E-racing is een wereldbekerdiscipline: Leogang in WK-koorts

Wanneer de mountainbike-elite elkaar ontmoet voor de wereldbeker in Leogang, klopt de hartslag van de scène nog hoger dan normaal op deze biker hotspot. Hoe dichterbij het raceweekend komt, hoe meer fans er aan de voet van de Assitz aankomen. Uiteindelijk zijn er 23000 mountainbikeliefhebbers die op deze vier dagen in juni zo’n 1100 atleten aanmoedigen. 40 van hen op e-bikes – voor het eerst op een drievoudig WK, dat de disciplines cross country, downhill en enduro met al hun raceformats onder één evenement brengt.

Aanleiding was de sensationele beslissing van de Internationale Wielerunie (UCI), die kort voor kerst aankondigde de Enduro World Series te integreren in het WK. En dat geldt ook voor de e-versie. “Een gigantische stap voorwaarts”, zegt Claus Fleischer, CEO van Bosch eBike Systems, die zich nog precies herinnert hoe hij een paar jaar eerder samen met EWS-initiatiefnemers Enrico Guala, Chris Ball en Fred Glo hard had gewerkt om ervoor te zorgen dat de wereldfederatie e-bikes überhaupt als fiets erkende.

Dit jaar strijden de Enduro-rijders op vijf data om wereldbekerpunten – op fietsen met of zonder motorondersteuning. “Het is fantastisch om deel uit te maken van de wereldbekerscene”, zei een vrolijke Fabien Barel bij de start in Leogang. Eigenlijk wilde de tweevoudig wereldkampioen downhill alleen maar twee weken eerder meedoen aan de wereldbekerpremière in Finale Ligure – en die gebruiken om de première van zijn gloednieuwe Canyon Strive:On in het racecircus te vieren. Maar toen ging het zo goed met Barel dat hij na zijn overwinning in de finale zonder verder oponthoud besloot om ook in Leogang mee te doen. En Barel is niet de enige bekende biker in de e-racer paddock dit weekend. Er staan nog tal van andere bekende namen op de deelnemerslijst: bijvoorbeeld voormalig wereldkampioen downhill Tracy Moseley, Flo Espiñeira, die vorig jaar de EWS-E won, e-MTB wereldkampioen Gérôme Gilloux of wereldkampioen motor-enduro Manuel Lettenbichler. Daarnaast Ines Thoma en Johannes Fischbach uit de Duitse zwaartekrachtscene.

De voorwaarden om eindelijk wat aandacht te besteden aan e-racing zijn dan ook goed wanneer de raceteams hun enorme tenten opzetten in Leogang. Maar de eerste desillusie voor de e-racers is al te zien als je het officiële WK-programmaboekje bekijkt: De start van de e-race wordt daar niet genoemd! Geen wonder dus dat de e-racers voor zichzelf blijven – en Ines Thoma trekt aan het eind een nogal ontnuchterende conclusie: “Om eerlijk te zijn, afgezien van het moment van de prijsuitreiking samen met alle enduroracers, heb je niet veel gemerkt van de e-bike race.” De Allgäurij, die zich sinds dit seizoen volledig toelegt op het e-bikeracen, had veel plezier op een technisch veeleisend parcours: “De racedag zelf was mega!”

Maar rijplezier alleen is geen goed raceconcept. Een vraag die steeds weer opkomt in e-racing: Hebben de e-races in het WK het juiste format? Nee, zegt Ines Thoma. “We reden 1800 meter hoogte en meer dan 6500 meter diepte in Leogang”, rekent de canyonpiloot voor. “In principe kan dat ook met de normale fiets.” En inderdaad, de E-Enduro race in Leogang vindt plaats op het bijna identieke parcours als de normale Enduro race. Alleen verrijkt met twee vermogensfasen. Daar staan acht etappes tegenover die bij wijze van spreken alleen maar bergafwaarts gaan. Concreet betekent dit dat bergopwaartse vaardigheden slechts een ondergeschikte rol spelen in de tijdwaarneming, die een goede twee minuten van ongeveer 40 minuten duurt.

Met spannendere etappes bergop zou e-racing zijn profiel kunnen aanscherpen. Want in de afdaling zijn er verrassend weinig tijdsverschillen tussen de normale en de e-enduro discipline. “Het is verbazingwekkend hoe snel mensen hier rijden”, zegt Johannes Fischbach over zijn eerste ervaringen in de E-Enduro World Cup. Fischi, die tot vorig jaar de Duitse vlag omhoog hield in de Wereldbeker downhill, omschrijft zijn eerste E-Enduro-seizoen als een “leerjaar”. Er zijn verschillende redenen waarom hij overstapte van downhill spektakel naar e-racing: Alleen al vanwege het economische belang van e-mountainbiken voor de fietsindustrie kan worden aangenomen dat e-racing vroeg of laat ook aan belang zal winnen. De professionalisering van de raceteams is in ieder geval al te zien in Leogang.

Het beste voorbeeld: Fischi’s sponsor Gasgas is vertegenwoordigd in het WK met twee raceteams met co-sponsors Sram en Motorex. Niet alleen om de ontwikkeling van fietsen te bevorderen, maar ook om het imago van e-mountainbikes te cultiveren. Teammanager Marlene Metzler zegt: “We willen de racescene pushen om te laten zien wat er mogelijk is met een e-enduro.”

En Claus Fleischer, hoofd van de e-bike divisie bij Bosch, ziet de ontwikkeling als positief, dat e-mountainbikes een steeds sportiever imago krijgen. “E-biken is de enige trend die we kennen die van oud naar jong gaat”, zegt hij. En voor deze ontwikkeling is het charisma van een spannende raceserie van fundamenteel belang. Zeker als die onder de paraplu van de UCI wordt gehouden.

“De markt is enorm en de industrie is erg enthousiast over dergelijke raceformats”, heeft Ines Thoma ook ervaren. En de Allgäunaar is ervan overtuigd dat een consequente doorontwikkeling van het raceformat steeds meer topcoureurs zal aantrekken. “Het feit dat mensen als Fabien Barel hier rijden, zegt genoeg.” En ook het prestatieniveau bij de vrouwen is top: “De rensters die in de e-endurokoers op het podium staan, zouden ook in de normale endurodiscipline bovenaan eindigen.”

Ondanks al haar kritische gedachten heeft Ines Thoma een blije glimlach op haar gezicht na een dag van tien uur racen. En daar heeft ze alle reden toe: ze staat op de tweede plaats op het podium, en ze had bovendien veel plezier. Net als iedereen in het Leogang-veld van chauffeurs. Manuel Lettenbichler, de motorrijder, Flo Espiñeira met haar overwinning in de vrouwencompetitie. En natuurlijk race-icoon Fabien Barel, die na de wereldbeker in Finale Ligure ook de koers in Leogang wint.

1. Fabien Barel
2. Michael Hannah
3. Tiago Ladeira

1. Flo Espiñeira
2. Ines Thoma
3. Tracey Moseley