BIKE Festival: Lake Bash – Gravel Challenge aan het Gardameer

Op de zondag van het BIKE Festival aan het Gardameer in 2023 is er voor het eerst een gravel challenge (aan het einde van het artikel staat informatie over hoe je je kunt inschrijven).

• Wanneer? 30 april 2023
• Hoeveel kost het plezier? 29 Euro indien vooraf gereserveerd; late registratie ter plaatse kost 39 euro

Bij lake Bash aan het Gardameer zijn saamhorigheid, plezier en sportieve ambitie gemengd. In gewone mensentaal betekent dit dat er segmenten zijn waarop de tijd wordt gemeten. Maar Lake Bash is geen race die van begin tot eind plaatsvindt. Er is voldoende tijd tussen de segmenten voor uitwisseling en ontspannen samenwerking. Daarnaast is er heerlijk eten dat zich onderscheidt van typische racecatering: in plaats van bars en iso-drankjes worden regionale specialiteiten en cappuccino geserveerd.

Een ander bijzonder kenmerk is het startvenster. Bij Lake Bash start niet iedereen op hetzelfde moment, maar de gravelbikers hebben een tijdvenster van een uur waarin ze op de baan kunnen starten.

• Lake Bash Episch: 99,6 kilometer, 2303 meter hoogte
• Lake Bash Juicy: 65 kilometer, 981 hoogtemeters

Als je de lange graveltour aan het Gardameer durft te maken, moet je in totaal drie tijdwaarnemingssegmenten onder de knie krijgen. Op de korte afstand moet één segment worden voltooid. Maar pssst: Je hoeft de segmenten niet op te racen, maar je kunt de tijdmeting ook vakkundig negeren.

1. Segment: begint bij het Tennomeer op kilometer 12, 3,77 kilometer lang, 248 meter hoogte
2. Segment: start in Comano bij kilometer 40; 4 kilometer lang, 230 meter hoogte
3. Segment: start in Dro bij kilometer 77; 1,93 kilometer lang, 20 meter hoogte

• Een tijdwaarneming: begint bij kilometer 43 in Dro; 1,93 kilometer lang, 20 meter hoogte

We begonnen de dag met een stevig ontbijt in het hotel. Een paar broodjes, ontbijtgranen, minicroissants met roomvulling en één tot drie cappuccino’s per persoon.

Daarna zijn we in de richting van de baan vertrokken. Helemaal aan het begin van de grote ronde moet een lange klim onder de knie worden. Eerst kronkelen asfaltslangen de berg op, al snel wacht de eerste grindpassage. We blijven bergop trappen, altijd genietend van het uitzicht.

Bij Lake Tenno namen we een korte pauze. De zonnestralen glinsterden in het turkooisblauwe water. Het ijsbad in de badkuip werkte gelukkig niet, het water was bevroren.

Na het meer ging de route verder bergopwaarts, op 30 april begint hier het eerste segment. Met mijn ratio van 40-34 was de klim een behoorlijke plank. Bij een latere oprit duwde ik ook. Bij het bord van Passo del Ballino maakten we snel een verplichte pasfoto voordat we van de weg afsloegen naar Gravel.

De route gaat verder naar Val Lomasone, we staan versteld van het uitzicht op de bergen. Dan wacht de waarschijnlijk steilste klim. In de steilste stukken duwde ik mijn fiets hierheen.

Onze tip: neem deze klim in een rustig tempo, het volgende segment laat niet lang op zich wachten.

En dan begint het, tot aan de Passo della Morte. Als je jezelf hier uitput, moet je zeker even ademhalen voordat je bergafwaarts gaat. Het is steil en technisch. We hebben de gravelbikes gedeeltelijk geduwd. Binnenkort wordt het pad weer breder en technisch minder veeleisend. Hier trok ik mezelf prompt een flat. Eén keer niet oplettend en al donderde ik met het voorwiel op een steen. Snel de tubeless reparatieset eruit gehaald, de band gerepareerd en weer opgepompt.

En de wilde rit ging door – maar niet zonder een korte pauze. We deden de routecontrole begin februari, zodra we stopten, vond de kou zijn weg.

Nu veranderen het landschap en de paden. Typisch voor het Gardameer blijft het rotsachtig, maar bij Lago di Cavedine wordt het vloeiend met korte beklimmingen en afdalingen totdat de route ons een fantastisch pad direct langs de oever van het meer stuurt.

Nee, de korte en de lange afstand scheiden elkaar niet – integendeel, ze ontmoeten elkaar snel. Maar hier scheidt de route die we tijdens onze routecontrole reden zich van de route van Lake Bash. Waarom? In februari wordt het vroeg donker en wilden we op tijd terug zijn bij het Gardameer voor zonsondergang. We hebben dus het laatste segment van de lange afstand en het enige segment van de korte afstand weggelaten en zijn een asfaltweg. Tussen de wijngaarden door kwamen we het spoor weer tegen, dat ergens tussen het vloeiende en steenachtige wortelpad in ligt. De laatste kilometers richting het Gardameer nodigen uit om de dag te bekijken – zolang de tegenwind niet te hevig waait. En dan: Onze timing had niet beter kunnen zijn: De zon stond op het punt zich achter de bergen te verschuilen toen we de oevers van de Lagos bereikten.

Dit is wat Henri Lesewitz zegt over de route van Lake Bash:

Ik ben helemaal blij met de track. De benen worden niet gespaard, maar het sensationele panorama compenseert de soms echt pittige beklimmingen. U kunt het Gardameer gebied op een geheel nieuwe manier ervaren.

Op sommige plaatsen is Lake Bash behoorlijk uitdagend, maar de inspanningen worden keer op keer beloond.

Op de website van het FSA BIKE Festival Garda Trentino vind je meer informatie en registratie voor Lake Bash.

Ja en nee. Of je Lake Bash nu benadert als een race, als een tour of als een uitdaging, iedereen beslist voor zichzelf. Er is een open tijdvenster waarin u kunt beginnen. Het grootste deel van de route wordt gereden zonder tijdwaarneming. Alleen in de fasen loopt de tijd, geactiveerd door de transponder, die zich op de achterkant van het startnummer bevindt. Wie alleen de route vanwege ritten, cranks in de etappes gewoon normaal op. Als je op zoek bent naar ranking, ga je vol gas. De winnende tijd wordt berekend uit de som van de etappetijden.

De lange route biedt het volledige programma van panorama en paden. Vanwege hun lengte en hun vele meters hoogte moet je ze echter alleen aanpakken als je al een paar trainingskilometers in je benen hebt. De korte afstand is vlakker en vloeiender. Het is ook geschikt voor beginners en minder getraind.

Er zijn vier etappes op het lange parcours. Ze zijn tussen de 1,9 en 4,5 kilometer lang en zijn doorspekt met vele meters hoogte.

Maximale variatie! Na de vlakke startpassage begint de eerste lange klim na het kleine dorpje Varone. Dit leidt over asfalt serpentines en grind terrasvormig naar het Meer van Tenno, 570 meter hoog. Hier begint een pittige, gestaag steilere grindklim, die bijna doet denken aan MTB-terrein in het bovenste gedeelte. De volgende 15 kilometer meanderen vlak tot licht bergafwaarts over een plateau. Daarna volgt een echte beul bergop en een ruige trailafdaling. Zodra deze passage onder de knie is, begint de vloeiende finale.

De route is aangenaam om te rijden voor ervaren gravel bikers en vereist geen speciale rijvaardigheden. Alleen de geblokkeerde afdaling in de Sarca-vallei vereist moed en een extra portie vaardigheden. Als het pad bezaaid met losse rotsen te heet voor je is, moet je duwen. Al was het maar om het risico op pannes laag te houden. In het onderste deel wordt het veel beter.

Bepaald! Lake Bash staat open voor iedereen. Alleen de evaluatie wordt bepaald op basis van fietscategorie. Omdat er geen universele definitie van “gravelbike” is, onderscheidt Lake Bash het type stuur per categorie: recht of gebogen.

De route biedt alles van vlakke asfaltpassages tot ruwe grindslangines tot steile sneden en trailafdalingen. Elke fiets heeft voor- of nadelen in de individuele passages. Al met al is dit in evenwicht. De keuze van de fiets is niet al te bepalend. Als je op een klassieke gravelbike of cyclocrossfiets rijdt, moet je letten op de juiste verhouding, goede remmen en gripvolle banden.

Hoe gripvoller, hoe beter. Wij raden banden met loopvlak aan en raden semi-slicks af. Zeker als het nat is. Cyclocross banden met 35 breedte zijn oké, maar het absolute minimum. De gebruikelijke 45cc gravelbanden bieden een goed compromis tussen grip en rolgedrag. Als je tubeless rijdt, hoef je je minder zorgen te maken over storingen.

De vertalingen zijn divers. Of het nu gaat om 3×9, 2×11 of 1×13, er zijn talloze variaties. Met de huidige gravelaandrijvingen zoals Shimano’s GRX (2×11) of Sram’s Eagle (1×12) hoef je je geen zorgen te maken. Het bereik van de vertaling is zo breed dat je zelfs de steilste passages kunt beklimmen. Met de oudere, meestal strak gegradeerde cyclocross-verhoudingen, kan het op sommige beklimmingen krap worden. Maar geen probleem. Gewoon afstappen en even duwen. 95 procent van de route is gemakkelijk te rijden.

Ja, er zijn tal van verfrissingsstations langs de route. Deze verschillen echter van de klassieke marathonstations, waar meestal alleen repen, bananen, koekjes, water en iso-dranken zijn. Lake Bash is ontworpen als een uitdaging met een plezierfactor. De foodstations, waar naast lokale specialiteiten ook koffie wordt geschonken, zijn navenant soulvol.

Routebaas Loris, die elk pad op het Gardameer kent, heeft talloze, deels vrij onbekende parels van de regio geweven tot een epische lus. Elke passage heeft zijn eigen speciale charme. Het geweldige uitzicht over het Gardameer bij de eerste beklimming. Het turquoise blauw van het Tennomeer. Het plateau met kilometers uitzicht op Fiavé. De mooie Sarca vallei met het pad naar het idyllische Lago di Cavedine. De lange vallei die naar Arco leidt. De finish op het strand van het Gardameer. Alles indrukwekkend en elke krukasrevolutie waard.