Glamping Laax: Bedoeïenententen op de Zwitserse gletsjer

Zo’n. Het kan best zijn dat ik net voor zijn stuur het fietspad in heb geknipt. Maar dat is geen reden waarom hij niet zal stoppen met achter me aan te bellen. Zelfs bij het volgende rode licht stopt het niet: dingdong, dingdong. Nu doen ook de wachtende automobilisten mee. Saaag mal. De dingdong schalt me van alle kanten – wacht: auto’s maken dingdong …?

Ik open mijn ogen: geen fietsers meer die me achtervolgen, geen auto’s meer, het is gewoon donker. Alleen de dingdong uit mijn droom is er nog. Wordt nog luider. En het ruikt naar … O ja, de Alpenherderin had ons van tevoren gewaarschuwd. Alle 40 koeien, die gisteravond nog wijd verspreid waren en vredig graasden op de bultrugweide, haasten zich bij de eerste dageraad naar melk. Carina lijkt het gerinkel helemaal niet erg te vinden. Ze ligt in het bed naast me, diep tot haar neus in kussens en dekens en maakt geen geluid. Het is grappig dat ik deze koebellen associeer met hectisch stadsverkeer in mijn droom. Blijkbaar ben ik nog niet echt aangekomen in onze kleine bergvakantie.

Dus ik trek een van de rood geruite wollen dekens aan en voel me blootsvoets op de houten vloer en het Marokkaanse tapijt naar de uitgang van de tent. Het katoenen zeil hangt zwaar aan de steigers, gedrenkt in de ochtenddauw. De lucht buiten is koud en kristalhelder. Niets, helemaal niets, herinnert je aan het hectische stadsleven hier. De weiden van Alp Nagens spreiden zich rustig uit midden in de bergen van de Surselva, 1000 meter boven de veilig nog slapende vakantieoorden Flims en Laax. Alleen de pieken rondom worden langzaam wakker en doemen op in de ochtendhemel. Namelijk vooral Pize en hoorns, maar ook de 3028 meter hoge Advance Glacier. We zullen hem na het ontbijt nog beter leren kennen, wanneer we de ontbrekende 600 meter hoogte naar zijn ijskap opvoeren.

Carina, Jenny, Lilly, Mia en ik hadden eigenlijk samen met de camper een fietsweekend gepland. Boek ergens op een prachtige plek met een rijk padennetwerk om er omheen te fietsen – klaar. Maar tijdens het zoeken op internet kwamen we deze glamping hoog boven het Graubünden Boven-Rijndal tegen: 20 bedoeïenententen die als witte paddenstoelen uit de alpenweide op een hoogte van bijna 2000 meter ontspruiten. Ruime, ronde slaapkamers met houten vloeren, goede wit bedekte bedden, elektriciteit en een kleine espressomachine. Er zijn zelfs donzige handdoeken voor de douchebak naast de deur.

We hoeven niet eens eten mee te nemen, want ontbijt en diner worden verzorgd door de nabijgelegen Stalla Alp, een koeienstal die is omgebouwd tot een restaurant, dat nu bekend staat om zijn kaasspecialiteiten. Er is geen twijfel over mogelijk, dat is waar we naartoe wilden. Daarnaast zijn we al lang niet meer in de bergen boven de drie steden Flims, Laax en Falera geweest. Qua trails zou daar de afgelopen jaren veel gebeurd zijn naast de bekende Runca Trail runs en de zeven kilometer lange Never End.

De ochtendzon heeft ons kleine houten terras voor de tent al opgewarmd als we in kleermakerszit zitten en onze houten ontbijtkisten openen. In elk geval: een knapperig broodje, zelfgemaakte bosbessenjam, boter en alpenkaas, evenals warme, geurige koffie.

“Willen we niet eerst de klassieke afdalingen aanpakken?” vraagt Jenny, nog steeds kauwend. Ze heeft nog niet gefietst in Laax en ze maakt zich waarschijnlijk een beetje zorgen over de 600 meter hoogte tot aan de Vorab-gletsjer. Maar we kunnen ze ervan overtuigen dat het slimmer is om op te warmen bij deze ochtendtemperaturen met dubbele cijfers. We warmen echter verrassend snel op, want de grindweg doet niet veel denken aan graanbesparende haarspeldbochten. Hij slentert met een hoog percentage de bergflank op en de dunner wordende lucht maakt het er niet makkelijker op om ritme te vinden. Moeizaam kronkelen we ons een weg omhoog in een steeds kaler maanlandschap tot we op een hoogte van nog geen 3000 meter staan, midden in deze steenwoestijn, voor het begin van het opmarspad. Een van de nieuw aangewezen enduro trails. Toegegeven, dat was hij natuurlijk ookHij is met de hand, schop en pikhouweel naar de berghelling verplaatst, maar dat kun je nauwelijks zien door ernaar te kijken. De route lijkt op een klein stroompje smeltwater, dat eerst verlegen onder het gletsjerijs vandaan kruipt en nog steeds besluiteloos parelt over grote rotsplaten. Welke richting we op moeten, blijkt uit rood-witte kleurmarkeringen die iemand op de steen heeft geborsteld.

Aarzelend druipt de delicate baan van de ene stap naar de andere naar beneden, waarbij strakke haarspeldbochten worden gedraaid. Maar dan wordt het pad al snel steeds krachtiger in een hoog alpien grindveld, de banden grijpen tussen de stenen platen
steeds vaker in weelderige alpenweiden, en plotseling is het hoppen voorbij: als een pure band van aarde borrelt het pad fluweelzacht door een bultrugweide – met uitzicht tot aan de witte toppen van de Alpenhoofdkam. Een korte ontspanningsfase, moeten de trailarchitecten gedacht hebben, want als we het schaarse naaldbos bereiken, gaan we bijna naadloos over in de gevestigde bikeparkruns van Flims Laax. Het pad verbreedt zich, de bochten haasten zich in bermen, rimpelen rond de bomen en tussen de voetgangersbruggen van Northshore – totdat uiteindelijk de laatste haarspeldbochten naar de lift in zicht komen.

Hier is Jenny weer in haar element. Aangezien we bij onze overnachtingsboeking ook een liftticket hebben gekregen, brengen we de rest van de middag door op de parksporen. Helaas missen we de laatste beklimming van de Crap-Sogn-Gion kabelbaan in de trail frenzy, wat ons op zijn minst een flink stuk slingerwerk naar onze bedoeïenenwoning zou hebben bespaard. Jenny lijkt op de rand van een zenuwinzinking te staan.
De rest van ons wil echter ook geen 1000 meter hoogte opschuiven naar Alp Nagens. Maar Carina herinnert zich dat ze las over een pendeldienst naar de alp. En inderdaad, we hebben geluk. Als we eindelijk met de auto de Stalla Alp bereiken, verwelkomt de hospita Claudia ons op het houten terras met een bosbessensmoothie.

De kleine lichtjes in de tenttoppen schijnen al en omhullen de weilanden eromheen met warm licht. Huiselijker dan dat wordt het bijna niet. “Je hebt geluk”, zegt Claudia. “Het is volle maan vandaag, het wordt een heel speciale nacht.” Maar daarvoor verdwijnt de een na de ander in de badkamercontainer. De douches zijn schoon en warm, zeep en bodylotion zijn aanwezig, en er is zelfs een haardroger. Daarna wacht Claudia ons op bij de Stalla Alp voor het diner, waar we een perfecte Zwitserse rösti geserveerd krijgen. Terwijl we onze weg terug naar de tent maakten
, de volle maan is al over de bergruggen en schijnt met de bedoeïenententen.

“Moet ik nog een fles rode wijn van Claudia krijgen? We kunnen onmogelijk naar bed gaan op een avond als deze”, zegt Carina en wacht niet eens op ons antwoord. Dus zitten we lang op ons kleine tentterras en vertellen elkaar verhalen die alleen vrouwen elkaar vertellen. Zo nu en dan galmt er een tere dingle dongle over uit een donker hoekje van de alpenweide. Zeker een koe die niet kan slapen omdat er vijf vakantiegangers zijn die gewoon niet kunnen rusten.

De regio Flims Laax Falera ligt in de regio Surselva in het Zwitserse kanton Graubünden en is een van de eerste Alpenregio’s die paden voor mountainbikers aanlegt. Het gebied strekt zich uit van de 3028 meter hoge Advance-gletsjer tot aan de avontuurlijke Rijnkloof. Ondertussen is er ook hier sprake van een sterk duurzaam denken: nieuwe paden worden uitsluitend gecreëerd met e-graafmachines die worden aangedreven door hernieuwbare energiebronnen. Net als de 28 kabelbanen in het dal. De hele regio wil in 2030 CO²-neutraal zijn. Daarom is het ook welkom wanneer gasten aankomen met de uitstekende trein- en postbusverbindingen.

Er zijn verschillende ICE-verbindingen van Duitsland naar Chur, en vanaf daar kunt u de postbus of de Laax-shuttle naar Laax (25 km) nemen. Als u toch liever met de auto reist, kunt u parkeren op het terrein in de parkeergarage Stenna Flims met meerdere verdiepingen en in de parkeergarage Laax Murschetg.

De bedoeïenententen op Alp Nagens bieden elk 20 vierkante meter ruimte, zijn uitgerust met houten vloeren, tapijt, opgemaakte bedden, een klein koffiezetapparaat, elektriciteit en een ecologisch Komposi-toilet. De douches bevinden zich in een extra container. De tentwanden zelf zijn gemaakt van hecht katoen. Dit maakt de tenten zwaar, maar ook scheurbestendig en UV-bestendig. Zelfs regen sijpelt niet door. Hoewel de stof water opneemt, zorgt het ervoor dat de mazen opzwellen zodat er geen water naar binnen kan sijpelen. In tegenstelling tot plastic vezels laat katoen vocht van binnenuit “ademen”, wat weer zorgt voor een aangenaam klimaat in de tent. Overnachting vanaf 230 euro per nacht en tent (twee matrassen van 75 euro per stuk zijn te boeken naast de bedden). Informatie is te vinden op de websites van TCS Glamping en Stalla Alp Nagens.

In totaal is er 330 kilometer aan tochten aangewezen in de regio. Hiervan zijn er vijf gebouwd, maar zeer gevarieerde trailervaringen voor fietsers: Advance Trail (13 km bergafwaarts, maar ook 684 hm bergopwaarts), Nagens Trail (5,9 km), Segnes Trail (2,7 km), Runca Trail (7,6 km) en Never-End Trail (7 km). Daarnaast zijn er diverse trailcombinaties voor grotere back-country tours.

De liften openen het zomerseizoen vanaf juni, Arena Express Flims-Nagens en Crap Sogn Gion alleen op 24.6. Vanaf Pinksteren is er echter een weekendoperatie. Als je een Gravity Card hebt, kun je hier gratis naartoe reizen.

Alle informatie over andere accommodaties, fietsenwinkels, verfrissingsstops en seizoensopeningen vind je op de website van Flims Laax Touristinfo.

>> U kunt meer lezen over Flims Laax Falera in dit artikel <<