De tweedaagse MTB-huttentocht voert van Krün via Johannistal en Ladizalm naar de Falkenhütte en de volgende dag via de Kleiner Ahornboden, het Karwendelhaus en over de Barmsee terug naar Krün. In totaal: 97,9 kilometer en 2542 hoogtemeters.
Etappe 1 nieuw: Met de E-MTB van Krün via het Johannistal naar de Falkenhütte
- Lengte: 48.0 km
- Bergopwaarts 1876 hoogtemeters
- Bergafwaarts: 904 hoogtemeters
- Reistijd: ca. 5 uur
Routebeschrijving 1e etappe
Vanaf Krün (875 m) gaat het direct de sportieve klim naar de Fischbach-Alm (1400 m) in. De afdaling over de “Soiernweg” naar Vorderriß is vloeiend en gemakkelijk te berijden, behalve korte, ruwe en smalle passages. Eenmaal aangekomen aan de oevers van de Isar wacht u een lange asfaltrit op de tolweg naar Hinterriß, waar u bij de parkeerplaats P4 aftakt naar de grindweg naar het Johannistal (958 m). Hier begint de schilderachtige klim op de beste bosweg richting de Schwarzlackenhütte. Met de E-MTB verliest de steile klim over lange haarspeldbochten naar de Ladizalm (1573 m) zijn schrik. Vanaf de Spielissjoch (1773 m) fietst u in slechts enkele minuten naar de Falkenhütte (1848 m), die al van verre te zien is.
Verfrissing stopt: Op de eerste etappe, na 500 meter hoogte, passeert u de Fischbachalm (Tel. 0172/9469734). Snacks, gebak en drankjes zijn hier verkrijgbaar – maar alleen tijdens het grazen van half juli tot begin september.
Na 16 kilometer kunt u stoppen bij het aloude Gasthof Post in Vorderriß. Koning Ludwig verbleef hier ooit. Accu’s opladen is hier geen probleem. (www.post-vorderriss.de).
De laatste mogelijkheid om elektriciteit te winnen voor de lange, steile klim naar de Falkenhütte is bij het Hotel Post in Hinterriß (www.post-hinterriss.info).
Etappe 2: Van de Falkenhütte via Barmsee naar Krün
- Lengte: 49.9 km
- Bergop: 666 m
- Bergafwaarts: 1339 meter
- Reistijd: 3 uur
Routebeschrijving 2e etappe
We beginnen op het bekende pad naar de Spielissjoch. Hier nu aan een brede weg naar de Ladizalm. Kort daarna vertakt een onopvallend pad zich naar links, dat door het Sauiss-bos naar een doorwaadbare plaats op de Kleiner Ahornboden leidt. Daar houd je links aan en fiets je over vele haarspeldbochten omhoog naar het Hochalmsattel en vijf minuten later bereik je het Karwendelhaus (1771 m). De lange maar schilderachtige rit door het Karwendeltal eindigt in Scharnitz. Via de Riedboden gaat het naar Mittenwald en door de bultrugweiden over de Tennsee en verder naar de Barmsee (leuke zwemplek!), voordat de cirkel in Krün weer sluit.
Verfrissingsstops: Let op, de batterij moet nog de eerste 400 hoogtemeters van de tweede dag meegaan. Achter het Hochalmsattel wacht het Karwendelhaus u weer op met laadpalen, een tweede ontbijt en een rustiek restaurant dat u gezien moet hebben.
Terug in het Isardal zijn er tal van restaurants en cafés in Scharnitz en Mittenwald om te stoppen voor een hapje eten.
Informatie over de huttentocht in de Karwendel
Aankomst met het openbaar vervoer: Sinds de jaren 1950 is de Karwendel misschien wel de populairste weekendbestemming voor inwoners van München vanwege de goede treinverbindingen. Mittenwald als start- en eindpunt is vanaf het centraal station van München in ongeveer anderhalf uur te bereiken. Info en reservatie: www.bahn.de. Let op: Tot 7 december 2023 zijn er spoorvervangende diensten tussen Garmisch en Mittenwald. Fietsen kunnen niet worden gegarandeerd. Tip: Als je de hier beschreven tour wilt volgen, kun je het beste uitstappen in Klais. Anders wordt de eerste tourdag nog langer en wordt het energiebeheer nog ingewikkelder.
Overnachtingng aan de Falkenhütte: De Falkenhütte is een beheerde hut van het DAV-gedeelte Oberland en is spectaculair gelegen op een hoogte van 1848 meter in het hart van de Karwendel. De 100 jaar oude berghut in de schaduw van de Laliderer muren biedt 130 overnachtingen in tweepersoons- en meerpersoonskamers en in slaapzalen tijdens het zomerseizoen (begin zodra de paden sneeuwvrij zijn, ca. vanaf half juni) tot begin oktober. Dankzij de goede maar lange reis via Karwendelhaus of Kleiner Ahornboden en Johannistal is de Falkenhütte een populaire bestemming voor mountainbikers. Vooral voor dagjesmensen. Op www.alpenverein-muenchen-oberland.de/huetten/alpenvereinshuetten/falkenhuette kunt u uw slaapplaats online boeken. Een overnachting in een tweepersoonskamer kost 36 euro voor DAV-leden, 65 euro voor niet-leden. Een opslagruimte is beschikbaar voor leden vanaf slechts 15 euro.
Algemene informatie: De drie gemeenten Mittenwald, Wallgau en Krün zijn samengevoegd tot Alpenwelt Karwendel (www.alpenwelt-karwendel.de). Het natuurpark Karwendel is het grootste Tiroolse beschermde gebied en het grootste natuurpark van Oostenrijk. Onder www.karwendel.org vindt u veel informatie, reissuggesties en gedragsregels.
E-MTB verslag: Karwendel – tegen de stroom in
Deze snijkant is vlijmscherp. En 800 meter hoog. Ik zit op de Ladizköpfl boven de Falkenhütte. Half zes ’s ochtends. De 130 zielen 70 meter onder mij sluimeren zalig. Inclusief mijn maatje Manu. Bijnaam: Fux. Juist nu schijnt de zon schrijnend over het holle juk. Het is vreemd: dit verticale mes genaamd “Herzogkante” snijdt de wereld al miljoenen jaren elke ochtend in wit en zwart, dag en nacht. Maar de Falkenhütte daar beneden heeft slechts in een oogwenk gestaan. In onze tijd: al 100 jaar. En nog eens 10 jaar eerder veroverde een man uit München genaamd Otto Herzog deze mesrand die uit de duisternis naar het licht leidt. De vijfde moeilijkheidsgraad was destijds de ultieme voor klimmers. Een fijn mes tussen almacht en zelfmoord. Duke’s bijnaam: Rambo.
Valkenhut. Een naam als een wapperende vleugel hoog boven de Karwendelvalleien. En politiek onschuldiger dan het Adolf Sotier House. Dit was de naam van de berghut in 1939. Als een adelaarsnest troont dit statige toevluchtsoord op de Spießkopf. De eerste keer dat ik hier was, was rond 1992, 1993. Als een gelovige discipel van Moser, niet van Mozes. Elmar Moser had net een handige ringband in liggend formaat uitgebracht. Ondertitel: “Uit en weg”. Daarin beschreef de inwoner van München 50 tours, gesorteerd van gemakkelijk naar moeilijk. Natuurlijk waren we geïnteresseerd in tours na de leeftijd van 30 jaar op dat moment. Ik hou vooral van tour nummer 38: “Van Mittenwald rond de Karwendel toppen”. Terwijl de ronde met 68 kilometer en 1838 hoogtemeters al behoorlijk vol van de dag was, liet een van Mosers zinnen me niet los: “Een zeer interessante, maar ook moeilijkere verlenging van de klassieke Karwendel-tocht leidt over de Falkenhütte.” Nog eens 500 meter extra hoogte. Dat is wat ik moest doen. Het eerste van de Tien Geboden, zeg maar. Moser had deze gigantische ronde immers veredeld met de toevoeging “De perfecte fietstocht”. Met een uitroepteken.
Een klassieke tocht met de E-MTB tegen de stroom in
Terug naar het heden. 26 werd 29 inch. Tange Ultimate naar Carbon. Mag 21 naar Fox Float. Muscle bike naar elektrische fiets. Sixpack tot biervaten. Wat overbleef: het plezier van het mountainbiken, de vreugde van nieuw ontdekte overgangen en het verlangen om de wilde tochten uit onze eigen Sturm und Drang-tijden opnieuw te beleven. Ik rijd al een paar jaar mee op de nostalgiegolf. En de Karwendel is er daar één van. Op 30 bij 30 kilometer rijden hier meer dan tweehonderd seconden treinenHet ligt in een van de grootste natuurgebieden in de oostelijke Alpen. De behoefte aan bescherming van de kwetsbare flora en fauna in combinatie met de topografie – vier parallelle bergruggen die van oost naar west lopen met daartussen lange valleien – vermindert natuurlijk de mogelijkheden voor fietstochten. Maar de weinige routes die er wel zijn, behoren tot de lange, hooggelegen activiteiten die de hele dag duren. Ik had ‘Kar’ nog niet eens uitgesproken, toen mijn maatje Fux er al was. Volgens zijn voorwaarden: Twee dagen, overnachting in de hut, nul stress. Maar nieuwe technologieën vragen om nieuwe routes: E-MTB of niet – na 30 jaar had ik geen zin meer in de sluipende 20 kilometer bergop door het Karwendeltal naar de Hochalmsattel. Waarom niet gewoon naar de lemmingen surfen? Dus we waren het er snel over eens: We gaan een Karwendel circuitschakelaar doen.
Dus Fux en ik stapten gisteren in Krün op de E-MTB en niet in het klassieke startpunt Mittenwald. We willen de Falkenhütte niet veroveren via de grote Karwendeltal, Hochalmsattel en Kleiner Ahornboden zoals alle anderen, maar via de achterdeur. Vanuit het Rissbachtal dus. Als je er vanuit de Isar-vallei wilt komen, vind je natuurlijk wat je zoekt – hoe kan het ook anders – bij Master Moser. Namelijk op tournummer 29, rond de Soiern Groep: “De Höhenweg (…) wordt steeds smaller (…) en wordt uiteindelijk een echt offroadparcours (…), waarop drie moeilijke hellingglijbanen (…) met de grootste zorg moeten worden beheerst.” Klinkt als heel leuk! De Soiernweg eist dan ook de volle aandacht op. Er is dus nauwelijks tijd om je hoofd naar de Schöttelkarspitze te draaien. Een half uur later rollen Fux en ik Vorderriss binnen. Mijn batterij is al aan het verzwakken. Komt het door het zware laadvermogen? Ik vraag bij de Gasthof Post of ik elektriciteit mag tanken. En een biertje. Een uur later, vers versterkt, slingeren we het dal in met een gemiddelde van 20 km/u naar Hinterriß. Het is nog vroeg op de dag, we liggen goed op schema. Dus we laten het scheuren – en komen weer terug. Dit keer niet in het Gasthof Post, maar in het Hotel Post. Hier trakteer ik mijn accu op driekwart uur stroombehandeling. Een van mijn betere ideeën, zo bleek later.
Verrassing op de Falkenhütte: Het nieuwe huttenteam is 30 jaar jonger dan verwacht. Verrassing twee: Er zijn nu zelfs hamburgers! Verrassing drie: De rust van de hut is hier nog steeds heilig. Om tien uur stipt gaan de lichten uit.
De Kleine Ahornboden – een magische plaats van macht
Nieuwe dag, nieuw tourgeluk. Kwart voor zes ’s ochtends. Ik wandel vanaf mijn uitkijkpunt over de Ladizköpfl terug naar de Falkenhütte. Mijn maatje Fux staat al op het terras, we kunnen gaan. Het moet niet Small, maar Great Maple Soil heten. Er zijn veel magische plekken in de Karwendel. Deze is mijn favoriet. Honderden oude plataanpersoonlijkheden staan op de bergweide. Om het ensemble van bomen niet te verstoren, kruipt een donkere berghut op de achtergrond. En ernaast staat een obelisk. Een monument voor Hermann von Barth. In de zomer van 1870 had hij achtentachtig (!) Beklom de Karwendel-top in je eentje. Twaalf daarvan waren eerste beklimmingen. Zonder touw, maar met zenuwen, sterk als staalkabels. Maar zelfs de sterkste plaats van de macht schreeuwt op een gegeven moment: ga zo door!
De resterende 400 hoogtemeters tot aan het Hochalmsattel weten we in twintig minuten te bereiken – en worden verrast door de drukte, die ons bij het Karwendelhaus bijna de das omdoet. Bij de vijftigste E-MTB stop ik met tellen. Ongelofelijk! Karwendelhaus en Falkenhütte zijn net als Stachus en Walachije in het weekend. Ik laat Fux kort het honderd jaar oude restaurant zien, dan verlaten we snel het veld en rollen het lange Karwendeldal uit. Een uur later bereiken we Scharnitz. De plicht is geschied, nu wacht alleen de kür: Lunch in Mittenwald, tussen Lüftl-schilderijen, Viool maken workshops en Japans poseren. Daarna suizen we door de typische bultrugweiden naar de Tennsee. Maar het is weg. Droog. Een omstandigheid die de legioenen kampeerders op de camping niet lijkt te deren. Uiteindelijk kunnen we eindelijk afkoelen, namelijk in de Barmsee. Hier blijven we tot de Karwendelrotsen beginnen te gloeien in de avondzon op de achtergrond en Fux weer in de ontdekkingsreizigersstemming brengen: “Nog steeds koel, de oude Moserroutes. Misschien moeten we binnenkort de zigzagbeklimming naar de Lamsenjoch-hut proberen? Met de E-MTB zou hij inmiddels berijdbaar moeten zijn…?”