Dramatische explosies en enorme vuurstormen hebben gaten in de aarde geslagen en bergen opgestapeld. In de Vulkaaneifel kookte het ooit machtig. “Dat was meer dan 10.000 jaar geleden”, grijnst Uli Heinrichs: “Vandaag is het hier rustiger.” Je leest het goed: de fietsen leunen tegen de reling van het uitkijkplatform Achterhöhe. Onze blik dwaalt over een idylle uit een prentenboek: zacht golvende lage bergtoppen, diepgroen bos, wazige gouden ochtendzon – oh, dat is echt iets voor het hart! Maar ook iets voor de ziel van de motorrijder? Naar deze panoramaplek, die in het bos boven het kleine Eifeldorpje Lützerath ligt, zijn we over een bospad gegaan. “Oké, dat is tot nu toe niet echt spectaculair geweest”, geeft Uli toe: “Maar wacht maar af!” Voor ons liggen “paden in overvloed!” Tenminste, dat hadden Uli en zijn maatje Patrick Lohberg gisteravond beloofd bij een dubbele Eifelburger met veel kaas in een café in Daun. Nu, terwijl hij naast me trapt, voegt hij er stralend van vreugde aan toe: “Maar het zal ook vermoeiend zijn, zelfs met een elektromotor. Daarboven is het recht voor z’n raap!”
Drie dagen lang willen de twee jongens uit Eifl me de paden van hun thuisland laten zien. Het idee: zoveel mogelijk paden met elkaar verbinden tot een coherente etappetour. Zal het lukken? De eerste trailafdaling van de dag vanuit Lützerath naar het Üßbachtal, die nu vrij abrupt begint, legt de lat behoorlijk hoog: eerst sturen we door een paar gemakkelijke bochten in een bos vol steeneiken: Hmm! Veel stroming op zachte bosgrond! Dan steken de eerste wortelknollen uit de grond, geflankeerd door bemoste rotsen. En aan het einde wacht een steile glijbaan met puin. En het dwingt de remmen van mijn e-mountainbike tot maximale bedrijfstemperatuur. Voor het eerst zit ik op een vloer van het merk “Hohe Acht”, dat Patrick van de plaatselijke Eifler fietsfabrikant speciaal voor mij heeft georganiseerd voor onze tocht. Nog een laatste moedige bocht door een bocht van het pad, dan rollen we uit in de schaduwrijke valleibodem. Wauw, zo kan het doorgaan!
De lavabergen torenen rond Bad Bertrich hoog op – hier wachten de mooiste paden op u.
En dat is precies wat het doet! In het Siebenbachtal stijgt trage ochtendmist op uit bedauwde weiden, de beek klotst rustig in de dalbodem, maar we zetten de verwarming echt hoger op de volgende bos- en wortelpaden. Als we eindelijk een pauze nemen op een bospad om onze zenuwen en batterijen te sparen, zegt Uli gewoon: “Zo gaat het hier nu eenmaal: het gaat de hele tijd op en neer, op steeds wisselend terrein. De Eifel is behoorlijk ruig.”
Het volgende op de agenda zijn de paden rond Bad Bertrich, waar volgens Patrick de mooiste paden van de dag wachten! Bad Bertrich is een nogal slaperig kuuroord. Rondom stapelen zich echter lavabergen op, waarvan de steile flanken een opwindend wilde ketel vormen. En precies waar het het steilst is, balanceren de veelgeprezen singletrails: de afgrond gaat het over brokkelige leisteen, soms is de grond geblokkeerd en zijn er zelfs een paar kleinere sprongen. Het is maar goed dat er op de steilste punten leuningen worden geplaatst, waaruit blijkt dat hier echt aandacht nodig is! Op het eerste gezicht ziet de Eifel er niet zo uitdagend uit: de voormalige vulkanische toppen zijn door de tand des tijds vermalen tot mooie lage bergheuvels en de resterende kratergaten zijn opgevuld met water. Trouwens, de cirkelvormige kratermeren worden maren genoemd, ze zijn het handelsmerk van de Vulkaaneifel. Over het algemeen is er hier een overvloed aan water, het heeft diepe talkkiezels gedolven en borrelt op allerlei plaatsen als mineraalwater op uit het vulkanisch gesteente. We zullen dus niet sterven van de dorst tijdens onze tour. Maar let op: “Elke bron smaakt anders”, zegt Patrick, “afhankelijk van welke mineralen erin zijn opgelost.” Het water van de Darscheider Drees bijvoorbeeld, dat midden in het bos uit de buis spat en nu rechtstreeks in onze drinkflessen spuit, is licht roodachtig van het ijzer, smaakt ook een beetje zuur, maar is “best gezond”.
Mijn compagnon Uli verdient zijn geld als vervangende boer
Terwijl Patrick in het echte leven werkt als leraar Duits en sport op een gymnasium in Daun, is zijn maatje Uli als boer in dienst van de staat. Zijn taak: Als een boer ziek wordt Uli komt als ziekenvertegenwoordiger naar de boerderij, melkt de koeien of ploegt het veld. Daarom kent hij elk spoor, elke steen en elke wortel binnen een straal van 100 kilometer rond Daun – “en Uli kent ook een verhaal over elke uithoek”, voegt Patrick er met een knipoog aan toe en verklapt: “Daarom noemen we hem ‘de radio’.” Patrick en Uli hebben hun krachten gebundeld met andere motorrijders om een club te vormen: de Vulkanbiker. Al meer dan 20 jaar organiseren ze de jaarlijkse marathon, bieden ze rondleidingen aan en verzorgen ze het parcoursonderhoud in het Trailpark-Vulkaneifel. Het routenetwerk omvat meer dan 750 kilometer bewegwijzerde kilometers, legt Patrick uit: “Het netwerk groeit elk jaar. Maar we hebben nog een paar tracks achter de hand die er nog geen deel van uitmaken.” Op de laatste dag van de tocht laten ze me twee van zulke parels zien: eerst trappen we met veel vooruitziendheid over diepgroene zomerweiden. Dan gaan ze met z’n tweeën naar de rand van het bos en verdwijnen daarin. Ik probeer vol te houden, maar raak al snel het spoor bijster in het struikgewas van machtige eiken en douglassparren. Oh, daarboven! De twee wachten op de kruising, waar het bos net zo abrupt eindigt als het begon. “Nu gaan we je onze Grand Canyon laten zien!” Wat natuurlijk een beetje overdreven is. Het blijkt dat Uli een lavagroeve betekent. Verschillende smalle paden doorkruisen het gebied, kronkelende, golvende paden buigen rond scherpe lavakeien. De bergflanken, opengereten door graafmachines, onthullen bizar gekleurde rotsformaties: zwavelgeel, diepzwart, baksteenrood. Als we de tocht voortzetten, is één ding vrij duidelijk: je kunt zeker duizelig worden op de paden van de Vulkaaneifel.
Etappe 1: Van Lützerath naar het klooster Himmerod
- Lengte: 67,3 km
- Bergopwaarts: 1558 m
- Dalafwaarts: 1661 meter
- Moeilijkheidsgraad: 35% gemiddeld, 5% moeilijk
Beschrijving van de tour: Tussen de start in Lützerath en de bestemming van de dag Himmerod Abbey zijn er een paar traillussen, ontspannen bosweggedeelten en slechts een klein beetje asfalt. Direct na het binnenrollen wacht u de eerste afdaling van het bospad naar het Üßbachtal. De eerste anderhalve kilometer zijn nog makkelijk onder de banden, later helt het pad steiler over en werpt stenen en wortels omhoog (S1). Direct daarna volgt u de Siebenbachtaler paden, die door dicht bos slingeren. Er zijn hier twee korte duwpassages, maar daarna kun je op smalle tot bredere bospaden weer echt gas geven. Het volgende hoogtepunt zijn de paden rond Bad Bertrich. Deze zijn technisch uitdagender, met kleinere druppels en op sommige plaatsen licht geblokkeerd. Het kuuroord Bad Bertrich biedt uitstekende plaatsen om te stoppen voor een verfrissing en nieuwe energie op te doen!
Daarna gaat het terug langs de Üßbach, waar gemakkelijke veld- en bospaden naar het Liesertal leiden. Het spectaculaire en technisch veeleisende Lieserpad (op sommige plaatsen tot S2) wacht hier op u – pas op, gevaar voor vallen! Rijd aandachtig en stap bij twijfel uit. Daarna wordt het terrein weer rustiger voordat kort voor het einde van de etappe een laatste voetzoeker wacht: het wortelpad op de Hunnenkopf (tot S2). De afdaling is niet bijzonder lang, maar vermaakt met afwisselende wortelstappen en is vaak modderig en versleten in het onderste deel.
Tip voor ’s nachts: Himmerod Monastery Hostel: Gelegen in een afgelegen vallei, hemelse rust, eenvoudige kamers – en de mobiele telefoon kan worden weggelaten vanwege een gebrek aan ontvangst. Heerlijk eten in het kloosterrestaurant, www.abteihimmerod.de
Etappe 2: Van het klooster Himmerod naar Darscheid
- Lengte: 60,5 km
- Bergopwaarts: 1279 m
- Afdaling: 1095 meter
- Moeilijkheidsgraad: 35% gemiddeld, 10% moeilijk
Beschrijving van de tour: De loipes rond Manderscheid zijn ongetwijfeld de beste van de hele regio. En dit labyrint staat op het programma op de tweede dag. Kort na de start bij de abdij van Himmerod nodigt een wortelrijk rivierpad uit tot dansen, maar daarna kunt u zich opwarmen op ontspannen bospaden die door de bovenloop van de Salm leiden. Afhankelijk van de weersomstandigheden van de voorgaande dagen kan de grond hier nat en modderig zijn! Na een kronkelende bos- en weideafdaling opent het bassin zich naar het Meerfelder Maar. Een pad omcirkelt het meer direct aan de oever. Kort daarna volgt de Windsborn-krater, die wordt bekroond door een imposant kruis op de top. Vanuit het oogpunt van een geoloog is het onderstaande meer geen maar, maar een van de weinige echte kratermeren ten noorden van de Alpen.
Halverwege de route komt de tocht weer in aanraking met het Lieserpfad, dat op sommige plaatsen moed vereist en deels bloot en geblokkeerd is, maar over het algemeen goed te rijden is. Het wortelpad op kilometer 38 is misschien een plek waar afstappen een betere optie is. Maar dit wordt gevolgd door een gedeeltelijk onbeschut hoogtepad, waarop moeiteloos kan worden gesurft.
Hoogtepunt van de dag: de Koulshore in het Vulkaneifel Trailpark. Kronkelende technische paden, noordkusten en een pumptrack wachten hier op u. Daarna gaat het naar het hart van de Vulkaaneifel: de Dauner Maars. De beklimming vanaf het Gemündener Maar is scherp: de enige skipiste in de Vulkaaneifel klimt omhoog naar de Dronketurm en beloont je met een panoramisch uitzicht op de Hunsrück, Keulen en Koblenz.
Tip voor overnachting in Darscheid: Kucher’s Landhotel, luxe viersterrenhotel met geweldig restaurant, www.kucherslandhotel.de
Etappe 3: Vulkaancircuit vanuit Darscheid
- Lengte: 65,8 km
- Bergopwaarts: 1330 m
- Afdaling: 1330 m
- Moeilijkheidsgraad: 35% gemiddeld, 5% moeilijk
Beschrijving van de tour: De derde etappe maakt een grote lus vanuit Darscheid en rijgt veel van de cirkelvormige Eifelmaren aaneen. In totaal liggen er negen van deze meren op de route. Het hoogtepunt van de hele tocht is de lavagroeve van Üdersdorf, die nog steeds in bedrijf is, maar gedeeltelijk met de fiets kan worden bereden. Bizar gekleurde aardlagen worden hier blootgelegd. Maar voordat u zich kunt uitleven op deze kronkelende steengroevepaden, zijn er nog bijna 16 afwisselende kilometers te gaan: Kort na Daun gaat u met een korte, vloeiende route vanaf de Wehrbüsch het kuurpark van Daun in. De oprijlaan van Weiersbach gooit wat wortels en kleinere hakken voor de vork. Kleine technische eenheden die momentum nodig hebben en die veel sap uit de batterij zuigen. Maar natuurlijk is de inspanning de moeite waard, want daarachter wacht nu het reeds aangekondigde hoogtepunt van de dag: de kronkelende Löhley-paden in de lavagroeve bij Üdersdorf. En om ervoor te zorgen dat de spanning niet afbreekt, volgt op slechts een paar honderd meter afstand de zogenaamde Devil’s Slide Downhill. We rijden hem echter tot aan het Weinfelder Maar – wat dankzij elektrische stroom en voldoende inzicht moeiteloos kan. Bijna aan het einde van de ronde gaat het door het indrukwekkende Strohner Zwitserland. Een kort maar des te mooier pad leidt door een alpien aandoende kloof die de Alfbach in de rots heeft gegraven.
GPS-gegevens voor het MTB-circuit Eifel
De GPS-gegevens voor de hier beschreven MTB-tochtU kunt de Eifel hier gratis downloaden.
Informatie over de etappetour
Het jachtgebied
Waar ooit de vulkanen machtig borrelden, liggen tegenwoordig de idyllische heuvels van de Vulkaaneifel. De hoogste berg is de Hohe Acht, de top van een uitgedoofde vulkaan die bijna 750 meter hoog is. Het gebied is heuvelachtig als een achtbaanparcours, er zijn niet alleen meer uitgedoofde vulkanen en kratermeren dan je kunt tellen, maar ook enorm veel bospaden om te mountainbiken. De Eifel is ideaal voor veeleisende langlauftochten, omdat het niet alleen op en neer gaat, maar je kunt de tochten opfleuren met veel vloeiende tot technische singletrails.
Beste tijd om te bezoeken
De Eifel is een van de middelgebergten van Duitsland, dat zelfs in de zomer verrassend vaak koel en regenachtig is. Aan de andere kant is het zelden te warm om te fietsen.
Reis
met het openbaar vervoer Het gebied rond Daun is niet echt gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Als je het toch eens wilt proberen: er rijden bussen vanaf de treinstations in Cochem an der Mosel of Gerolstein.
Tour informatie
Rondleidingen: of het nu gaat om een meerdaagse tocht of een uitgebreide dagtocht: als iemand de beste routes in de Vulkaaneifel kent, dan zijn het wel de gidsen van Eifel-Bike, www.eifel.bike
Voor wie liever op eigen houtje op pad gaat: in de Vulkaaneifel zijn inmiddels 750 kilometer aan tournetwerken bewegwijzerd. Een overzicht en alle informatie over het Trailpark-Vulkaneifel vindt u op www.trailpark.bike
Accommodaties
We verbleven hier tijdens onze driedaagse etappetour en kunnen de accommodaties aanbevelen:
- Lützerath: Hotel-Restaurant Maas, eenvoudig landhotel met degelijk restaurant. Informatie: www.hotel-maas.de
- Himmerod Monastery Hostel: Gelegen in een afgelegen vallei, hemelse rust, eenvoudige kamers – en de mobiele telefoon kan worden weggelaten vanwege een gebrek aan ontvangst. Heerlijk eten in het kloosterrestaurant, www.abteihimmerod.de
- Darscheid: Kucher’s Landhotel, luxe viersterrenhotel met een geweldig restaurant. www.kucherslandhotel.de
Gebeurtenissen
Bij de VulkanBike Marathon werden in 2023 ook voor het eerst de Duitse kampioenschappen gravelbiken gehouden. Racedatum voor 2024: 7 september. Info en inschrijving: www.vulkan.bike
Informatie in het algemeen
www.geopark-vulkaneifel.de en www.vulkaneifel.de
>> De hier beschreven GPS-gegevens voor de hier beschreven MTB-tocht door de Eifel kunt u gratis downloaden <<