Alleen al de kale cijfers doen zelfs doorgewinterde mountainbikers ineenkrimpen en hun benen verlammen van ontzag als een echte lactaatdouche: 3000 meter hoogte over een afstand van 90 kilometer. 2400 van hen persen zich in minder dan 30 kilometer meteen aan het begin! De Eisjöchl in Zuid-Tirol wordt beschouwd als een van de meest genadeloze beklimmingen in de Alpen. De perfecte bestemming voor onze BIKE Mission 3000. We hadden onze lezer Albert Miethaner uitgekozen om deze uitdaging aan te gaan. Het zou de zwaarste dag uit zijn MTB-carrière worden.
De 39-jarige werkte drie maanden hard voor de grote dag, perste basiskilometers en krachtintervallen in zijn kuiten tussen werk-, gezins- en vrijetijdsverplichtingen, en stimuleerde elke spiervezel van zijn lichaam met maximaal efficiënte stabiliteitsoefeningen om optimaal voorbereid te zijn op de uitdaging van zijn leven. Alles was geoptimaliseerd voor de tijd, gepland, getimed in het dagelijks leven. Toen, drie dagen voor de start, zakte de sneeuwgrens onder de 2000 meter en daarmee de hoop de 2895 meter hoge Eisjöchl te kunnen bedwingen. Er was een plan B nodig.
De start in Mittenwald – helemaal ontspannen
Nu staat Albert in de koele ochtend op de parkeerplaats van het ijsstadion in Mittenwald. De zon duwt net vermoeid over de witte toppen van de westelijke Karwendel als hij zijn fiets uitlaadt en zich voorbereidt op de alternatieve route die nog maar een paar uur eerder was samengesteld. Het gaat van Mittenwald naar Schliersee. In deze variant zijn de 3000 hoogtemeters verspreid over 109 kilometer. Met de Soiernsee als hoogste punt op 1560 meter zou de route onder de voorspelde sneeuwgrens moeten liggen.
Eigenlijk zou Albert op dit moment al de eerste klim in zijn benen moeten hebben. Maar blauwe luchten en de milde lentezon laten geen druk ontkiemen. Integendeel: Albert rijdt de eerste kilometers ontspannen langs de Isar. De Miesbacher had al vermoed dat het moeilijk zou worden met de Eisjöchl toen hij de afgelopen dagen vanuit huis uit het raam de Alpen in bleef kijken. “Zelfs daar waren alle pieken wit”, glimlacht hij. Maar zolang het niet regent, trekt hij zich niets aan van de route. Albert was de regen al zat tijdens de voorbereidingen: er was nauwelijks een training die hij met droge voeten afsloot – ongeacht of zware stortbuien op tournee het water in zijn schoenen spoelden of het zweet dat in zijn schoenen plofte tijdens de roltraining in de muffe garage tussen kinderspeelgoed, gezinswagen en tuingereedschap.
Met de eerste hoogtemeters tot aan de Fischbachalm op 1402 meter boven zeeniveau klimmen de temperaturen langzaam boven de 20 graden. De brede bosweg neemt in delen hellingachtige proporties aan. Toch maakt Albert nu goede vorderingen. Zijn benen draaien. Achter zijn donker geglazuurde zonnebril en vrolijke karakter maakt hij een zelfverzekerde indruk. Tijdens het chatten kun je echter zien dat de vader van het gezin zich inspant.
Het loopt!
>> Alle eerder gepubliceerde artikelen over de BIKE Mission 3000 zijn hier te lezen <<
Training en het dagelijks leven gingen niet altijd samen
Vorige week kon Albert amper trainen, te druk. Een IT-noodgeval op het werk. Het begin van de langverwachte zwemles voor de dochter. Steeds iets anders. “Fietsen moest op de achtergrond”, drukt hij bij Puls 180 over zijn lippen, voordat het pad nog steiler wordt en zijn stem bij de volgende ademhaling eindelijk stilvalt.
Op de Fischbachalm nemen we een korte pauze op een bankje, en Albert pakt het gesprek van de klim weer op: “Natuurlijk is niet alles goed gegaan in de voorbereiding – met twee kinderen, een fulltime baan en ga zo maar door. Maar ik weet wat ik kan, en dat het hoofd veel meer kracht heeft dan de rest eronder”, lacht hij. Bertl, zoals zijn vrienden hem noemen, is een optimist. Slecht humeur? Verkeerd! Hij kan meestal iets positiefs halen uit zelfs de meest ongemakkelijke situaties. Maar in de buurt van de Soiernsee bereikt zelfs hij zijn karmalimiet.
Puin en sneeuw dwingen ons om terug te keren
Kort na de Fischbachalm slingert het pad zich omhoog richting Soiernsee over steeds steilere haarspeldbochten. Even later is autorijden uit den boze, puinafdalingen blokkeren de weg.
Op het kronkelende pad naar de Soiernsee krijgt Albert zelfs in de kleinste versnelling de slinger maar net rond.
“Koude voeten zijn nog altijd beter dan natte. Zolang het de komende 2000 meter hoogte niet zo doorgaat”, probeert de optimist zich nog te motiveren. Kort voor de Soiernsee is het eindelijk voorbij. In plaats van een los berijdbaar grindtapijt verwelkomt het bergbekken ons met een gesloten deken van sneeuw. Omdat rijden hier onmogelijk is en de geplande route na het omvaren van het meer weer over hetzelfde pad naar beneden leidt, besluiten we direct om te keren – zolang het maar duurt
Onze half bevroren voeten zijn nog rudimentair merkbaar. Bovendien is de klok al half één en is Albert nog geen vijfde van de afstand gepasseerd. De glijdende passages namen veel tijd in beslag. We moeten door!
Einde van het terrein: Al op 1400 meter dwingt het gesloten sneeuwdek vlak voor de Soiernhütte ons om te duwen.
De harde training was een prima voorbereiding
Als het pad weer sneeuwvrij is, laat Albert het lopen. De rijtechniekopleiding in de voorbereidende fase heeft zijn vruchten afgeworpen. Zelfverzekerd, maar met respect, beheerst hij de smalle haarspeldbochten terug richting de Fischbachalm. “Ik heb nog nooit zoiets extreems gereden!” onthult Albert, en de adrenaline brijnst op zijn gezicht als het pad hem even later uitspuugt bij de Rißbach, een kleine zijrivier van de nabijgelegen Isar. Een blik op het GPS-apparaat doet Albert pauzeren. Het pad leidt dwars door de stenige rivierbedding. Een weg is niet evident. Net als de zonnestralen zijn voeten enigszins hebben ontdooid, staat Albert voor de volgende ongeplande uitdaging: een rivier, maar geen overgang! Als een wesp die wild op en neer zoeft door het raam op zoek naar de uitweg, rolt Albert de beekbedding af naar een geschikte plek om over te steken – de tijd hangt nu aan zijn nek. Hij heeft immers geen andere keuze: schoenen uit en broek omhoog! Onzeker voelt hij zich met zijn fiets voor zijn borst stukje bij beetje een weg door de ijskoude, turquoise stroming. Het water reikt al tot ver boven de knieën als de rivierbedding eindelijk weer opstijgt richting de kust.
Nat van onderen. Albert vecht zich met zijn fiets een weg door de ijskoude Rißbach.
Pauze voor het onweer
Hoewel er nog maar 40 kilometer en 1100 hoogtemeters zijn afgelegd, heeft Albert dringend behoefte aan een pauze. Gelukkig is niet ver van hier het Alpengasthof Eng. Onder het genot van Beierse worstsalade en alcoholvrij witbier maakt Albert de balans op: “Avontuurlijk, maar mooi!” Ook qua conditie maakt onze lezer een sterke indruk. Goede voortekenen dus!
Het culinaire genot eindigt echter abrupt met een heftige knal. Een snelle blik over de schouder geeft zorgwekkende zekerheid: de wolkenbergen die zich boven de nabijgelegen toppen opstapelen, luiden een hevig onweersfront in. Alsof het gerommel van de donder het startsein is geweest voor de race tegen Zeus, de vader van de goden, springt Albert op zijn fiets en trapt hij in. De opkomende wind duwt hem vol gas door het schaarse bos naar lake Sylvenstein. Uiteindelijk verliest hij echter de race en redt hij zich onder de kleine dakrand van de waterreddingshut voordat het wolkendek zich splitst en een donderende onweersbui met hagelstenen ter grootte van een bosbes uitbreekt.
Het onweer dwingt Albert zich over te geven
Albert rolt zwijgend in de terugtrekkende regen richting Lenggries. Zijn optimisme lijkt te zijn verpletterd door hagel. Maar er is geen tijd om na te denken, want het weer laat het niet afweten en de volgende onweerscel nadert al. Op de beklimming naar de Hirschberg wordt de spanning weer ontladen met blaffend onweer, en het begin van zware regen brengt Albert uiteindelijk op de knieën. We redden ons in een restaurant. Druipnat en gekoeld klampt Albert zich vast aan een kop hete koffie. Zijn lege blik laat er geen twijfel over bestaan: zelfs hij, als ‘fulltime optimist’, heeft zich gerealiseerd dat de tournee op dit punt eindigt. Doorgaan in onweersbuien zou te gevaarlijk zijn in de bergen. De BIKE Mission 3000 is dus mislukt. Voor nu. Want qua fitheid is Albert niet de enige die het zeker weet, hij zou de 3000 meter hoogte hebben bedwongen. En terwijl de regen buiten nog tegen de ramen van het restaurant klettert, is Albert al bezig met het rijpen van Plan C voor de volgende aanval op de BIKE-missie.
Binnen enkele seconden staan we vol ongeloof in een witte zee van miljoenen ijsbollen. Het is niet mogelijk om uw reis pas 40 minuten later voort te zetten. De bui zorgde er ook voor dat de lucht abrupt met tien graden afkoelde.
Finale uitgesteld
Albert wil het weer weten en gaat de komende weken opnieuw proberen de 3000 meter hoogte te kraken. Of het gelukt is, lees je in BIKE 8/23 (vanaf 4 juli in de kiosken).
Uitgesteld wordt niet geannuleerd. Albert wil het nog eens proberen met een blije finale.
Tips voor uw persoonlijke missie – of
1 – Voorbereiding
Een goede voorbereiding is het halve werk, zoals het gezegde luidt. Rug/nekpijn kan een tour tot een hel maken. Ga dit vooraf tegen met core training. Of probeer een meer rechtopstaande zithouding op de fiets. Zorg ervoor dat de rugzak recht is en oefen van tevoren technisch terrein met het juiste extra gewicht.
2 – De juiste apparatuur
Kleding die geschikt is voor het weer is het allerbelangrijkste. Voeg toe aan de verplichte touring rugzak
Het is essentieel om een regenjas en een verandering van kleding (ondershirt, jersey) te hebben. Mobiele telefoons (inclusief powerbank) en EHBO-kit moeten ook altijd bij u worden in geval van nood. In het geval van storingen in de mobiele telefoon, helpt de goede oude papieren kaart! Als er onderweg geen putten of hutten zijn, moet je niet genoeg water en voedsel vergeten.
3 – Let op de tijd
Het is de moeite waard om vroeg te beginnen. Zeker bij een onbekende route zijn verrassingen nauwelijks te vermijden. Het is moeilijk in te schatten hoe inspannend de beklimmingen op de kaart zijn. Bosbouwwerkzaamheden of sneeuwvelden dwingen soms tot spontane omleidingen, defecten, ongeplande pauzes, waardoor je kostbare tijd verliest. En ’s middags neemt de kans op onweer in de bergen in de zomer toe.
4 – Zorg ervoor dat je pauzes neemt
Of het nu gaat om het aanvullen van fysieke of mentale energievoorraden, pauzes zijn belangrijk. Een kleine snack houdt de motor draaiende en je hoofd kan ook even ontspannen. Koud zweten, tremoren, hoofdpijn of wazig zien zijn tekenen van hypoglykemie. Verhinderen: Drink elke 15 minuten en eet elke 45 minuten iets kleins. Eerste hulp maatregel in geval van nood: neem een pauze en eet of drink meteen iets suikerachtigs.
5 – Let op in de vroege zomer: oude sneeuwvelden!
De hardnekkige restanten van de winter liggen vaak lang op de noordelijke hellingen. Dit maakt ze gevaarlijk, vooral ’s ochtends, wanneer ze nog spijkerhard zijn. Bij het oversteken, leid de fiets altijd aan de kant van het dal en controleer elke stap op grip. Steek nooit in een groep sneeuwvelden over, maar individueel. Als je toch uitglijdt, laat de fiets dan zo snel mogelijk los en ga in een buikligging of push-up positie om er meer grip op te krijgen.
6 – Convulsies optreden
Ondanks de wijdverspreide mening, is er geen studie die een krampstillend effect van een extra portie magnesium heeft kunnen bewijzen. Volgens een Amerikaans onderzoek helpt augurkenwater of mosterd hiertegen. Ook professionele sporters zweren bij de
Onmiddellijk effect op de tong, die wordt veroorzaakt door de zoutzure verbinding.
7 – Noodweer
Hitte-onweersbuien zijn vooral gevaarlijk in de bergen. Ze ontladen kort en heftig, vaak met hagel. Probleem: Ze komen lokaal voor en kunnen niet nauwkeurig worden voorspeld door de weerdienst. Zijn koufront onweersbuien(weerscontrole bijv. op alpenverein.de), moet u de tour vroegtijdig uitstellen. In open terrein in de bergen is je leven in direct gevaar en moet je de directe route naar de vallei nemen of een toevluchtsoord bezoeken. In een handomdraai: Fiets
Zet 50 meter verderop af en hurk op de rugzak, zelfs met je benen dicht.
Onze verslagen over de grote BIKE Mission 3000 staan al online:
>> Onze oproep aan BIKE-lezers voor de BIKE Mission 3000-<<
>> De introductie van onze moedige lezer Albert Miethaner, die zijn grote 3000 meter hoogte-uitdaging aangaat <<
>> Albert’s persoonlijke bikefitting met de Ergon bike fitter, Dr. Kim Tofaute <<
>> hoogtewereldrecordhouder Kai Saaler in een interview over zijn beoordeling van de 3000 << missie
>> Met deze tips wordt Albert fit gemaakt voor 3000 hoogtemeters <<
>> Het gedetailleerde inzicht in Albert’s training voor de BIKE Mission 3000 <<