“Duizeligheid bij zweten” is de medische term Vertigo. Dat klinkt niet bepaald als een wandeling in het park. Maar ook niet na een crash met botbreuken. Steffi Marth koos voor deze MTB Supertrail in Verbier omdat het voor haar nog steeds een test van moed is, zelfs na jaren. Een Zwitserse thriller waar Alfred Hitchcock misschien van heeft genoten.
Steffi Marth, die ervaring heeft met fourcross en downhill, kijkt uit het gondelraam en kneedt nerveus haar handschoenen. Op de top van de berg ga je niet op een van de bikeparkroutes van Verbier, maar sla je rechtsaf de outback in. “De duizeligheid is meedogenloos”, roept de inwoner van Brandenburg uit, kort voordat de gondel het berghuis van de kabelbaan Les Ruinettes binnendendert. En Steffi kan het weten, want ze is vaak in deze Zwitserse bergen om te trainen.
Het begin is een vrij ongevaarlijk, breed alpien pad. Gedurende drie kilometer loopt het in zuidoostelijke richting, licht stijgend rond de bergflank. Weg van het bikepark, het wilde hooggebergtelandschap in met uitzicht op de gletsjers aan de andere kant van het dal. Maar op een gegeven moment houdt deze wandeling op, het is zover: de Vertigo Trail buigt naar rechts af. Nog niet steil, maar ruw, snijdt het door de berghelling die naar rechts afloopt. Eigenlijk een foto van een pad – ware het niet dat de rotsblokken er niet waren. Ze blijven het pad in een strak korset persen. Je moet oppassen dat je niet vast komt te zitten met het voorwiel en pedaal. Maar waar de eerste grassprietjes uit de kale grond ontspruiten, komt het pad nu merkbaar in een stroomversnelling. In een bijna fijne zandslalom buigt hij al snel een brede weidehelling af. Nog een kans om je ogen te laten dwalen over het 180 graden panorama, zegt Steffi, want de eerste belangrijke plekken verschijnen met de bomen.
Geniet weer van het panorama – het staat op het punt te beginnen
En echt: zodra de eerste spar zijn schaduw werpt, rammelt het chassis hevig. Steil, wortelachtig en stenig loopt het pad het bos in – haalt diep adem op een kort, vlakker stuk weiland – en begint dan aan de afdaling met een moedige bocht naar rechts. Het pad helt bijna verticaal naar beneden het bos in. Een glijbaan van 100 meter op onstabiel zand, waarvoor je eerst moed moet opbrengen. Of je kunt duwen en zijwaarts bergafwaarts struikelen. Steffi breekt ook geen tand uit de kroon. Maar daarachter wordt al snel duidelijk dat het pad qua steilheid niet veel oplevert. 1100 meter afdaling op iets minder dan drie kilometer spoor – als je hem niet helemaal wilt pushen, zul je nu moeten wennen aan de helling.
Steile haarspeldbocht na haarspeldbocht stort het pad zich in een boskloof. Stof dwarrelt op. In elke haarspeldbocht graaft het voorwiel diep in de zachte grond, maar klauwt daar verrassend goed. Hierdoor wordt het bewegen van het achterwiel bijna kinderspel. Vooral omdat je niet veel kracht nodig hebt om de achterkant op de helling op te tillen. Als je eenmaal het ritme hebt gevonden en de steilte een beetje hebt vervaagd, voelt het pad nu eigenlijk als een achtbaan in de licht-schaduw flikkerende van de schaarse bomen.
Duizeligheid slaat pas weer toe als het pad ver beneden uit het bos schiet en zich nu vastklampt aan een steil aflopende helling naar links. Een korte traverse, dan begint het pad ook hier te dalen in de krapste bochtenradiussen. Een laatste dramaturgie waar zelfs Alfred Hitchcock veel plezier aan zou hebben beleefd. Maar wat betekent het om te eindigen, de afdaling houdt niet op als je de dalweg bereikt. Op de scooter het dal uit terug naar Le Châble zijn er nog een paarn paar mooie wandelverbindingen tussen de dorpen. De aftiteling, om zo te zeggen, voor een werkelijk buitengewone motorthriller.
DE RONDLEIDING
- Lengte: 15 km
- Bergopwaarts: 137 m
- Bergafwaarts: 1576 m
- Moeilijkheidsgraad: Zeer moeilijk
De Vertigo Trail is een van de steilste afdalingen in de Alpen. Achterwielcompensatie maakt deel uit van de basisuitrusting in de meestal steil hellende haarspeldbochten. Er is immers geen risico om te vallen in de meest veeleisende secties, omdat het pad in het bos leidt en niet langs de rand van de helling. Als je echter dapper de helling trotseert, zul je snel merken dat de zanderige, vaak erg stoffige grond in de zomer verrassend goede grip biedt.
Beginpunt: De tocht begint bij het dalstation van de kabelbaan Les Ruinettes in Verbier. De lift is geopend van half juni tot eind oktober.
Op de terugweg kun je ook gebruik maken van de lift van Le Châble naar Verbier (half juni tot eind oktober)
Fietswinkel: Achterkant biedt een goede werkplaats, reserveonderdelen en huurfietsen, www.backsideverbier.ch
Bikepark Verbier: Het bikepark heeft 9 afdalingen met in totaal 19 kilometer speelruimte. Daarnaast wachten er 18 enduro-routes met een lengte van 178 kilometer. Informatie: www.verbierbikepark.ch
Gebeurtenissen: De Grand Rais BCVS (voorheen Grand Raid Cristalp) is altijd een van de grootste marathonevenementen voor mountainbikers geweest. Inmiddels staan hier ook kinderen, teams en e-MTB’s aan de start. Volgende datum: 23.-24.8.24
Tips voor verfrissing: Er zijn een aantal goede restaurants in Verbier. Het beste racletteadres is Le Caveau, www.theplacetobe.ch
Pizza ’s avonds laat is verkrijgbaar bij Chez Martin, www.chezmartin.ch
Een beetje buiten, maar erg schilderachtig en erg lekker: La Marmotte, www.lamarmotte-verbier.com
Ga voor meer informatie naar: www.verbier.ch
GPS-gegevens voor de Vertigo MTB-route
>>De GPS-gegevens van de MTB Supertrail “Vertigo” in Verbiers kun je hier gratis downloaden <<
Steffi Marth: “Ik heb het nog niet gekraakt!”
Freerider Steffi Marth van het voormalige team van de Trek Gravity Girls kent de uitdaging van de lokale bevolking van Verbier: degenen die de Vertigo Trail beheren zonder af te stappen, behoren tot de elite, zeggen ze. De Brandenburger was er zelf meerdere keren dichtbij, maar wil zeker nog een keer gaan.
