Met weinig fanfare had Rocky Mountain de update aangekondigd van zijn eerste gravelbike, de Solo. Al in 2016 was er een racefiets (!) genaamd Solo, in 2020 twee aluminium modellen. De nagalm in de vakpers voor de huidige solo-graveler was relatief kort. In feite had de Canadese fabrikant nu een hele line-up samengesteld, analoog aan de mountainbikes: de aluminium fiets Rocky Mountain Solo A50 en de twee carbon modellen C50 en C70. Zoals altijd verschillen de Solo C50 en C70 in uitrusting.
De belofte van Rocky Mountain aan de Solo is onder meer “veel comfort” door het ontwerp van de zitbuis met een uitsparing en de gebogen liggende achtervork, die de achterste driehoek een zekere flex moet geven. In tegenstelling tot technische ophangingen zou dit onderhoudsvrij en duurzaam zijn. Daarnaast heeft de Solo een krachtige carbon voorvork en veel bandenspeling voor dikke slips (max. 29 x 2,0 inch / 27,5 x 2,2 inch).
Bovendien maken veel schroefpunten de fiets een potentieel aantrekkelijke metgezel voor lange tochten. We wilden de proef op de som nemen – maar het liefst een carbon versie tegen aluminium. De een moest thuis met ons mee door de bosjes – de ander op de lange weg van Straatsburg naar Saumur in Frankrijk.
De gravelbike Rocky Mountain Solo C70 in de test
Allereerst krijgen we het topmodel van de Rocky Mountain Solo, de C70. Pikzwart, mat koolstofvezel en alleen de stickers zijn in glanzend zwart – geweldig. De uitrusting is goed – op de elektronische Sram Rival versnellingspook na – maar niet adembenemend. Kort de specificaties geschetst:
- Versnellingen: Sram Rival XPLR AXS
- Remmen: Sram Rival, 160 mm remschijven
- Wielen: Easton EA70 AX
- Banden: WTB Venture TCS Light Fast Rolling 700 x 40c
- Gewicht: ca. 9 kilo
- Prijs: 5100 Euro
Wanneer je er voor het eerst op stapt, merk je dat de gravelbike hoog opbouwt, je behoorlijk sportief gestrekt zit en de steile stuurhoek het voorwiel een zekere “levendigheid” geeft. Nog spannender is echter de indruk of de zitbuis merkbaar comfort biedt. Ja! De “knik” en de flex die in de achterste driehoek wordt bereikt, zijn het best merkbaar bij het rijden door korte deuken zoals plassen. Maar het frame dempt ook hobbels of randen zoals een vervagende anesthesie in de wang: ze zijn merkbaar, maar alleen dof – wat in dit geval erg aangenaam aanvoelt!
De Rocky Mountain Solo, die een goede 9 kilo weegt, accelereert ook erg snel, maar is natuurlijk geen stijve sprinter. Het Easton EA70 AX stuur is aangenaam breed (420 mm in XS, 440 mm SM-MD en 460 mm LG-XL). Het heeft een bereik van 80 mm en een val van 120 mm. Voor ruwe paden of voor amusement tussendoor wordt de ondergrijper met 16 ° flare gebruikt. De eigen stuurpen met 7° stijging is echter ontijdig lang: XS heeft 60 mm en XL is al 100 mm lang.
Dit alles draagt ertoe bij dat de auteur vanuit persoonlijk oogpunt pleit voor een kleiner aantal. Rocky Mountain biedt de volgende maten voor de Solo: XS, SM, MD, LG, XL. Voor een hoogte van 173 cm raden de Canadezen MD aan – maar als je minder uitgerekt wilt zitten en snel rond de rondingen wilt cirkelen, zou ik SM aanbevelen. Of een kortere steel.
2 Foto ‘s
Foto: Marc Strucken
Enkele honderden kilometers lang stond de Rocky Mountain Solo C70 tot onze beschikking. Het draadloze rivaliserende circuit is onopvallend nauwkeurig en stil. De fiets zelf ook, de naaf klinkt gemiddeld hard, alleen de WTB-banden zijn even wennen, vooral in langzame bochten. Hun “baleinen” – mini noppen (zie foto) – hebben veel grip op asfalt, wat je ook een beetje kunt horen. Aan de andere kant zijn ze te gesloten voor grof grind, maar katapulteren ze herhaaldelijk kleine stenen tegen de fiets en de rijder. Aan de andere kant kun je ze met relatief lage druk rijden, vooral in een tubeless setup.
In combinatie bevestigt dit de indruk dat de gravelbike solo is gemaakt voor de lange afstand. Zelfs na een lange dag in het zadel voel je je niet geschud omdat kleine en middelgrote trillingen effectief worden gedempt. Let op – gedurfd: Het voelt een beetje als de goede oude stalen frames van de jaren 90. En hoe presteert de aluminium versie?
Rocky Mountain Solo A50 – getest in Frankrijk
Voor de Solo A50 hadden we rekening gehouden met moeilijke omstandigheden: De gravelbike van Rocky Mountain moet niet alleen over de grindpaden en wegen van Frankrijk rijden, maar ook Trek een enkelsporige fietskar door het land met een behoorlijk laadvermogen.
De uitrusting is dienovereenkomstig niet opwindend voor het goedkoopste model van de Solo-serie, maar functioneel – hoewel het gewicht van een goede 10 kilo eigenlijk nog steeds volledig acceptabel is wanneer het is uitgerust met Sram Rival en goedkope aluminium velgen. De Rocky Mountain Solo A50 heeft net als de C70 een carbon voorvork. Met 2600 euro (adviesprijs) is het echter aanzienlijk hoger dan de instapmodellen zoals Canyon of Rose.
- Versnellingen: Sram Rival 1, 1×11
- Remmen: Sram Rival, 160 mm remschijven
- Wielen: Rocky Mountain naaf + WTB ST i23 TCS tubeless velgen
- Banden: WTB Venture TCS Light Fast Rolling 700 x 40c
- Gewicht: ca. 10 kilo
- Prijs: 2600 Euro
De geometrie is dezelfde als die van de hierboven afgebeelde carbon solo.
Rocky Mountain gravelbike: Buigt aluminium als carbon dat buigt als staal?
Het was vanaf het begin duidelijk dat de aluminium versie van de Rocky gravelbike niet de flex van een carbon fiets kon hebben. Maar hoeveel flex zit er in de Rocky Mountain Solo A50? Of de knik in de staande achtervork effect heeft, kunnen we niet verduidelijken vanwege het gebrek aan vergelijking met een A50 zonder knik. Feit is echter dat ook hier een vrij hoog comfortniveau wordt bereikt in combinatie met de WTB-banden. Om in het beeld van wanganesthesie te blijven: Het werkt nog steeds een beetje. Klappen van de grond gaan licht gefilterd naar de zere polsen en de gehavende billen van de bestuurder.
Zelfs bij de Alu-Solo liggen de stijfheidswaarden zeker niet in het bereik van de endurance modellen van andere fabrikanten – gelukkig! Want met een aanhanger rijd je niet hard, maar (geforceerd) langer. Ook met de Rocky Mountain Solo in aluminium is dit zeer succesvol. Om verschillende redenen hebben we al na een paar kilometer het zadel (WTB Silverado Race) verwisseld. Overigens is de sportievere zithouding zelfs voor lange uren niet te uitgerekt. Alle onderdelen hielden zonder problemen stand (zelfs geen lekke band) en er zijn geen slijpsporen van de schoenen op de veerpoten of trekken aan het frame, die alleen in de onderbuis aan de voorkant van beide solo’s verdwijnen.
Alleen de Sram Rival-rem met 160 mm schijven kon moediger zijn, wat vooral merkbaar was tijdens remmanoeuvres met een aanhanger. De dunne remkracht kan echter ook problematisch zijn voor een veel zwaardere rijder of met veel bagage op de fiets. De Solo biedt immers tal van bevestigingspunten, zowel op de voorvork, als aan de boven- en onderbuis en op de onderbuis. Spatborden kunnen ook op beide Rocky Mountain gravelbikes worden gemonteerd.
Conclusie over de test van de Rocky Mountain Solo gravelbike
Het carbon model van de Rocky Mountain Solo is zeer comfortabel om te rijden dankzij de flex van de achterste driehoek en voorvork. Veel schroefpunten maken het een bikepacking gravelbike voor de lange afstanden of lange uren in het zadel. Het Solo A50 aluminium model komt niet in de buurt van comfort, maar het beschermt trillingen effectief.
Qua prijs steken de Canadezen van Rocky Mountain altijd een stuk boven de concurrentie uit. Maar voor 2600 euro kun je zeker een gravelbike krijgen die je nog lang trouw zal blijven, zelfs in de stad of tijdens het woon-werkverkeer, zonder dat je je zorgen hoeft te maken over het chique carbon frame wanneer het is aangesloten op een lantaarn. Voor de lichte lak van de A50 zit nog lakbeschermingsfolie in. Tuningmogelijkheden kunnen worden geboden door de wielen en het tamme remsysteem.