Nathalie Schneitter en Nicole Göldi – Interview met MTB Wereldkampioen

‘Shit’ was het woord dat door het hoofd van Nathalie Schneitter flitste toen ze Nicole Göldi voor het eerst meemaakte in een veldrit in 2021. Nathalie modereerde, Nicole domineerde. De ene is halverwege de 30, ex-cross-country professionele biker, eigenaar van een fietsadviesbureau, commentator bij de Red Bull Cross-Country World Cup en 2019 E-MTB World Champion. De ander is net volwassen geworden en worstelt kort na haar middelbare schooltijd met haar jonge MTB-carrière. Nicole had net zelf de E-MTB ontdekt en over een paar maanden zou ze naast Nathalie aan de start staan bij het WK in Val di Sole. En hij besefte: “Shit, ze is een machine, en dan heeft ze ook talent.”

Het voorgevoel moest bevestigd worden. De 18-jarige Nicole Göldi won goud bij haar E-MTB-debuut in 2021. Nathalie Schneitter stelde teleur met een 11e plaats. Wat ze niet zag aankomen: Een jaar later, op het WK in Les Gets, stond ze weer op het podium – mede dankzij haar jonge Zwitserse collega. “We hebben samen de WK-medailles van 2022 gewonnen”, zegt Nathalie vandaag.

In 2019 zei een vertegenwoordiger van Swiss Cycling in een interview dat de industrie verouderde MTB-racers misbruikte voor e-MTB-races. – Nathalie Schneitter

Nicole heeft ons uitgenodigd voor een ontbijt in haar kleine, kronkelende ouderlijk huis in het Zwitserse Rijndal. De toppen van de Alpstein rijzen achteraan op – de Hohe Kasten (de Chaschte), de Hintere Hüser, de Säntis – Liechtenstein ligt niet ver vooraan, waar Nicole naar de sportschool ging. De tafel is rijkelijk gedekt en Nathalie grijpt hem moedig aan.

De afspraak in de vroege ochtend was gewenst zodat de twee samen konden gaan fietsen. Het is koud, nat, winderig. Nicole kijkt met weinig enthousiasme in het grijs. “Het hoeft geen grote ronde te zijn”, zegt ze. Nathalie kijkt op. “Ja!” zegt ze met een volle mond en een grote grijns, “Dit zijn de enige omstandigheden waarin ik beter ben dan jij op de fiets”. Al snel wordt duidelijk dat twee elkaar hier hebben gevonden.

EMTB: Hoe zouden jullie twee jullie relatie omschrijven?

Nicole Göldi: Ik noem Schneitti graag mijn e-bike moeder. Zonder Nathalie zou ik zeker niet zijn waar ik ben. Ze introduceerde me in het netwerk, bracht me in contact met Trek, hielp en leerde zoveel in het algemeen.

Nathalie Schneitter: Niet geheel vrijwillig, moet ik zeggen. Nicole’s coach (noot van de redactie: Urs Graf, voormalig Swiss Cycling bondscoach) vroeg me om haar een beetje bij de hand te nemen. Ik was semi-enthousiast over het idee. Maar toen gingen we samen naar de EWS-E in Finale Ligure en konden we het heel goed met elkaar vinden. Vandaag is ze mijn babybaas.

Nicole, hoe ben je op zo’n jonge leeftijd in E-MTB terechtgekomen?

Ik wilde mijn middelbare schooldiploma halen, zodat ik me op de sport kon concentreren. Dus ik verminderde de hoeveelheid training – maar realiseerde me al snel dat het een constante 100 procent en meer kost voor het hoogste niveau. De sport is de laatste jaren steeds extremer geworden. Het was voor mij al lang moeilijk om de lol erin te houden. Je lichaam zegt niet de hele tijd dank je als het op zijn limiet zit. Dus ik was gefrustreerd en wilde het plezier van fietsen herontdekken.

En dat kwam tot stand via de E-MTB?

Ja, absoluut. Af en toe reed ik een regeneratieronde met de E-MTB van mijn moeder. Maar toen Urs me meenam op een tour met zijn collega’s, zag ik wat je echt kunt doen met de E-MTB. We zijn boven waar we normaal gesproken naar beneden gaan. Ik heb bruut gevochten. Maar het greep me aan. Het was gaaf om aan mijn rijtechniek te werken en te kijken wat er allemaal mogelijk was.

Nathi, jij bent de eerste generatie in e-racing. Wat heeft je doen besluiten om dit te doen?

In ieder geval geen verveling. Het was erg leuk en daagde me opnieuw uit. Ik wilde toen een ander beeld van fietsen voor mezelf openen.

Drie of vier jaar geleden reed je nog tegen ex-MTB-collega’s in E-MTB-races. Hoe is e-racing veranderd?

Enorm – en bovenal ging het mega snel. Ik kan me een radio-interview uit 2019 herinneren waarin een vertegenwoordiger van Swiss Cycling zei dat de industrie verouderde MTB-racers misbruikte voor eMTB-races. En vandaag? Op het laatste WK was ik de enige van de oude garde in de top 5. Er zijn bijna alleen jonge podiumrijders die zich volledig inzetten voor E-MTB. Peter Sagan stond aan de start in Les Gets en gold als een geheime favoriet. En hoe gaaf was het om te zien dat een Sagan geen schijn van kans maakt. Hij zei na afloop dat zijn hartslag hoger was dan op straat.

Je kent ook racen uit verschillende disciplines: Hoe veeleisend is e-racing?

Nicole: In 2021 had ik een gemiddelde hartslag van 188 in Val di Sole en mijn max was 195. Het is voor de meeste mensen simpelweg niet duidelijk wat de E-MTB kan en hoe spectaculair racen is. Het zal waarschijnlijk nog wel even duren voordat dit doorkomt.

Mensen realiseren zich niet wat de E-MTB kan doen. – Nicole Schneitter

Nathalie: Mijn hartslag is ook hoger dan bij de CC. Ook omdat ik me waanzinnig moet concentreren. E-racing is extreem vermoeiend voor de geest. Je beweegt sneller, dus je moet de beelden op een hogere snelheid verwerken. In principe zijn er geen herstelfasen, omdat bergop en bergaf constant veeleisend zijn. Bergaf val je ook meer aan omdat je meer travel hebt.

Nathi, wat maakt Nicole Göldi zo’n E-MTB talent?

Nathalie: Nicole wint omdat ze gewoon geen fouten maakt. MTB-races worden beslist door fouten, en dit geldt nog meer voor E-MTB. De hellingen zijn zo technisch dat je niet meer op de fiets kunt stappen als je eenmaal beneden bent. Het is dus belangrijk dat je rustig blijft en niet overhaast te werk gaat. Nicole heeft een ongelooflijke rijtechniek en fijne motoriek. En tegelijkertijd is ze fysiek supersterk. Ze is een tank. Een tank van 154 cm.

Nicole: Aan de andere kant maakt mijn atletisch vermogen me er niet makkelijker op. Watt per kilo speelt altijd een rol. Maar nog meer als de route makkelijk is. En we rijden geen grindpaden. Op het WK reden we bijvoorbeeld bergop waar de CC-atleten naar beneden gingen. Daarom faalde een Sagan.

Het is ook spannend om te zien hoe jullie tweeën vechten voor de overwinning als heel verschillende jongens.

Nathalie: E-racing vereist speciale kwaliteiten, en ze passen bij ons beiden. Tuurlijk, we zijn totaal verschillend. Ik ben de endurance fuzzi, Nicole de power horse. Maar op de E-MTB gaat het niet zozeer om trapprestaties of hoogtewinst. Het gaat veel over techniek en de wil om te spelen. Dan rijd je gewoon 25 keer de plaats totdat je …

Wat voor type persoon was je op Nicole’s leeftijd?

Humph. Mijn grote fout was zeker dat ik te veel naar anderen luisterde en te weinig naar mezelf en mijn lichaam. Hoe meer ik me liet leiden door anderen, hoe slechter de resultaten werden. Nicole is erg goed in het kijken naar zowel objectieve trainingsdata als subjectieve gevoelens. Vandaag kan ik dat ook. Dit is zeker levenservaring, en om eerlijk te zijn heb ik ook de balans nodig door mijn werk. Het feit dat ik me niet kan focussen op e-racing past bij mij.

Als de sport zo spectaculair en opwindend is, is de steun vanuit de industrie er dan nog niet? Nathi, je werkt fulltime en Nicole, je financierde je start in professionaliteit met een crowdfundingcampagne.

Nicole: Ja, ik wilde mijn ouders ontlasten. Er komt iets samenals je de sport professioneel wilt beoefenen. Mijn eerste wereldbeker reed ik met de E-MTB van mijn coach. Er zat 5000 kilometer op. Crowdfunding is niet ongewoon onder jonge sporters in Zwitserland. Inmiddels heb ik getekend bij Trek, heb ik hoofdsponsor bij Appenzeller-Bärli-Biber en nog een paar andere sponsors.

Maar je reist nog steeds op eigen kosten, zonder serviceteam, zonder fysio, zonder ondersteuning – er is een WK en nationale truien, maar geen nationale ploeg.

Nathalie: Het is gewoon een mega-jonge sport. Dingen hebben tijd nodig. We zijn pas aan ons vierde seizoen toe en e-racing heeft daar grote stappen voor gemaakt. Het is niet zo eenvoudig om veel budget vrij te maken voor een nieuwe sport.

Nicole: En Bosch bood vorig seizoen neutrale race-ondersteuning. Dat was echt geweldig.

Dat klinkt mij iets te begripvol in de oren…

Nathalie: Nee, we zijn absoluut niet tevreden met de situatie en werken heel hard om de zaken vooruit te helpen. Ik denk niet dat de industrie de toegevoegde waarde van e-racing op verschillende gebieden nog heeft erkend. Racen is bijvoorbeeld altijd een aanjager van productontwikkeling. Toch merken we dat het bewustzijn aan het veranderen is.

Nicole: Van de kant van de federatie is het gewoon zo dat alleen de Olympische sporten de juiste financiering krijgen. Dit zijn CC en BMX. Er zijn geen bronnen voor E-MTB.

Wat zou je graag willen zien van e-racing?

Nathalie: Spectaculaire tracks met goed zicht om te kunnen laten zien dat de sport veel geweldiger is dan mensen denken.

Nicole: Ik zou graag zien dat veel jonge atleten zich bij ons aansluiten.

Dan wordt het ook interessanter voor teams, en in het algemeen wint de sport aan geloofwaardigheid. We hebben deze imagoverandering nodig.

Wat is voor jou het spannendste e-racing format?

Nathalie: E-CC is bijzonder toeschouwersvriendelijk, terwijl EWS-E meer bergafwaarts georiënteerd is. Voor mij als sporter is de E-Bike World Tour het volgende niveau. Je bent maar twee of drie dagen op flagrante paden, het is avontuurlijk, een mix tussen Enduro-DH en CC-Uphill. Maar de wereldtitel wordt toegekend in de E-CC, en dat is voor mij de kroon op het werk. Misschien is er over twee of drie jaar een heel nieuw raceformat, ook dankzij de technische ontwikkelingen is het moeilijk te zeggen. En de vraag is ook wat Discovery gaat doen (noot van de redactie: Na tien jaar verhuizen de organisatie en uitzendrechten van de MTB World Cup van Red Bull naar Discovery Sports). In ieder geval is het potentieel er voor e-racing.

Les Gets was een groot fietsfestival. Is er aandacht besteed aan E-MTB races?

Nicole: Ja, er waren echt heel veel toeschouwers op het circuit, en bij de prijsuitreiking was de enorme ruimte voor het podium vol.

Nathalie: Er kwamen ook enkele CC-rijders naar de baan. Nino (Schurter) was erbij en Sina (vrij). Je reist niet naar Les Gets vanwege E-MTB – maar als je er bent, kijk je er al naar.

>> Lees hier het wedstrijdverslag van Les Gets 2022 <<

Was Les Gets het hoogtepunt van je e-racing carrière tot nu toe?

Nathalie: Les Gets was erg emotioneel voor mij. Daar werd ik in 2004 wereldkampioen junioren vrouwen. Ik had nooit gedacht dat ik 18 jaar later weer op het podium zou staan in een andere wielersport waar ik zo van geniet. En toen was het ook nog een moment dat ik met Nicole mocht delen, en dat was mega mooi.

Nicole: Vorig jaar bezochten we samen de tracks, moedigden elkaar aan, deelden een kamer en lachten veel. IcIk denk dat ik altijd zo enthousiast ben geweest over de races omdat we het samen deden.

Nathalie: Ik denk dat we samen de WK-medailles van 2022 hebben gewonnen. Bovendien was het altijd een levenslange droom van mij om champagne over iemands hoofd te gieten. Daarvoor durfde ik het nooit. Met Nicole, ja.

Ze komt uit Solothurn. In 2003 werd ze Zwitsers juniorenkampioene in de CC, won brons op het EK en het jaar daarop de wereldtitel bij de junioren vrouwen in Les Gets. In 2008 volgde goud op het EK, zilver op het WK in de categorie U23 en een 15e plaats op de Olympische Spelen in Peking. Haar enige wereldbekerzege bij de elite dateert van 2010. In 2011 werd ze vijfde op het WK en won ze zilver op de estafette. Na het einde van haar racecarrière in 2016 richtte ze het fietsadviesbureau Antritt op. Ze is ook medeorganisator van de Cycle Week in Zürich en is sinds 2018 Red Bull-commentator bij de UCI World Cup. Ze kondigde in 2019 haar pensioen aan en werd de eerste E-MTB Wereldkampioen in de geschiedenis. De bronzen medailles volgden in 2020 en 2022.

Ze reed haar eerste wielerwedstrijd op 5-jarige leeftijd en ging naar de sportschool in Vaduz/Liechtenstein. In haar jeugd was ze succesvol in zowel cross country als veldrijden en maakte ze deel uit van de nationale ploeg. In 2020 was ze de achtste beste Zwitserse vrouw en Zwitserse veldritkampioene op het EK U19 CC. In hetzelfde jaar studeerde ze af van de middelbare school en de twijfels over haar toekomst in CC-sporten groeiden. Bijna bij toeval stapte ze op de E-MTB, vond ze weer plezier in het wielrennen en werd ze wereldkampioene in haar debuutwedstrijd in 2021. In 2022 won ze opnieuw WK-goud en de algemene wereldbekertitel.