Enduro-racer Ines Thoma beleeft in de loop van een raceseizoen vele spannende afdalingen over de hele wereld. Maar vooral de Dolomietenroute “Tutti Frutti” op de Col Rodella, tussen de Sellagroep en de Marmolada, is haar bijgebleven. Een echte supertrail!
Tijdens de Enduro World Series-race in Canazei was dit parcours de absolute ster van het evenement. Meer dan 1000 meter diepte, spectaculaire routes en een panorama van de Dolomieten dat je concentratie voortdurend verstoorde. Ik ben dan ook blij dat ik nu, een paar jaar later, de kans krijg om de Tutti Frutti Trail weer te rijden. Dus zonder enige racestress. Met tijd voor een stop en voor dit bombastische uitzicht:
Met de gondel zweven we vanuit Campitello di Fassa richting de 2484 meter hoge Col Rodella. Buiten het raam groeien de torens van het beroemde Sella-massief in snelle beweging. Beneden schijnen de typische witte Dolomietengrindpaden door, kronkelend door de alpenweiden tot aan de pas. Natuurlijk hadden we ze kunnen nemen, maar dan hadden we de spinazieknoedels in de vallei niet mogen eten. Met een volle maag had niemand zin in een lange, steile Dolomietenhelling.
Oh, wat kan het mooi zijn op de Col Rodella als alles past! Twee jaar geleden haastte ik me naar de etappe hier in een zinderende 30 graden omdat ik veel tijd had verloren door een mankement in de vorige klassementsproef en de derde plaats niet wilde verliezen. Vandaag sta ik hier op een aangename 20 graden, draai om mijn eigen as en kan er geen genoeg van krijgen om te zien: Sella, Catinaccio, Sassolungo, Marmolada – de Dolomieten in hun volle pracht!
Maar nu is het tijd voor de wilde rit die toen zo leuk was: op een brede bergkam loopt de Tutti-Frutti-Trail eerst over open weiden. Eerst snel en rechtdoor, dan smalle haarspeldbochten en uitgespoelde geulen volgen. Ze lijken me nu dieper, veel moeilijker te besturen. Kort voor de boomgrens bouwen zich enkele interessante, wortelachtige tegenbeklimmingen op. In natte omstandigheden kunnen ze een vettige aangelegenheid zijn. Maar toch is het beter om op tijd de juiste versnelling te vinden om op het laatste moment het nodige duwtje in de rug te kunnen geven over de korte hellingen en dwarswortels. In het bos zijn er nog meer wortels. Ze steken uit de kleiachtige grond, die bij droogte hard en snel is, godzijdank. In de regen daarentegen zullen de banden waarschijnlijk behoorlijk gaan wiebelen, vooral op de steile stukken.
Op de Sellapasweg wacht een soort rustpauze met een verfrissingsstop: het restaurant Lupo Bianco wordt verondersteld een goede keuken te hebben. Maar helaas hebben we al gegeten en de rit met de kabelbaan gaf ons niet bepaald een hongergevoel. Dus voegen we in op deel twee van het pad:
Rechts van de asfaltweg takt een wandelpad af. Hoewel hij altijd dicht langs de weg loopt, vermaakt hij zich ook met veel krappe haarspeldbochten, kleine beekjes en de verplichte wortelpassages. Aan het eind schieten we een deel van de skipiste af, dan krijgen de eerste huizen van Canazei ons op een gegeven moment te pakken. Wat een lange, schitterende afdaling als je kunt genieten van elke 1000 meter afdaling en elke crux! In de adrenalinestoot tijdens de race, met minder dan 15 minuten rijtijd, miste ik veel.
We rollen de laatste drie kilometer van Canazei naar Campitello terug over de weg en krijgen het aanstekelijke deuntje maar niet uit de weg.em hoofd: “Tutti Frutti – aww rooty”.
GPS-gegevens van de MTB-Supertrail Tutti Frutti
De volledige afdaling van Col Rodella via Canazei terug naar Campitello meet 9,9 kilometer en 1049 hoogtemeters. Met 4,4 kilometer is het aandeel van de trails 44 procent. Als je de kabelbaan in Campitello neemt, hoef je maar 64 meter hoogte te beklimmen.
De GPS-gegevens van de Supertrail Tutti-Frutti in de Trentino Dolomieten kunnen hier gratis worden gedownload.
Ines Thoma
De inwoner van Allgäu behoort tot de Duitse enduro-elite en heeft veel supertrails gezien tijdens races over de hele wereld.