De droomfietsen van de BIKE-lezers: De 6 meest gewilde fietsen in de test

De details van de droomfietsen

De favorieten van de BIKE testers

Verlanglijstjes van het lezerspubliek

(Klik hier om naar de individuele evaluatie te gaan)

Handtassen met prijzen in het viercijferige bereik, afstandsbedieningen gemaakt van 18-karaats roségoud of een badkuip gemaakt van een enorm bergkristal – het klinkt absurd dat dergelijke producten bestaan. Maar het feit dat ze ook worden gekocht, laat vooral één ding zien: het consumentengedrag van onze samenleving is al lang niet meer rationeel gecontroleerd. Zelfs niet die van onze lezers. Deze test is daar het duidelijke bewijs van.

De samenstelling van de testfietsen is niet uitgevoerd volgens ons gebruikelijke selectieproces, dat meestal is gebaseerd op categorieën of prijsklassen. Om precies te zijn, de compositie is volledig zonder onze tussenkomst tot stand gekomen – met uitzondering van een enquête in een van de laatste nummers en op onze online kanalen. Deze keer mocht je zelf bepalen welke modellen we bestellen om te testen. Veerweg, toepassingsgebied, wielmaat. Dat deed er allemaal niet toe. Zelfs de prijs niet. Het resultaat was een testgroep die diverser en exclusiever was dan lange tijd het geval is geweest.

De twaalf droomfietsen bestrijken het volledige veertraject van 120 tot 190 millimeter. De frameconstructies variëren van onafgeveerde diamantframes tot met de hand gelamineerde carbon fulls en CNC-gefreesde aluminium fietsen. Naast de klassiekers in het Verre Oosten zijn ook Finland, Duitsland en Groot-Brittannië vertegenwoordigd in de productiefaciliteiten. Maar laten we teruggaan naar het onderwerp rede en consumentengedrag: Gemiddeld kosten de droomfietsen van onze lezers een trotse 7500 euro. De duurste kandidaat – de Laatste Tarvo – kost zelfs maar liefst 12922 euro. De gemiddelde consument neemt meestal niet eens zoveel in handen bij het kopen van een gebruikte auto. Dit maakt de vraag des te urgenter: wat is er zo fascinerend aan deze droomfietsen dat motorrijders bereid zijn om zulke grote bedragen uit te geven aan een handelswaar?

Als je over de zes fietsen in onze test bladert, wordt al snel duidelijk dat iedereen die zoveel geld uitgeeft aan een mountainbike meestal niet geïnteresseerd is in massaproducten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat vier van de zes merken, Raaw, Last, Pole en Deviate, onder de categorie ‘boutique manufacturers’ vallen. Opvallend duurzame of bijzonder complexe productiemethoden laten vaak slechts beperkte hoeveelheden en beheersbare modelreeksen toe. Dit garandeert exclusiviteit.

Last bakt bijvoorbeeld zijn Enduro Tarvo in de autoclaaf van de lichtgewicht bouwspecialist Bike Ahead Composites in Würzburg – HÉT adres voor hoogwaardige koolstofproductie. Dat dit resulteert in het lichtste enduroframe ter wereld is voor veel motorrijders reden genoeg om het account op te geven. Voor anderen is het unieke verkoopargument van het in Dortmund gevestigde bedrijf het kwaliteitskeurmerk “Made in Germany”.

Ook de vinnen van Pole Bicycle vallen in meerdere opzichten buiten de norm. Enerzijds door de buitengewone geometrieën van hun endurofietsen. Aan de andere kant door de CNC-gefreesde aluminium frames. Bovendien worden de edele chassis ook in eigen huis geproduceerd. Dat duurzame fietsen niet alleen afkomstig zijn van lokale productiefaciliteiten bewijst het jonge bedrijf Raaw echter. Hoewel het in Allgäu gevestigde bedrijf zijn frames in Taiwan laat lassen, verbetert het de CO2-balans van zijn producten door voorbeeldige duurzaamheid. Dat het Schotse merk Deviate – om te ‘wijken’ van het Duits – is ook geen massae, de naam verraadt het al. Door de consequente implementatie van zogenaamde high-pivot achterdriehoeken wordt het merk uit de Highlands steeds populairder, vooral onder enduroracers. Naast de exclusieve boutique merken staan ook ontwikkelingen van meer prestigieuze merken op het verlanglijstje van veel motorrijders. Trek, de Mercedes onder de mountainbikes, is ook vertegenwoordigd in de test met zijn down-country model Top Fuel. De Merida One-Forty 10k daarentegen belichaamt meer van de Volkswagen in deze testgroep – maar natuurlijk met alles wat de optionele uitrustingslijst te bieden heeft.

Dat we in deze test vrijwel uitsluitend met exoten te maken hebben, blijkt ook uit een blik op de geometriegegevens. Een stuurhoek van minder dan 64 graden zoals de Pole is zelfs voor enduro-begrippen een zeldzaamheid. Nog opvallender zijn echter de zithoeken van de individuele fietsen. In onze eerdere vergelijkingstests werden geometrieën met 77 graden steile zitbuizen al als extreem beschouwd. Met Deviate, Merida en Pole overschrijden drie fietsen in de test deze waarde.

Maar of ze nu technologische hoogtepunten, speciale productietechnieken of duurzame bedrijfsfilosofieën hebben – op papier hebben de voorkeurskandidaten van de lezers allemaal het potentieel om een droomfiets te worden. Na de uitgebreide tests in het laboratorium en op de paden rond Finale Ligure, kan onze testploeg ook bevestigen: Naast hun ideale waarde, blinken de testfietsen ook uit met uitstekende rijeigenschappen. Met dit in gedachten klinkt een mountainbike van 7500 euro weer bijna als een redelijke investering – althans in vergelijking met een vergulde afstandsbediening.

Voor mij hoeft een fiets geen specialist te zijn in een specifiek toepassingsgebied. Het is eerder de breedte van het scala aan toepassingen die een model echt opwindend maakt. Tegen deze achtergrond levert de Merida naar mijn mening het beste totaalpakket. Het behoorlijke gewicht en de sportieve geometrie zorgen voor een grote actieradius. De veerweg is genoeg om me genoeg vertrouwen te geven, zelfs op de lastigste paden.

Onder de dure mountainbikes vind je nauwelijks modellen die echt negatief opvallen door hun rijeigenschappen. Omgekeerd moeten fabrikanten op zoek naar nieuwe manieren om zich te onderscheiden van de concurrentie. Voor mij valt Last bijvoorbeeld op door zijn lokale productie. De toegevoegde waarde van de meeste componenten ligt ook in ieder geval in Europa. Het is zeldzaam om zoiets te vinden.

Van kleine bedrijven zoals Kavenz tot grote fabrikanten zoals GT of Cannondale, ik heb op veel high-pivot fietsen gezeten. Bij de Deviate Claymore zijn de voordelen van deze frameconstructie echter positiever dan bij welke andere fabrikant dan ook. Bovendien bieden de Schotten hun wonderenduro zelfs aan tegen een aantrekkelijke prijs. 3600 euro voor de framekit – er is niets om over te klagen.

Ik ben op zoek naar een allrounder met veel downhill potentieel – de belangrijkste data van de Raaw Jibb lijken hier perfect voor. Het zou spannend zijn om te weten of het concept van het jonge merk Naar uw mening ook in de praktijk bewezen.

Afgelopen winter heb ik zelf een Trek Top Fuel met een carbon frame gebouwd. Tot nu toe ben ik er super blij mee, maar ik wil toch graag jullie professionele mening erover lezen.

Ik twijfel nog tussen de Pool Vikkelä en de Deviate Claymore. Ik vind het leuk hoe beide bedrijven hun eigen ding doen qua design en functie. De aankoopbeslissing hangt echter nog steeds af van de rijeigenschappen.