Interview met downhiller Stefan Garlicki: Het laatste seizoen van de stand-up man

FREERIDE: Stefan, je hebt in korte tijd beide heupen gebroken. Hoe voel je je als je ’s ochtends opstaat?

Stefan Garlicki: Stijf. Maar ondertussen gaat het best goed, dankzij veel werk in de sportschool. De odyssee begon in 2018 bij een race in Ilmenau. Hier brak één heup. Ik heb bijna een half jaar op krukken moeten lopen. Amper elf maanden na Ilmenau kwam ik ten val op het WK in Leogang – hier brak mijn andere heup. Er volgden een aantal operaties. Aan de ene kant heb ik sinds afgelopen september een kunstgewricht. Ik denk dat ik de enige downhill worldcupper ben met een heupprothese.

Je wilt in 2023 weer meedoen aan het WK. Daag je geluk uit?

Ik wist meteen dat ik weer downhill wilde racen. Hoe frustrerend de beoordelingen van de artsen ook waren. Racen was mijn hele motivatie tijdens de revalidatie. Je moet weten, in 2017 was ik goed op weg naar de top. Kwalificeerde zich regelmatig, eindigde in de top 25. Toen kwam de vloed van watervallen. In 2021/22 startte ik weer in downhill koersen, maar altijd met pijn. Daarom heb ik gekozen voor het kunstgewricht. In 2023 wil ik me verzoenen met racen, mijn rust vinden. Ik wil eindelijk weer racen zonder pijn. Maar ik ben niet naïef. Ik weet dat mijn lichaam een bouwplaats is. Vanaf 2024 richt ik me voorlopig op andere MTB-projecten.

Je kunt ook vallen.

Zeker, maar de ervaring leert dat de meeste crashes gebeuren tijdens races.

In de racerun leg je al je eieren in één mandje. En dat is in omstandigheden waar je normaal nooit op de limiet zou rijden. Denk aan de natte race van 2021 op Les Gets. Dat is gek. Geen wonder dat zoveel renners geblesseerd raakten: zelfs Greg Minnaar, Loic Bruni, Loris Vergier en Amaury Pierron.

Terug naar je blessure-ongeluk. Hoe zwaar is het mentale werk met zulke tegenslagen?

Oef, moeilijk! Ik denk dat het hoofd maar een bepaalde hoeveelheid trauma kan verdragen, waarna het in staking gaat. Zo was het ook bij mij. Ik worstelde met slapeloosheid, pijnstillerverslaving, paniekaanvallen en donkere gedachten.

Hoe ging je er in het dagelijks leven mee om?

Slecht. Ik was constant oververmoeid, prikkelbaar en miste optimisme. Ik ben in principe een positief persoon – ik heb nooit iets met depressie te maken gehad. Maar deze reeks tegenslagen boorde zich in mijn hoofd.

Hoe reageerden de mensen om je heen?

Ik was best druk met mezelf, maar ik voelde natuurlijk dat ik een last was voor mijn medemensen. Toen ik het kunstheupgewricht kreeg, ben ik ook geopereerd aan mijn schouder. Ik werd verpleegkunde.

Is er een moment dat je je vooral herinnert?

Het bestaat echt. Ik was eindelijk door mijn operaties heen en had de wil herwonnen om mijn weg terug te vechten. Kort daarna stelde mijn arts huidkanker vast tijdens een routinecontrole. Niet zo’n groot probleem; Het werd weggesneden over een groot gebied. Maar voor mij was het meer dan dat: het was alsof mijn lichaam tegen me werkte. Vanaf dat moment voelde ik steeds vaker hoe mijn gedachten lichamelijke klachten opriepen.

Bijvoorbeeld toen ik met mijn vriendin en een paar vrienden naar de bioscoop ging. Plotseling spande mijn keel zich aan en mijn hart bonsde zo hard dat ik een hartaanval vermoedde. In de kliniek vertelden ze me later dat het een paniekaanval moet zijn geweest. Het was een volkomen normale situatie, zonder noemenswaardige stress, en het lichaam ging in staking. Ik dacht bij mezelf: Waar gaat dit in godsnaam over!?

Ben je er nu van verlost?

Nee, maar het is veel beter geworden. Ik begon te mediteren – dat hielp. Ik zeg je, zo makkelijk is het niet. Het vergt doorzettingsvermogen. Ik heb echter nog niet helemaal het vertrouwen in mijn lichaam herwonnen.

Je bent een zogenaamdePrivateer racer, zonder team achter zich. Hoe volg je de veranderingen van de UCI in het WK?

Ik denk dat het een overwinning is voor de kijkers. In eerste instantie niet voor de chauffeurs. Want je verdubbelt het risico met de twee raceruns. Naast de kwalificatie moet je dus twee keer al je eieren in één mandje leggen. Als racer zonder monteur heb je sowieso slechte kaarten, omdat de twee runs dicht bij elkaar liggen. Het nageslacht zal het ook moeilijk hebben. Dat kan de kwaliteit van het WK op de lange termijn schaden.

Ik wil pas een definitief oordeel vellen als het seizoen voorbij is. Warner Brothers heeft alles in huis om de sport groter te maken. Ik ben benieuwd of de coureurs er baat bij hebben. Een overwinning in een Downhill World Cup wordt beloond met 3750 €. Kapers moeten honderden euro’s betalen om te mogen starten. Een parkeerplaats in de put alleen al kost vele honderden euro’s. Ik vraag me af waar het geld van de UCI terechtkomt. Zeker niet bij de chauffeurs.

Vooral kapers zijn afhankelijk van sponsors. Je bent onlangs begonnen met rijden voor het Only Fans-platform. Only Fans staat bekend om pornografische content. Had u morele zorgen?

Nee, anders had ik haar niet geschreven. Want ik was het die contact opnam. Ik ontdekte het logo op een helm bij een motorcrosswedstrijd. Tot nu toe wist ik alleen ongeveer waar het platform voor stond. Ik deed wat onderzoek en realiseerde me dat het basisidee van de website heel anders is. Namelijk om exclusieve content te tonen voor zijn fans. Chefs onthullen recepten, sporters geven een inkijkje in hun dagelijks leven of artsen delen hun ervaringen.

Only Fans verdient echter het grootste deel van zijn inkomsten met pornografische inhoud.

Kortom, Only Fans is een sociaal platform zoals Insta of Youtube – alleen met niet al te strikte regels. Voor de samenwerking heb ik gekeken of mijn andere sponsoren het daarmee eens waren. Mijn sponsor Leatt was dat niet en nam afstand.

Het maakt niet uit wie je het vraagt, ze associëren allemaal Only-fans met naaktinhoud.

Maar zo is het niet. Het hoort er gewoon bij. In tegenstelling tot de meeste pornowebsites is het ouderlijk toezicht bij Only Fans enorm. U moet uw leeftijd op een ingewikkelde manier verifiëren wanneer u zich aanmeldt. Kortom: Only Fans is veel meer dan de meeste mensen denken. Bovendien kan ik het me via Only Fans veroorloven om te racen en een monteur in te huren.

Puur hypothetisch: Zou je willen daten en een vrouw willen leren kennen die voetfoto’s verkoopt op Only Fans?

Waarom niet? Dat zou oké zijn.

Waarschijnlijk niet. Zeker als je haar gezicht zou zien. Dat zou raar voelen. Maar dat betekent niet dat ik vrouwen die dit doen veroordeel.

Je hebt ook een account, wat voor soort content toon je?

Alles wat je moet weten over mountainbiken. Hoe ik mijn frame heb opgezet, rijtechniek, of ik deel mijn ervaringen als racer die heeft geworsteld met blessures. Dingen die anderen uploaden naar Youtube. Ik heb nog niet de capaciteit om al mijn ideeën uit te voeren. Je moet weten, als privateer racer ben je een racer, reisplanner, agent en social media manager tegelijk. Dit kost veel tijd. In 2024 ga ik me hierop richten. Nu wil ik weer koersen.

Welke beroemdheid zou je volgen op Only Fans als ze een account hadden?

Ken Roczen. Ik hou van motorcross.

De Zuid-Afrikaan deed als kind mee aan motorcrosswedstrijden. Pas op 20-jarige leeftijd stapte Stefan op de afdaling en werd prompt vijfde op het NK. Later eindigde hij in de top 25 van de Wereldbeker en won hij IXS Cups. In 2018 begon een reeks blessures. Ondertussen racet Stefan weer met DH. Hij woont met zijn Duitse vriendin in München. Hij heeft meer dan 180.000 volgers op Instagram, Tiktok en Youtube.