MTB’s tochten te maken. De SX wordt gevoed door een geïntegreerde, d.w.z. niet-verwijderbare, 400 Wh-batterij. De 400 moet genoeg sap leveren voor 1500 meter hoogte of ritten van twee tot drie uur. “De meesten van hen zijn toch niet meer op de weg”, zegt Mondraker, die het compromis rechtvaardigt om gewicht te besparen – hetzij met een superlichte motor met een lager toerental, hetzij met een kleinere batterij. Toen werd de beslissing genomen ten gunste van de kleine batterij.

Wil je langer onderweg zijn en meer hoogte breken, dan kun je de actieradius pimpen met een optionele extender. Bosch biedt hiervoor de 1,6 kilogram zware PowerMore Range Extender met 250 Wh aan. Het wordt aangesloten op de waterfleshouder en zou 60 procent langer sap leveren bij parallelle afvoer. Dit betekent dat beide accu’s tegelijkertijd leeg zijn. Het verlengstuk wordt in de bidonhouder geschoven en moet apart worden gekocht voor 469 euro.

De royale veerweg (170/165 millimeter voor de R en RR, 180/165 voor het topmodel) geeft het beoogde gebruik aan: volle zwaartekracht. Freeride zou het in het verleden hebben geheten; tegenwoordig heet het Enduro plus. Met andere woorden: geen grenzen bergafwaarts, stuntintermezzo’s gewenst! De rest van de uitrusting is ook ontworpen voor offroad-capaciteiten: de pittige en zeer stabiele Sram Code-remmen met vier zuigers en een extra sterke downhill-band van Maxxis, waar het het meest telt: achterin in “double down” versie. Dat de premium uitrusting van het geteste topmodel met Sram’s elektrische versnellingen, E-Vario zadelpen, carbon wielen, etc. boven elke kritiek verheven is, is gezien de aanschafprijs niet verwonderlijk. De Mondraker Dune XR is zelfs 2000 euro duurder dan Europa’s populairste straatmotor met net geen 100 pk (Honda CBR 650 R, 9800 euro).

Zelfs bergop is het motto: Freeride! Daarvoor zorgt de SX-motor van Bosch. Met 55 Newtonmeter levert hij voldoende koppel om proefpassages onder de knie te krijgen waar zelfs verticale kunstenaar Braydon Bringhurst vast zou komen te zitten. Mits de cadans hoog is, biedt de aandrijving, die ongeveer twee kilogram weegt, onevenredige ondersteuning. Dit betekent dat je het kunt bijhouden, zelfs als je vrienden op volle kracht fietsen; er zijn maar weinig lichte EMTB’s die dat kunnen zeggen. Prettig: het lage motorgeluid. De Bosch SX is niet zo stil als bijvoorbeeld de TQ-lichtmotor, maar doet zijn werk met een discreet achtergrondgeluid. Slim: veel instellingen kunnen via de app worden geïndividualiseerd.

We hebben de Dune getest op het perfecte “I’ll push you to the limit”-terrein: op de Sintra-paden in de buurt van Lissabon. Daar vind je alles wat je nodig hebt om een enduro-fiets echt te verslaan en op het spreekwoordelijke ijzel te leiden: Slangenpaden in het bos met strakke stroppen en scherpe haarspeldbochten – hier moet de fiets wendbaar zijn, snel van de ene bocht naar de andere kunnen worden geschakeld en precies worden gestuurd, anders wordt het vervelend. Wortelvelden, Sprünge, bliksem valt over randen – zonder een rijke, gevoelige vering gaan grip en controle verloren. Rotsafdalingen, lastige trialpassages en steile glijbanen – eenvoudige bediening, goede gewichtsverdeling en een direct rijgevoel zijn een must om deze uitdagingen met vlag en wimpel aan te gaan. Volgas passages met puin en geblokkeerd terrein – hier moet het chassis tractie genereren en de grillen van het parcours verzachten als je Vmax wilt bereiken.

Eerste officiële handeling voordat je begint: het onhandige display moet weg van de anders chique cockpit met breed 800 stuur in de stompe stuurpen (30 mm), de infobox kan gelukkig snel worden losgekoppeld. Door de eigen “fast-forward geometrie” lijken Mondraker-fietsen sowieso altijd iets langer, dus maat medium past heel goed met een rijdershoogte van 1,78 meter – de fiets is handzaam genoeg en toch voldoende stabiel voor knikken op hoge snelheid.

En met de Dune wil je echt gas geven. Hij is voor dit doel ontworpen en biedt een slikkende Öhlins-ophanging met stalen schokdempers achter, inclusief de kenmerkende gele Zweedse veer in de topversie. Hoewel de vork vrij onopvallend zijn werk doet, voel je de extra portie comfort van de achterdriehoek. Maar de fiets is geen zuignap die aan de grond blijft plakken. Het chassis zorgt voor een aangename tegendruk om levendig te blijven. En knal voor offroad-sprongen en faxen op het parcours. Dit is waar het zware gewicht van de Dune van pas komt. Met 20 kilo komt hij niet in de buurt van de volbloed lichte fietsen, maar hij tankt ook niet door het terrein zoals de full-power fractie.

Het duin demonstreerde zijn behendigheid hoog bij de Chapel de Nossa, waar rotsen als reusachtige hinkende stenen in het bos liggen. Terwijl de dikke dozen meer kans hebben om tegen het obstakel te stuiteren, kan de Dune worden afgelost en op rotsblokken worden getild met behulp van de heupen. De liggende achtervork (445 mm) is kort genoeg om de Dune gewillig op het achterwiel te trekken. Met fysieke inspanning, maar zonder je biceps te verrekken. De fiets is goed uitgebalanceerd, dat voel je met handleidingen: hij surft stabiel op het achterwiel zonder rond te lopen – geweldig!

Ik hou van reizen en het wendbare gevoel van een organische fiets, dus de Dune past heel goed bij mij. The Dune bedwong alle chicanes van de Sintra-paden met vlag en wimpel. Ik accepteer graag het kortere bereik in vergelijking met een full-EMTB voor meer lichtheid op het parcours. Het topmodel is snel, krachtig en nauwkeurig te besturen – top! Maar de prijs is zout!

Hoge prijs, compromisloze functies. De topklasse Dune XR is nog meer getrimd voor downhill rijden met een 180 Öhlins vork en Öhlins coil shock. Carbon velgen duwen het gewicht onder de 20 kilo.

De Dune RR kreeg ook de Zweedse Öhlins-vering, maar dan met TTX Air-schokdempers. Remsysteem: Sram Code Bronze. Elektrisch schakelen doe je met Sram GX Eagle AXS – de wielen zijn gemaakt van aluminium.

Het goedkoopste model, de Dune R, heeft een Fox vering (Fox 38 Performance, 170 mm/Fox Float X Performance), Sram’s GX-Eagle aandrijflijn, het Sram DB8 remsysteem en lichtmetalen velgen.

>> Freeride & Downhill MTB’s

>> En voor een overzicht van verschillende MTB’s kun je gebruik maken van ons merkenoverzicht