Atherton AM.200M.1: De racefiets van downhill pro Andi Kolb

Loopt met hem mee! De Schladming downhill pro Andi Kolb (27) veroverde dit seizoen meerdere keren het wereldbekerpodium met de Atherton AM.200M.1. In Schotland werd hij zelfs tweede op het WK. Hier legt Andi zijn werkinstrument uit.

Er zijn geen klassieke framematen op Atherton-fietsen. De frameconstructie is gebaseerd op individuele carbon buizen die bij elkaar worden gehouden door 3D-geprinte titanium sleeves. Dankzij dit ontwerp kunnen naast twaalf verschillende standaardmaten ook individuele frames worden aangevraagd. Ik rijd de Maat 8 met een bereik van 480. Voor de achtervorklengte heb ik gekozen voor een iets langere (455 mm). Dit geeft de fiets meer soepelheid. Maar in principe kun je mijn fiets op deze manier kopen.

Een lichtgewicht downhill bike is niet automatisch sneller. Laurie Greenhill was een van de eersten die experimenteerde met extra gewichten op de onderbuis. Mijn teamgenoot Charlie Hatton en ik deden hetzelfde en voelden een verbetering. Ondertussen monteren steeds meer wereldbekerrenners gewichten op de onderbuis. Ik heb 500 gram onder de trapas.

Ik zeg je, de trend is terug naar smaller stuur. 780 millimeter is genoeg. Als het gaat om het stuur, vertrouw ik alleen op aluminium. Ik heb vervelende stuurbreuken gezien, en het waren meestal carbon sturen. Ik heb er een keer een geprobeerd, maar ik kon de trillingen niet aan. Ik rijd de remhendels ver naar buiten, zodat hij beter remt met mijn lange vingers.

Ik hou van gevoelige respons – dat kan alleen met een coil shock. Op dit moment rijd ik een 500 veer, maar ik ga binnenkort een hardere proberen omdat ik de luchtdruk in de vork de laatste paar races heb verhoogd. Nu pomp ik 98 psi in mijn Fox 40 Factory.

Er zitten zes jetons in de standpijpen. Dat is wat je nodig hebt op de snelle, zware WK-banen. Ik rijd de high-speed compressiedemping vrij open, de low-speed compressiedemping in het midden. Ik ben gevoelig: als iemand mijn instellingen zou aanpassen, ben ik er vrij zeker van dat ik het meteen zou voelen. Ik hou van de rebound een beetje sneller: high-speed en low-speed rebound, elke zeven klikken van gesloten.

Ik vul mijn Conti-banden afhankelijk van de route. Vooraan rijd ik minimaal 1,6 bar, maximaal 1,7 bar. Aan de achterkant moet er meer in: 1,8 bar tot maximaal 2,1 bar. Ik heb geen inserts nodig, want Conti banden zijn sowieso enorm lekvrij en, in combinatie met mijn Stans wielen, bochtenstabiel. Meestal rijd ik op de Kryptotal, in nat en diep stof op de Argotal.

De vraag van All-29 of Mullet komt bij mij niet meer op. Mullet voelt zich veel beter. Het stelt me in staat om preciezere bochten te maken. Vooral in lange bochten met veel kleine hobbels is het soepeler. Als het gaat om het materiaal, vertrouw ik ook op aluminium. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit geëxperimenteerd met carbon wielen, maar ik heb er ook geen zin in. Ik ken de verhalen, dat is genoeg.

Ik ben een opgeleide automonteur. Natuurlijk schroef ik graag. Ik ben er ook aan gewend, ik was tenslotte jarenlang kaper. Krakende lagers zijn voor mij een verschrikking. Een rustige fiets vind ik belangrijk. Thuis doe ik alles zelf en laat ik het chassis over aan de experts. Natuurlijk heb ik mijn monteurs in de race, dus ik wil me focussen op de race.

• Naam: Atherton AM.200M.1
• Gewicht: 16,8 kg (met pedalen)
• Wielen: Mullet
• Status: Wereldkampioen (Charlie Hatton) en Vice